Parafia Saint-Sulpice | |
Kraj | Francja |
---|---|
Kościół | rzymskokatolicki |
Obrzęd liturgiczny | rzymski |
Rodzaj jurysdykcji | Parafialny |
Przynależność | Kościół katolicki we Francji |
Prowincja kościelna | Paryż |
Siedzenie | Paryż |
Konferencja Episkopatu | Konferencja Biskupów Francji |
Aktualny posiadacz | M gr Aupetit |
Język (i) liturgiczny (e) | Francuski |
Kalendarz | gregoriański |
Terytorium | Paryż |
Parafialny Saint-Sulpice jest jednym z 52 parafie katolickie miejskich z diecezji Paryżu , znajduje się w sąsiedztwie Odeon w 6 th dzielnicy z Paryża , którego kościół parafialny z kościoła Saint-Sulpice .
Wybitną postacią parafii jest Jean-Jacques Olier (1608-1657), który zreformował tamtejsze duchowieństwo, zakładając Towarzystwo księży z Saint-Sulpice , lepiej znane pod nazwą „Sulpicjuszy” odpowiedzialnych za tworzenie seminariów, formować i instruować kapłanów.
Pierwotnie parafia Saint-Sulpice była mylona z domeną opactwa Saint-Germain-des-Prés . W 1159 roku papież Adrian IV nadał opatom z Saint-Germain-des-Prés pełną duchową i doczesną jurysdykcję nad kościołami znajdującymi się na terenie opactwa, wówczas kaplicami Saint-Pierre i Saint-Martin-des-Orges i oratorium Saint-Jean-Baptiste. Od tego dnia opaci będą organizować parafię Saint-Sulpice. Wyznaczali proboszczów pod kuratelą biskupa.
W czerwcu 1642 r. Proboszcz Saint-Sulpice, Julien de Fiesque , wymienił z Jean-Jacques Olierem (1608-1657) lekarstwo na przeorat Clisson .
W połowie XVII wieku parafia Saint-Sulpice była „największą przestrzenią parafialną w Paryżu, zbiegając się z Faubourg Saint-Germain, opactwem, seminariami, nowymi klasztorami, mężczyznami, kobietami, dwoma nowicjatami wielkich zakonów; prestiżowe bractwo, dynamiczne poza królestwem, w Nowej Francji i wreszcie ukończenie dużego kościoła jako drugiej katedry! "
Budowa nowego większego kościołaPraca nowego kościoła na zlecenie Oliera i jego posługa gruntownie zmieniły parafię.
Instalacja SulpicjuszyJean-Jacques Olier , zainstalował w swojej parafii wspólnotę religijną założoną kilka miesięcy wcześniej (31 grudnia 1641) we wsi Vaugirard .
Ta wspólnota żyjąca w uzdrowisku i jego seminarium, zbudowana w 1650 r., Była początkiem stowarzyszenia kapłanów, Towarzystwa Kapłanów z Saint-Sulpice (zwanego również „Sulpicjuszami”): wielu kapłanów tej Kompanii żyje we wspólnocie wokół proboszcz. Séminaire de Saint-Sulpice był na to, co jest teraz Place Saint-Sulpice , aż Napoleon Bonaparte nakazał jej rozbiórki w 1800 roku.
Parafia pełni wtedy rolę „parafii pilotażowej”, swobodnie stosującej się do dyrektyw wydanych przez Sobór Trydencki.
Szkoły charytatywne, szkoły parafialneParafia Saint-Sulpice składa się z arystokracji z Faubourg Saint-Germain, ale także wielu biednych ludzi.
W 1687 r. Proboszcz Claude Bottu de la Barmondière poinformował św. Jana Chrzciciela de La Salle o swoim pragnieniu spotkania się z braćmi nauczycielami prowadzącymi parafialne szkoły charytatywne. Ten jest z dwoma braćmi z Reims, przyjechali24 lutego 1688. Ta instytucja głęboko ukształtowała doświadczenie młodej wspólnoty Braci Szkół Chrześcijańskich .
Kolejni księża zaapelowali również do innych kongregacji nauczycielskich dla szkół żeńskich, wówczas szkoły nie były mieszane (patrz dokument obok).
W ramach posługi pasterskiej Joachima Trottiego z La Chétardie małe szkoły dla chłopców i dziewcząt zostałyby pod jego zarządem numer 28.
Nauczyciele małych paryskich szkół (płatnych) prowadzili liczne procesy sądowe, z których św. Jan Baptist de La Salle nie był zwolniony.
W liście z datą 3 lipca 1698w Saint-Cyr, Madame de maintenon zaleca pierwszemu prezydentowi Paryża, Harlayowi, aby przyszedł z pomocą proboszczowi z Saint-Sulpice, na rzecz „eskolek charytatywnych parafii Saint-Sulpice [i przeciw] panowie i kochanki escolle, które czasami im przeszkadzają i chociaż do tego czasu zawsze przegrali wszystkie wniesione przez siebie pozwy, często do nich wracają ... "
Parafie Paryża w 1790 r. W 1788 r. Ksiądz Antoine Xavier Mayneaud de Pancemont odmówił złożenia przysięgi na Konstytucję Cywilną Duchowieństwa .
Burmistrz 6 th dzielnica powstała w 1848 roku na zachodniej stronie placu naprzeciwko kościoła.
Parafia składa się z jednej dzwonnicy: kościoła Saint-Sulpice w Paryżu .