Wadi el-Jarf jest wadi , położony nieco na południe od nadmorskiej miejscowości Zafarana i sto kilometrów na południe od Ain Soukhna na Morzu Czerwonym , używany od starożytności .
Pierwszego opisu pozostałości tego miejsca dokonali Brytyjczycy Sir John Gardner Wilkinson i James Burton, którzy odwiedzili je w 1823 r. Fragment notatek z podróży Wilkinsona, opublikowanych w 1832 r. Po jego powrocie z Egiptu, opisuje tutaj niektóre katakumby zbudowane w skalny kopiec niedaleko wybrzeża.
W latach pięćdziesiątych XX wieku miejsce to zostało ponownie zgłoszone przez dwóch archeologów-amatorów. Jednak dopiero w 2011 roku Uniwersytet Paris-Sorbonne i Francuski Instytut Archeologii Wschodu mogły rozpocząć prawdziwe badania archeologiczne tego miejsca . Wczerwiec 2011pierwsza kampania w terenie umożliwiła identyfikację różnych elementów i sporządzenie pełnego planu topograficznego.
Jest to system około trzydziestu chodników-magazynów o średniej długości około dwudziestu metrów, szerokości trzech metrów i wysokości dwóch metrów, a dalej na wschód - obozowisk ze „ Starego Państwa” . Niektóre galerie nadal zawierał ważny depozyt dużych słoików składowania, które prawdopodobnie służyły jako zbiorników wodnych, łożysko wpisany w czerwonym atramentem nazwę „Znany Złotego Two-Horus”, utworzonej na imię Horus d „złota z Cheopsa .
Dwie inne kampanie wykopaliskowe, marzec /kwiecień 2012 i marzec /kwiecień 2013Pozwolił pogłębić odkryć, w szczególności pomiędzy wejściami dwóch galeriach, o stężeniu papirusów , które są tam od ostatnich fazach zajęciu miejsca i przestarzały „Po 13 th spisu ” panowania Cheopsa. Wśród nich wyjątkowy dokument, z których bardzo wiele fragmenty zostały odkryte, dotyczy dziennik o Memfis urzędnika nazwie Merer , który wyszczególnia codziennie główne kierunki jego działalności, w szczególności dostarczanie kamienie używane do budowy wielka piramida .