Partia Niepodległości (Islandia)

Partia Niepodległości
(jest) Sjálfstæðisflokkurinn

Oficjalny logotyp.
Prezentacja
Prezydent Bjarni Benediktsson
Fundacja 25 maja 1929
Siedzenie Háaleitisbraut 1, 105 Reykjavik , Islandia
Wiceprezydent Þórdís Kolbrún R. Gylfadóttir
Sekretarz Áslaug Arna Sigurbjörnsdóttir
Pozycjonowanie Wyśrodkuj od prawej do prawej
Ideologia Liberalizm gospodarczy
Liberalno-konserwatyzm
Eurosceptycyzm
Przynależność europejska Partia Europejskich Konserwatystów i Reformatorów
Przynależność międzynarodowa Międzynarodowa Unia Demokratyczna
Zabarwienie niebieski
Stronie internetowej xd.is
Reprezentacja
Zastępcy 16/63

Partia Niepodległości ( islandzki  : Sjálfstæðisflokkur , skrót SJ ) jest konserwatywny islandzka partia polityczna .

Wraz z Partią Postępu jest jedną z dwóch partii dominujących w islandzkim życiu politycznym od czasu uzyskania przez ten kraj niepodległości.

Historia

Założono na 25 maja 1929wynika z połączenia Partii Konserwatywnej i Partii Liberalnej w celu uzyskania niezależności Islandii od Danii .

Partią Niepodległości od dawna rządzi „Ośmiornica”, grupa czternastu rodzin stanowiących elitę gospodarczą i polityczną kraju.

Preferowana przez system wyborczy i pośrednio kontrolująca większość mediów, pozostaje główną partią islandzką i generalnie otrzymuje ponad jedną trzecią głosów w wyborach parlamentarnych.

W ostatnim czasie jej głównym liderem był Davíð Oddsson , premier od 1991 do 2004 roku, kiedy SJ dobrowolnie opuścił stanowisko premiera swojej koalicyjnej Partii Postępu . Ale to trwało tylko dwa lata, odkąd prezes SJ Geir Haarde był premierem w latach 2006-2009.

W 1994 roku SJ stracił ratusz w Reykjaviku , który utrzymywał przez ponad pięćdziesiąt lat, na rzecz Partii Kobiet (członkini Sojuszu ).

Po „  rewolucji garnkowej  ”, po kryzysie z 2008 r. , Rząd Geira Haarde podał się do dymisjistyczeń 2009. W kwietniowych przedterminowych wyborach parlamentarnych zwyciężyła lewicowa koalicja na niekorzyść Partii Niepodległości, która po raz pierwszy straciła pozycję lidera w kraju.

Jednak po czterech latach w opozycji wygrał wybory parlamentarne w 2013 roku i powrócił do władzy w koalicji z Partią Postępu. W następnych wyborach w październiku 2016 r. SJ zwyciężyła i utworzyła rząd kierowany przez Bjarniego Benediktssona w koalicji z radiem Viðreisn i Avenir . Wreszcie od30 listopada 2017 r, SJ jest częścią rządu Katrína Jakobsdóttira , tym razem w koalicji z ruchem Zielonych i Lewicy oraz Partią Postępu.

Jej prezesem jest Bjarni Benediktsson od 2009 r., A wiceprezesem Þórdís Kolbrún R. Gylfadóttir od 2018 r.

Ideologia

Zawsze popierał członkostwo Islandii w NATO , ale jest przeciwny członkostwu w Unii Europejskiej (Islandia uczestniczy tylko w Europejskim Obszarze Gospodarczym ).

Wiadomo, że jest blisko Partii Republikańskiej Stanów Zjednoczonych.

Prezydenci partii

Poniższa tabela przedstawia listę przewodniczących Partii Niepodległości od jej powstania w 1929 roku. Znakiem znaczenia partii w Islandii, wszyscy przewodniczący tej partii objęli stanowisko premiera.

