Oskar Neumann
Oskar Neumann
| Narodziny |
3 września 1867 Berlin |
|---|---|
| Śmierć |
17 maja 1946(w wieku 78) Chicago |
| Imię w języku ojczystym | Oscar Rudolph Neumann |
| Skrót w zoologii | Neumann |
| Narodowości |
Niemiecki pruski |
| Zajęcia | Biolog , badacz , ornitolog , eseista |
| Pole | Ornitologia |
|---|
Oskar (lub Oscar ) Rudolph Neumann to niemiecki ornitolog , urodzony dnia3 września 1867 i martwe 17 maja 1946w Chicago .
Biografia
Z zamożnej rodziny wcześnie interesował się historią naturalną, a zwłaszcza ptakami . Jego pierwsza podróż do Afryki rozpoczęła się w listopadzie 1892 roku . Wypływa z Tanga w niemieckiej strefie wschodniej Afryki i przecina region północnej Tanganiki , południową Ugandę , kolonię Kenii w pobliżu Jeziora Wiktorii . Neumann prezentuje zbiory, które przynosi do Muzeum Zoologicznego w Berlinie (obecnie Muzeum Historii Naturalnej w Berlinie ) i publikuje swoje notatki pod tytułem Beitrage zur Vogelfauna von Ost- und Central-Afrika w Journal für Ornithologie .
W 1899 roku odbył dwuletnią podróż do Somalilandu i południowej Etiopii wraz z baronem Carlo von Erlanger (1872-1904), niemieckim ornitologiem. Relacja z wyprawy ukazała się w The Geographical Journal w 1902 roku . Gromadzone przez niego ptaki trafiają do Muzeum Historii Naturalnej w Tring . Ich opis, reprezentujący 1300 gatunków , znajduje się w Vögel von Schoa und Sud-Aethiopien jeszcze w Journal für Ornithologie .
W 1908 roku Neumann stracił większość swojej fortuny w wyniku niefortunnych inwestycji. Następnie otrzymał ofertę pracy w Muzeum Tringa, ale Sir Lionel Walter Rothschild (1868-1937), który sam miał pewne trudności, musiał z niej zrezygnować. Następnie Neumann został maklerem giełdowym i zajmował to stanowisko przez dwadzieścia pięć lat, aż do nadejścia reżimu nazistowskiego . W 1941 roku , czując niepewność życia w Berlinie, wyjechał z pomocą przyjaciela na Kubę, a stamtąd do Chicago. Następnie został zatrudniony jako kurator przez Muzeum Polowe ( Muzeum Historii Naturalnej ).
Zobacz też
Bibliografia
- TS Palmer (1952). Nekrologi. Auk , 69 : 225–226.