Parilia (lub Palilia ) to święto starożytnego rzymskiego wyznania , który był obchodzony w dniu 21 kwietnia , w rocznicę założenia Rzymu . To święto uhonorowało boginię Palès , boginię pasterzy. Pierwotnie było to święto agrarne, które obejmowało oczyszczanie ( lustrację ) stad i ich opiekunów.
Są jednym z najstarszych znanych przykładów „wiosennych pożarów” w europejskim folklorze.
Owidiusz w Postach szczegółowo opisuje obrzędy święta Parilii: były dwa różne rytuały, miejski rytuał przestrzegany w Rzymie i wiejski rytuał praktykowany na wsi.
Pierwotnie święto to obchodzili pasterze , którzy rozpalali ogniska i tańczyli wokół, aby uzyskać płodność swoich stad . Został poświęcony bogini Palès (bogini pasterzy). Później święto to zbiegło się z rocznicą założenia miasta Rzymu przez Romulusa na Palatynie .
Popiół cieląt spalony podczas Fordicidii , zmieszany z końską krwią i strąkami fasoli, został następnie użyty do oczyszczenia.
Rytuały były wykonywane przez samego pasterza. Po udekorowaniu owczarni zielonymi gałęziami i zawieszonej na portalu korony, dalsza część ceremonii przebiegała w ustalonym porządku. Przy pierwszym znaku dnia pasterz oczyścił owce: zamiatając owczarnię, a następnie rozpalając ognisko ze słomy, gałązek oliwnych, lauru i siarki. Dźwięki wytwarzane przez tę palącą kombinację zostały zinterpretowane jako korzystny omen. Pasterz przeskakiwał przez ten płomień, ciągnąc za sobą owce. Następnie przed Palès złożono ofiary z prosa, ciast i mleka, aby zaznaczyć drugi moment ceremonii. Po tych ofiarach pasterz zwilżył ręce rosą, zwrócił się na wschód i czterokrotnie powtórzył modlitwę. Takie modlitwy wzywały Palesa do pomocy w uwolnieniu pasterza i trzody od zła spowodowanego przypadkowymi występkami (na przykład wkroczeniem na święte tereny i pobraniem wody ze świętego źródła wody). W ostatniej części wiejskiego festiwalu wykorzystano napój burranica , połączenie mleka i sapy (gotowanego wina). Po wypiciu tego napoju pasterz trzykrotnie przeskakiwał nad ogniem, kończąc w ten sposób ceremonię.