Prezydenci partii
Prezydent z w
Jón Þorláksson 29 maja 1929 2 października 1934
Ólafur Thors 2 października 1934 22 października 1961
Bjarni Benediktsson 22 października 1961 10 lipca 1970
Jóhann Hafstein  (en) 10 lipca 1970 12 października 1973
Geir hallgrímsson 12 października 1973 6 listopada 1983
Þorsteinn Pálsson 6 listopada 1983 10 marca 1991
Davíð Oddsson 10 marca 1991 16 października 2005
Geir haarde 16 października 2005 29 marca 2009
Bjarni Benediktsson 29 marca 2009

Wyniki wyborów

Ustawodawcza: na poziomie krajowym

Wybór Głos % Siedzenia Pozycja
1931 16,891 43.8 15/42 2 nd
1933 17,131 48,0 20/42 1 ul
1934 21 974, 42.3 20/49 1 ul
1937 24 132 41.3 17/49 2 nd
1942 (lipiec) 22 975, 39.5 17/49 2 nd
1942 (październik) 23,001 38.5 20/52 1 ul
1946 26,428 39.5 20/52 1 ul
1949 28 546, 39.5 19/52 1 ul
1953 28,738 37.1 21/52 1 ul
1956 35,027 42.4 19/52 1 ul
1959 (czerwiec) 36,029 42.5 20/52 1 ul
1959 (paź) 33,800 39.7 24/60 1 ul
1963 37,021 41.4 24/60 1 ul
1967 36,036 37.5 23/60 1 ul
1971 38 170, 36.2 22/60 1 ul
1974 48 764, 42.7 25/60 1 ul
1978 39,982 32.7 20/60 1 ul
1979 43 838, 35.4 21/60 1 ul
1983 50 251, 38.6 23/60 1 ul
1987 41,490 27.2 18/63 1 ul
1991 60 836, 38.6 26/63 1 ul
1995 61,183 37.1 25/63 1 ul
1999 67,513 40.7 26/63 1 ul
2003 61,701 33.6 22/63 1 ul
2007 66,754 36.6 25/63 1 ul
2009 44 371, 23.7 16/63 2 nd
2013 50,454 26.7 19/63 1 ul
2016 54990 29,0 21/63 1 ul
2017 49,543 25.2 16/63 1 ul

Ustawodawcza: według okręgów wyborczych

Rok północny zachód Północny wschód południe Południowy zachód Reykjavik South Reykjavik North
% Siedzenia % Siedzenia % Siedzenia % Siedzenia % Siedzenia % Siedzenia
2003 29.6 3/10 23.5 2/10 29.2 3/10 38.4 5/11 38,0 5/11 35.5 4/11
2007 29.1 3/9 28,0 3/10 36,0 4/10 42.6 6/12 39.2 5/11 36.4 4/11
2009 22.9 2/9 17.5 2/10 26.2 3/10 27.6 4/12 23.2 3/11 21.4 2/11
2013 24.7 2/8 22.6 2/10 28.3 4/10 30.7 5/13 26.8 3/11 23.4 3/11
2016 26.5 3/8 29.5 3/10 31.5 4/10 33.9 5/13 25.6 3/11 24.4 3/11
2017 26.5 2/8 24.5 2/10 25.2 3/10 30.9 4/13 25.6 2/11 24.4 3/11

Uwagi i odniesienia

  1. Państwa nordyckie i integracja europejska: niezręczni partnerzy na północy? s. 106. Pod redakcją Malina Stegmanna McCalliona i Alexa Briansona. Opublikowane przez Palgrave Macmillan . Po raz pierwszy opublikowano w 2017 r. Opublikowano w Cham, Szwajcaria. Dostęp za pośrednictwem Książek Google .
  2. (w) „  Wybory na Islandii: Partia Niepodległości nadal MA WIĘKSZOŚĆ mandatów  ” , w BBC News ,29 października 2017 r(dostęp 30 października 2017 )
  3. (w) Corinne Deloy , „  Prawicowa opozycja wygrywa w wyborach powszechnych w Islandii  ” , Fundacja Roberta Schumana ,2 maja 2013
  4. Silla Sigurgeirsdóttir i Robert Wade, „  konstytucję, aby zmienić Islandii?  » , On Le Monde diplomatique ,18 października 2012
  5. Silla Sigurgeirsdóttir i Robert Wade, „  Kiedy Islandczycy głosują przeciwko bankierom  ” , w Le Monde diplomatique ,29 kwietnia 2011

Linki zewnętrzne