Styl | Rokoko |
---|---|
Architekt | Johann Christoph Knöffel ( d ) |
Dziedzictwo | Zabytek historyczny w Niemczech |
Adres |
Drezno, Niemcy |
---|
Informacje kontaktowe | 51 ° 03 ′ 05 ″ N, 13 ° 44 ′ 42 ″ E |
---|
Kurlandzcy Pałac , dawniej znany jako Kurländisches Palais , mieści się w zabytkowym budynku w Dreźnie . Został zbudowany w latach 1728/29 przez Johanna Christopha Knöffela dla hrabiego Augusta Christopha von Wackerbartha w drezdeńskim stylu barokowym i jest uważany za pierwszy rokokowy budynek w Dreźnie. Zniszczony do zewnętrznych murów w czasie II wojny światowej przez długi czas pozostawał ostatnią ruiną starego miasta; w latach 2006-2008 został odbudowany.
Pałac znajduje się na wschód od starego miasta, między południowym przyczółku na Carolabrücke i Neumarkt, na Tzschirnerplatz. Plac ten nosi imię Samuela Erdmanna Tzschirnera i do 1946 r. Nosił nazwę Zeughausplatz, ponieważ przylegała do niego stara zbrojownia w Dreźnie, zastąpiona przez Albertinum .
Pałac Kurländer znajduje się na końcu perspektywy, zaczynając od Johanneum w Jüdenhof, które rozciąga się na Neumarkt i przez Rampische Strasse do głównego skrzydła budynku.
Okoliczne budynki to komenda policji na południowym zachodzie, Albertinum na północnym wschodzie, sala parafialna kościoła reformowanego na północy i synagoga na północnym wschodzie. Oddział Dresdner Bundesbank, który został zamknięty wiosną 2015 r., Znajduje się bezpośrednio na wschód od Pałacu Kurländer.
Frauenkirche , pierwszym bastionem Brühlsche Terrasse i Landhaus z muzeum miasta są w pobliżu.
Pałac Kurländer to budynek o stosunkowo stonowanym stylu, na który wydaje się wpływać francuski klasyczny barok. Zdaniem Waltera Hentschela można go uznać za pierwszy rokokowy budynek w Dreźnie, gdyż nieregularność rzutu kondygnacji została wykorzystana również we wnętrzu, dzięki czemu powstał nowy typ asymetrycznego układu przestrzennego, w którym nabrał charakteru czysto reprezentacyjnego. wycofane na rzecz wygody. Główna dwukondygnacyjna część budynku pośrodku podparta jest dwoma bocznymi skrzydłami o trzech kondygnacjach, ale też wysokich. Z uwagi na to, że w momencie budowy pałacu mur twierdzy Drezno znajdował się bezpośrednio na wschód, skrzydło północne boczne jest lekko cofnięte. Z drugiej strony, wystaje dalej do przodu w kierunku Schießgasse i wraz z kolejną rozbudową zawiera dziedziniec ogrodowy. Ze względu na te skomplikowane warunki ogród znajduje się na południe od Pałacu Kurländer zamiast z tyłu.
Budynek charakteryzuje się wyrazistą i szlachetną fasadą ze stonowaną ornamentyką . Czterospadowy dach z lukarnami i mansards wieńczy budynek.
Renesansowe formy hali łukowej pochodzą prawdopodobnie z poprzedniej budowli. Oprócz sub - gleby , pałac kurlandzcy ma również piwnicach historyczny.
Podczas nalotów na Drezno 13 i 1314 lutego 1945 r, w którym zginął również lalkarz Oswald Hempel w budynku, Pałac Kurländer spłonął doszczętnie, a jego większość zawaliła się. Tylko wielkim wysiłkiem konserwatyści NRD byli w stanie uratować ruiny przed całkowitym wyburzeniem. Niektóre pozostałości skrzydeł i ścian wewnętrznych budynku, którym groziło zawalenie, ostatecznie eksplodowały w 1958 roku. Jednak nawet pozostały szkielet fasady ruin był imponujący. Oprócz części elewacji w pierwotnym stanie zachowały się tylko sklepione piwnice, które służyły jako piwnice do 1974 roku. Zostały powiększone w latach 1980-1981 przez Jazz Interest Group i używane w latachMaj 1981 i Kwiecień 1997przez Tonne Jazz Club, który później przeniósł się do Waldschlösschenviertel. Po odbudowie wschodniego skrzydła Zamku Rezydencji jedynymi pozostałymi ruinami wojennymi na Starym Mieście był Pałac Kurländer .
Odbudowa budynku planowana jest od 1992 roku, ale ze względu na częste zmiany właściciela, wysokie koszty i niewyjaśnione użytkowanie, jest on ciągle odkładany w czasie. W 2000 roku Pałac Kurländer został przekazany z Wolnego Państwa Saksonii obecnemu właścicielowi za 1,65 mln DM. Po powodzi stulecia w sierpniu 2002 r. , Kiedy zalana została piwnica o wysokości 2,90 m, a część fundamentów została zmyta, 80% potencjalnych najemców spadło ponownie z powodu opóźnienia. Dwa lata później pojawiło się pozwolenie na przebudowę na duży hotel i wiążące zobowiązanie ze strony sieci hotelowej, ale budowa jeszcze się nie rozpoczęła.
W 2005 r. Planowanie postępowało, co ogólnie okazało się dość trudne. Ponieważ większość konstrukcji zbudowanych przez Knöffel została zburzona w 1900 roku, brakowało porównywalnych konstrukcji. Tylko pałac w Zabeltitz mógł dostarczyć ważnych informacji o budowie. OdKwiecień 2006, Pałac Kurländer, z jego zapleczem wewnętrznym i zewnętrznym, został zrekonstruowany.
W szczególności uwzględniono wymogi konserwatorskie zabytków. Przede wszystkim zabezpieczono strukturę obecnej barokowej ruiny. Podczas badań archeologicznych na dziedzińcu ogrodowym odkryto wiele pozostałości dawnej technologii nawadniania, na przykład studnie, baseny i podziemne strumienie. Ponadto znaleziono trzy wiadra zawierające pozostałości starożytnych żyrandoli, które powinny pomóc w ich odbudowie. Zachowały się również pozostałości malowania elewacji. Pałac Kurländer został odbudowany z wykorzystaniem istniejących ruin w dużej mierze w nowoczesnej konstrukcji z betonowymi stropami i cegłami. Głównym wyzwaniem było powiązanie zachowanych części historycznych z nowymi. Niektóre fragmenty budynku również zostały zrekonstruowane w tradycyjny sposób, np. Sklepienia krzyżowo-kopułowe i łuki okien. Wnętrza historycznie odrestaurowano jedynie w ograniczonym zakresie, chociaż Urząd Ochrony Zabytków w dużej mierze usunął i zabezpieczył dekoracje sztukatorskie w odlewach gipsowych.
Obecnie agencja eventowa w Pałacu Kurländer sprzedaje salę balową, restaurację w ogrodach, Palaishof i sklepioną piwnicę na imprezy. Pozostałe pomieszczenia pałacu są wykorzystywane przez restaurację rybną i różne przedsiębiorstwa jako biura.
Tonne Jazz Club powrócił do swojej pierwotnej lokalizacji w sklepionej piwnicy od 2015 roku.