Nazwisko | Tlen 17 |
---|---|
Symbol |
17 8O |
Neutrony | 9 |
Protony | 8 |
Naturalna obecność |
0,0373% SMOW 0,0377421% (atmosfera) |
---|---|
Pół życia | stabilny |
Masa atomowa | 16.9991315 u |
Obracać | 5/2 - |
Nadmiar energii | -809 keV |
Energia wiązania | 131,763 keV |
Tlenu 17 jest izotopów tlenu rzadkie (0,0373% w wodzie morskiej, w przybliżeniu dwukrotnie większa liczebność deuteru ), a jeden z trzech stabilnych izotopów tlenu. Jest jedynym stabilnym izotopem tego pierwiastka, który posiada spin jądrowy (-5/2) i charakterystyczną relaksację niezależną od pola w wodzie ciekłej, co pozwala na wykorzystanie go w badaniach NMR szlaku metabolicznego utleniania.
Woda wykorzystywana w obiegach chłodzących elektrowni jądrowych jest poddawana intensywnemu strumieniowi neutronów podczas ich pracy. Woda naturalna ma początkowe miano tlenu 17 373 ppm; ciężkiej wody ma początkową pojemność około 550 ppm tlenu 17, lekko wzbogacone w tę wzbogacenia izotopowego w tym samym procesie jak deuter. Strumień neutronów powoli przekształca tlen 16 w zużytej wodzie w tlen 17 poprzez wychwytywanie neutronów , zwiększając jego stężenie. Jednocześnie strumień neutronów również powoli przekształca tlen 17 w wodzie w węgiel 14 , w wyniku reakcji: 17 O ( n , alfa ) 14 C. Węgiel 14 jest niepożądanym produktem, który przedostaje się do środowiska.
Procesy stosowane przy ekstrakcji trytu dają również możliwość zastąpienia tlenu w wodzie przez naturalną frakcję tlenu w wodzie (głównie tlen 16), co ma dodatkową zaletę w postaci zmniejszenia produkcji węgla 14.
Ten izotop został po raz pierwszy wyobrazony przez Patricka Blacketta w laboratorium Rutherforda w 1924 roku:
„Niewiele można powiedzieć o naturze zintegrowanego jądra bez dalszych danych. Musi jednak mieć masę 17 i pod warunkiem, że żadne inne elektrony jądrowe nie zostaną pozyskane ani utracone w procesie, liczbę atomową 8. Powinien zatem być izotopem tlenu. Jeśli jest stabilny, powinien istnieć na Ziemi. "
Był to produkt pierwszej sztucznej transmutacji jądrowej, działania promieni α ( 4 He 2+ ) na azot-14, przeprowadzonej przez Fredericka Soddy'ego i Ernesta Rutherforda w latach 1917-1919.
Równanie tej reakcji: 14 N ( alfa , p ) 17 O
Ostatecznie jego naturalne bogactwo w atmosferze ziemskiej zostało wykryte w 1929 roku przez Giauque i Johnsona w widmach absorpcyjnych.