Ruch dwukierunkowy | |
Kategoria | Znak informujący o niebezpieczeństwie |
---|---|
Znaczenie | Dwukierunkowe komunikaty drogowe |
Aktualny model | 1977 |
Znak drogowy A18 oznacza początek ruchu dwukierunkowego . W odróżnieniu od innych znaków ostrzegawczych (zlokalizowanych w odległości ok. 150 m od strefy zagrożenia na otwartej przestrzeni i 50 mw terenie zabudowanym), ten jest najczęściej instalowany jako sygnalizacja pozycji.
Na końcu jednokierunkowego odcinka drogi należy zasygnalizować ruch w obu kierunkach, umieszczając znak A18 na granicy dwóch odcinków. Jeśli ten znak, który jest powszechnie używany jako sygnał pozycji, jest używany jako znak wczesnego ostrzegania, powinien być uzupełniony znakiem odległości M1.
Nie ma potrzeby umieszczania takiego znaku na końcu krótkiego odcinka jednokierunkowego na skrzyżowaniu zabudowanym oraz w terenie zabudowanym, gdy z terenu budowy wyraźnie wynika, że droga jest dwukierunkowa.
Znak A18 na początku dwukierunkowego odcinka ruchu
Znak A18 uzupełniony znakiem odległości M1
Znak pojawił się we Francji w 1967 roku pod kodem A18. Ma piktogram stosunkowo zbliżony do obecnie obowiązującego, ale na kremowym tle i z bardzo wąską czerwoną obwódką.
Na arenie międzynarodowej został znormalizowany w 1968 r. W konwencji o znakach drogowych zawartej w Wiedniu w dniu 8 listopada 1968 r. Pod kodem A19.
Francja transponuje postanowienia Konwencji wiedeńskiej do swoich rozporządzeń dekretami 6 i 7 czerwca 1977 które przyjmują białe tło, dużą czerwoną listwę.
A18 - dekret z 6 i 7 czerwca 1977 (Francja) - Obowiązujący model.
Znaki ostrzegawcze o niebezpieczeństwie są umieszczane przez służby drogowe właściwej administracji bez interwencji rozporządzenia.
Podobnie jak w przypadku wszystkich znaków ostrzegawczych, istnieje pięć zakresów rozmiarów znaków A18.
Zasięg | Szerokość boku trójkąta |
---|---|
Bardzo wysoki | 1500 mm |
Duży | 1250 mm |
Normalna | 1000 mm |
Mały | 700 mm |
Miniaturowy | 500 mm |
W najbardziej ogólnym przypadku używany jest zakres normalny.
Panele o dużym zasięgu są zwykle używane na drogach z więcej niż dwoma pasami ruchu i na niektórych krajowych dwupasmowych drogach wyznaczonych do tego celu decyzją Ministra Sprzętu.
Płyty do małych odległości są używane, gdy występują trudności w montażu zwykłych paneli strzeleckich (rząd drzew w pobliżu jezdni, górska droga, obniżone pobocza, w tunelach, wąskich chodnikach itp .).
W przeciwieństwie do innych znaków ostrzegawczych, które znajdują się w pewnej odległości od niebezpieczeństwa, znak A18 znajduje się na początku dwukierunkowego odcinka ruchu.
Znaki ostrzegawcze są zwykle umieszczane po prawej stronie drogi w kierunku ruchu.
Można je powtórzyć po drugiej stronie drogi, gdy warunki są takie, że mogą nie zostać dostrzeżone na czas przez kierowców, do których się zwracają, na przykład na drogach z więcej niż dwoma pasami ruchu. Można je również powtórzyć nad jezdnią. Muszą być wówczas oświetlone lub odblaskowe.
O ile nie ma ograniczeń co do miejsca, odległość między pionem końca panelu znajdującego się z boku jezdni a sąsiednią krawędzią tego końca nie może być mniejsza niż 0,70 m .
Na otwartej przestrzeni znaki umieszcza się poza strefą znajdującą się na skraju jezdni i traktuje się w taki sposób, aby użytkownicy mogli zainicjować manewr zmiany kierunku lub hamowania zwany „strefą ratunkową” lub ich podparcie w odległości co najmniej 2 m od krawędź jezdni, chyba że uniemożliwiają to szczególne okoliczności (wąskie pobocza, obecność plantacji, ścieżka rowerowa, linia kolejowa itp .).
