| Patriarcha Świętego Miasta Jerozolimy i całej Palestyny, Syrii, Arabii, Za Jordanem, Kany Galilejskiej i Świętego Syjonu |
|---|
| Śmierć |
W kierunku 1005 Jerozolima |
|---|---|
| Zajęcia | Hagiograf , kapłan , szafarz kultu |
| Religia | Prawosławie |
|---|
Orestes był patriarchą Jerozolimy od 986 roku i zmarł w Konstantynopolu około 1005 roku . Jest także hagiografem .
Grecki prawdopodobnie pochodzi z Sycylii (The X XX wieku pod panowaniem muzułmanów-Arab), uczęszczał do centrum monastyczne z Kalabrii i osobiście doświadczył Sabas Młodszego, który uczynił hagiografii . Według późnej kroniki, jego ojcem był „ præpotens dux Abelinæ ” (pierwszy sędzia Avellino w Kampanii ). Miał brata o imieniu Arsene i siostrę o imieniu Marie. Być może wyemigrowali do Egiptu, kiedy Fatymidzi z Mahdii , władcy muzułmańskiej Sycylii , podbili ten kraj ( 969 ), a następnie osiedlili się w Kairze ( 973 ). Mimo to Maria stała się ulubioną i niewątpliwie żoną kalifa al-Aziza i matką al-Hakima (urodzonego w 985 r .). Arsene powstał Metropolitan od Kairu (dla Kościoła Melchickiego ), a Orestes patriarcha Jerozolimy (miasto również podbite przez Fatymidów ) na tronie między15 stycznia i 3 lutego 986. Po śmierci Eliasza I st , w roku 1000 , Arsene stał Patriarcha Aleksandrii Melchicki .
Na początku roku 1000 wujek kalifa al-Hakima Orestes został wysłany do Konstantynopola przez eunucha Bardjawana, który następnie zapewnił regencję na czele delegacji, której powierzono negocjowanie rozejmu z cesarzem Bazylią II . Przed wyjazdem powierzył administrację oblężenia Jerozolimy swojemu bratu Arsenowi, który przez pewien czas zarządzał dwoma patriarchatami. Ambasada podróżowała również drogą lądową i przejeżdżała przez Antiochię , gdzie Orestes został powitany przez swojego kolegę, patriarchę Jan III, który dał mu prawo do corocznej opłaty pobieranej do tej pory przez Patriarchat Antiochii za „ Kościół gruziński ” . Orestes pozostał w Konstantynopolu aż do śmierci około 1005 roku .
Orestes jest autorem dwóch hagiograficznych tekstów w rodzinie chrześcijańskich ascetów, Christophe de Collesano i jego dwa syn Sabas i Makary Βίος καὶ πολιτεία τῶν ὁσίων πατέρων ἡμῶν Χριστοφόρου καὶ Μακαρίου i Βίος καὶ πολιτεία τοῦ ὁσίου πατρὸς ἡμῶν Σάβα τοῦ Νέου . Rodzina była zatem Sycylijczykiem z regionu Palermo , a ojciec po wizji wstąpił do klasztoru św. Filipa z Agiry, niedaleko Enny , wkrótce dołączyli do niego jego synowie, a następnie został pustelnikiem w tym samym regionie. jego żona Kali założyła żeński klasztor. Ale wystąpił głód (prawdopodobnie po zgnieceniu buntu przez muzułmański gubernator Khalil Ibn Ishak w 939 / 40 ) oraz Christopher, jego rodziny, mnisi i mniszki opuścił Sycylię do Kalabrii , gdzie założył klasztor Saint-Michel dolina Laosu . Muzułmańskie ataki na Kalabrię zmusiły ich w 952 r. Do opuszczenia tego miejsca i dotarcia do Basilicata , gdzie utworzyli klasztor św. Wawrzyńca na Sini . Christophe zmarł tam i tam został pochowany. Sabas i Macarius założyli następnie inne klasztory w Basilicata i Kampanii . Sabas, który był pustelnikiem, jak jego ojciec kilka razy, również odegrały pewną rolę polityczną w Włochy podzielone i niepokój w czasie, służąc jako pośrednik między catépan bizantyjskiej, Duke Manson I st , cesarza Ottona II . Zmarł około 990 roku, a jego brat Macaire przeżył go dziesięć lat.
Orestes osobiście znał Sabasa Młodszego we Włoszech . Te dwie hagiografie mają ponadto wyraźnie odmienny charakter: podczas gdy Życie Sabasa ma precyzyjne ramy chronologiczne i odnosi się do wydarzeń i postaci historycznych, o tyle Życie Christophe'a i Macaire'a jest znacznie bardziej pozbawione punktów odniesienia (c 'jest przede wszystkim Życie Christophe'a , wychwalanie Makariusza na końcu, § 20-23). Pierwsza musiała zostać napisana po śmierci Sabasa około 990 r. , Druga po śmierci Makariusza. Te teksty zostały zachowane w jednym rękopisie, Vatic. gr. 2072 , z biblioteki klasztoru bazylianów Sant'Elia w Carbone ( Basilicata ). Są częścią zestawu Życiorysów dotyczących ówczesnych mnichów, którzy zaczynali karierę w Saint-Philippe-d'Agira na muzułmańskiej Sycylii , a następnie schronili się w Kalabrii .
Według Gianfranco Fiaccadori, Orestes mógł również napisane, podczas swego długiego pobytu w Konstantynopolu , w życiu świętego Grzegorza , biskupa Zafar .