Włoski część jest otwarcie w szachach , który otrzymuje się po ruchów:
Czarny jest po prostu staramy się utrzymać równowagę, w przeciwieństwie do obrony dwóch rycerzy (charakteryzuje hitów 1. e4 e5 2. NF3 NC6 3. BC4 NF6 ), gdzie kontratak na trzecim ruchu. Część włoska jest jednym z najstarszych otworów; została już przeanalizowana przez Pedro Damiano w jego książce wydanej w Rzymie w 1512 r. Ten początek jest często używany przez początkujących, ale wielcy mistrzowie wolą sycylijczyk (e4 c5).
Białych w części włoskiej ma do wyboru kilka opcji , zwanych również, ze względu na rodzaj gier, Giuoco Piano ( cicha gra w języku włoskim):
W przypadku 4.c3 najczęstszą odpowiedzią jest 4 ... Sf6, po czym białe grają 5.d4
Włoski strona została bardzo grał w XIX -tego wieku. W dzisiejszych czasach jest to mniej praktykowane przez czołowych graczy, ponieważ metody wyrównywania są dobrze znane międzynarodowym arcymistrzom . Z drugiej strony cieszy się dużą popularnością wśród amatorów, ponieważ pozwala uniknąć bardzo teoretycznych konsekwencji strony hiszpańskiej (dla Białych) i obrony dwóch jeźdźców (dla Czarnych).
Erik van den Doel - Ivan Sokolov , Mistrzostwa Holandii , Leeuwarden , 2004
1. e4 e5 2. Nf3 Sc6 3. Bc4 Bc5 4. c3 Nf6 5.d4 exd4 6. cxd4 Bb4 + 7. Bd2 Bxd2 + 8. Bbxd2 d5 9. exd5 Nxd5 10. Qb3 Cce7 11. oo oo 12. Tfe1 c6 13. H4 Hb6 14. Bd3 Ced5 15. Hc5 Hb8 16. Tac1 Hf4 17. Gb1 Hf6 18. H5 Hg5 19. Hf3 f6 20. Ced3 Hbd5 21. Hxf4 Hxf4 22. h4 Hh6 23. g3 Hd5 24. Fe4 Hb6 25. Hb3 + Rh8 26. Da3 Ta8 27. De3 Hxe3 28. Txe3 Te8 29. Tce1 Sc4 30. T3e2 Cd6 31. Bd3 Txe2 32. Txe2 Kg8 33. Bc2 b6 34. Bb3 + Rf8 35. Ce6 + Gxe6 36. Txe6 Cf5 37. Txc6. Tc7 Sxb3 39. axb3 Td8 40. Wxa7 Td3 41. Ta3 b5 42. b4 Td4 43. Tb3 h5 44. Wg2 Wf7 45. Wf3 Tc4 46. Re3 g5 47. f4 gxh4 48. gxh4 Wg6 49. Tb3 h5 44. Wg2 Wf7 45. Wf3 Tc4 46. Re3 g5 47. f4 gxh4 48. Txb4 50. Tc5 51. Re4 Txb2 52. f5 + Rh6 53. Tc6 Tb4 + 54. Wf3 Txh4 55. Txf6 + Kg5 56. Tg6 + Wxf5 57. Tb6 Tb4 0-1.
Evgueny Svechnikov - Zoltan Almasi , Ljubljana ( Słowenia ), 1995
1. e4 e5 2. Sf3 Sc6 3. d4 exd4 4. Gc4 (partia rozpoczyna się otwarciem zwanym Scottish Gambit ; jest to szczególnie zalecane dla białych przez Szachy Otwarcia dla białych, wyjaśniony repertuar książkowy) Gc5 5. c3 Sf6 6.cxd4 Gb4 + 7. Bd2 Bxd2 + 8. Nbxd2 (część została teraz przetransponowana w tym samym wariancie wersji włoskiej co część Van den Doel-Sokolov) d5 9. exd5 Nxd5 10. Db3 Ca5 11. Da4 + Sc6 12 Hb3 H5 13. H4 + Sc6 14. Hb3 1 / 2-1 / 2 (remis na prośbę graczy, ponieważ ta sama pozycja została powtórzona trzykrotnie).
Wasilij Iwanczuk - Alexeï Chirov , Linares ( Hiszpania ), 1998
1. e4 e5 2. Sf3 Sc6 3. Gc4 Gc5 4. c3 Sf6 5. d3 d6 6. De2 Gb6 7. Gg5 h6 8. Bh4 De7 9. Cbd2 g5 10. Bg3 Gg4 11. Sf1 Ch5 12. Gb5 Cf4 13. Gxf4 gxf4 14. C1d2 Tg8 15. g3 fxg3 16. bxg3 ooo 17. a4 Nb8 18. a5 Bc5 19. Bc4 a6 20. h3 B6 21. g4 Nd7 22. Bxa6 bxa6 23. d4 Nb8 24. dxc5 dxc5 25. ooo De8 26. Sxe5 Da4 27. Thf1 Tge8 28. c4 Td4 29. Wb1 Ted8 30. Tf3 Wxe4 0-1 (wynika z tego: 31. Hxe4 Hxd1 + 32. Ra2 Hxd2 lub 31. Hf1 Wxe5).
Kod ECO : C51 i C52
To uwertura została wykonana po raz pierwszy w 1820 roku przez brytyjskiego kapitana Williama Evansa . To było bardzo popularne w XIX -tego wieku, ale potem stał się coraz rzadsze wraz z rozwojem technik obronnych. Niedawno została wskrzeszona przez międzynarodowych wielkich mistrzów, takich jak Garry Kasparov i Jan Timman .
Pozwala, popychając pionka na b4, wypchnąć czarnego gońca z pola c5. Jedynym rozwiązaniem dla czarnych jest wzięcie piona b4. Grę można kontynuować w następujący sposób:
W tej pozycji białe mają o dwa, a nawet trzy pionki mniej, ale dzięki ich dobremu rozwojowi mają inicjatywę i będą w stanie bez problemu zaatakować króla przeciwnika.