Na terenach zabudowanych panele montuje się tak, aby podpora w jak najmniejszym stopniu utrudniała ruch pieszych.
Podpora sygnalizacyjna może być również zainstalowana na posesji granicznej lub zakotwiczona w elewacji po uzgodnieniu z właścicielem lub na wniosek, jeśli jest to możliwe zgodnie z dekretem z mocą ustawy 30 października 1935 i dekret 57180 z 16 lutego 1957.
Wysokość regulacyjną ustala się w zasadzie na 1 m (jeśli kilka paneli jest umieszczonych na tym samym wsporniku, jest to wysokość panelu dolnego), wysokość generalnie zapewniająca najlepszą widoczność paneli uderzanych przez światła pojazdu.
Można go modyfikować z uwzględnieniem lokalnych uwarunkowań:
Na terenach zabudowanych korzystających z oświetlenia publicznego panele można umieszczać na wysokości do 2,30 m, uwzględniając w szczególności pojazdy, które mogą je zasłaniać, a także konieczność ograniczania ruchu do minimum. .
Nad drogąGdy panele znajdują się na suwnicy, szubienicy lub wysokim maszcie nad jezdnią, mocuje się je na minimalnej wysokości odpowiadającej rozmiarowi jezdni, do której dodaje się prześwit 0,1 m na utrzymanie jezdni i zemstę 0,50 m za ochrona sygnalizacji.
Pozycja twarzyPrzednia płaszczyzna panelu zainstalowanego na poboczu lub chodniku musi być lekko nachylona od 3 do 5 ° na zewnątrz jezdni, aby uniknąć zjawiska odbicia lustrzanego, które w nocy może sprawić, że panel będzie nieczytelny przez kilka sekundy.
Tył panelu nie powinien przyciągać uwagi. Kolory rewersu, krawędzi z kołnierzem i listy produkcyjnej muszą być neutralne i nie mogą powtarzać kolorów używanych w znakach drogowych.
Na odwrotnej stronie może znajdować się tylko oznaczenie certyfikatu regulacyjnego (patrz poniżej), z wyłączeniem wszelkich innych napisów lub reklam.
Z tyłu panelu znajdują się systemy mocowania na wsporniku. Są to na ogół szyny klejone: 2 szyny dla paneli 500, 700, 1000 i 1250 mm (z 2 wspornikami mocującymi), 3 szyny dla panelu 1500 mm (z 3 wspornikami mocującymi).
Znaki i znaki muszą być widoczne i zachowywać ten sam wygląd w nocy i w ciągu dnia. Wszystkie znaki ostrzegawcze są odblaskowe lub, w pewnych warunkach określonych poniżej, podświetlone.
Powłoki odblaskowe muszą być przedmiotem aprobaty lub zezwolenia na eksperymentalne użycie. Odblaskowe odblaski obejmują całą powierzchnię paneli i tabliczek z wyjątkiem czarnych lub szarych części.
Klasa 2 jest obowiązkowa dla wszystkich znaków i tabliczek:
Technologia ta ma współczynnik odblasku trzykrotnie wyższy niż klasa 1, co pozwala na znacznie skuteczniejsze wykrywanie i zwiększa odległość odczytu o 15 do 20%, gdy jest nowa. Porównanie po pięciu lub dziesięciu latach pokazuje jeszcze większą przewagę dla klasy 2.
Klasa 1 jest obowiązkowa dla wszystkich paneli zainstalowanych w obszarach, w których klasa 2 nie jest.
Od 1978 r. Ministerialne dopuszczenie sprzętu drogowego jest obowiązkowe na wszystkich francuskich drogach. Certyfikacja NF stopniowo zastępuje aprobatę. Tak więc od 1995 r. Certyfikacja jest równoznaczna z homologacją sprzętu do znaków drogowych.
W przypadku wszystkich trwałych znaków, a tym samym w szczególności znaków ostrzegawczych, certyfikat NF - Sprzęt drogowy jest obowiązkowy. Znak CE (norma europejska) jest nadawany na bieżący rok 2007 .
Dlatego na odwrocie panelu muszą znajdować się znaki certyfikacyjne, a mianowicie: