Operacja Ostra Brama

Operacja Ostra Brama Opis tego obrazu, również skomentowany poniżej Żołnierze radzieccy i Armii Krajowej wspólnie patrolujący ulice Wilna 12 lipca 1944 r. 16 lipca, po wyzwoleniu miasta, Sowieci aresztowali i internowali polskich oficerów, Ogólne informacje
Przestarzały Od 7 do 15 lipca 1944
Lokalizacja Wilno , przedwojenna Polska
( Wilno , dzisiejsza Litwa)
Wynik Strategiczne zwycięstwo Sowietów, którzy domagają się prawa do Wilna
Wojujący
Armia Krajowa  Rzesza Niemiecka armia Czerwona
Dowódcy
Aleksander Krzyżanowski
Antoni Olechnowicz
Czesław Dębicki		 Rainer Stahel Ivan Chernyakhovsky
Zaangażowane siły
4200 ludzi 7700 mężczyzn nieznany
Straty
~ 500 mężczyzn nieznany nieznany

Druga wojna światowa

Współrzędne 54 ° 41 ′ szerokości geograficznej północnej, 25 ° 19 ′ długości geograficznej wschodniej

Operacja Ostra Brama (dosłownie Operacja Ostra Brama ) biegnie od7 lipca w 14 lipca 1944, w ramach Planu Burzy , między Armią Krajową , polską armią oporu, a niemieckimi okupantami Wilna. Następnego dnia po klęsce niemieckiej do miasta wkroczyła Armia Czerwona, a NKWD aresztowało polskich żołnierzy i internowało ich przywódców. Kilka dni później resztki polskiej armii wycofują się w okoliczne lasy, a miasto kontrolują Sowieci.

Przygotowanie

Plik 12 czerwca 1944Naczelny Wódz Armii Krajowej gen. Tadeusz Bór-Komorowski zlecił przygotowanie planu wyzwolenia Wilna z rąk niemieckich. Bataliony wileński i nowogródzki liczą na przejęcie kontroli nad miastem, zanim dotrą do niego Sowieci.

Dowódca partyzantów w Wilnie, ppłk Aleksander Krzyżanowski  ( nazwa kodowa Wilk ), decyduje się przegrupować wszystkie jednostki w północno-wschodniej części Polski i jednocześnie uruchomić atak od wewnątrz i spoza miasta.

Siły polskie podzielone są na pięć grup. Antoni Olechnowicz  (en) , alias Pohorecki , kieruje grupą Est . Major Węgielny dowodzi Grupą Północną . Grupą południowo-wschodnią dowodzi major Jarema . Grupa Południowa pod dowództwem mjr Stanisława Sędziaka ps . Warta . Grupą Zachodnią dowodzi Zygmunt Szendzielarz  (en) alias Łupaszka . Jednostkami wewnątrz miasta dowodzi ppłk „Ludwik”. Zgodnie z planem główny atak ma nastąpić ze wschodu i południowego wschodu.

Walki

W obliczu zbliżania się wojsk radzieckich do miasta Aleksander Krzyżanowski decyduje się na kontynuację operacji 7 lipcao drugiej w nocy, dzień przed wstępnym planem. Ta zmiana powoduje zamieszanie. Na początku bitwy nie ma na miejscu jednego z trzech batalionów.

Pomimo tej niepełnej mobilizacji, około 4000 polskich partyzantów, wspomaganych dwoma działami przeciwpancernymi i kilkoma moździerzami, zaatakowało linie niemieckie. Bojownicy ruchu oporu walczą z silnie opancerzonymi jednostkami, które są kilkakrotnie silniejsze. Siły niemieckie są dobrze chronione i dysponują dużymi zapasami, bronią przeciwpancerną, artylerią oraz silną osłoną powietrzną z pobliskiego lotniska Porubanek.

Pierwsze oddziały Armii czerwony ( 3 th Korpusu Zmechanizowanego, około 100 000 ludzi wspomaganych kilkaset czołgów i wsparcia lotniczego) pojawiają się na polu bitwy w środku dnia8 lipcai natychmiast zaangażuj się w frontalny atak. Ze swojej strony garnizon niemiecki otrzymuje10 lipcawzmocnienie kilkuset spadochroniarzy. Na ulicach toczą się intensywne walki między żołnierzami niemieckimi z jednej strony a żołnierzami Armii Czerwonej i Armii Krajowej z drugiej strony.

Niemcy bronią się dom po domu, dopóki ich pozycje nie pozwolą im dłużej utrzymać miasta. W nocy z 12 na13 lipcaKorzystając z ciemności, 3000 żołnierzy pod rozkazami generała leutnanta Rainera Stahela zdołało uciec. Spotkają jednak bojowników majora Węgielnego , którzy zadają im druzgocącą klęskę. Stahel zdołał uciec i kilka dni później dotarł do Warszawy. Plik13 lipca rano Wilno jest w rękach żołnierzy polskich i radzieckich.

Epilog

Po zakończeniu bitwy Sowieci zażądali od Polaków natychmiastowego opuszczenia Wilna. Polski dowódca płk Krzyżanowski  (nie) rozkazuje swoim oddziałom udać się do Puszczy Rudnickiej, a on sam udaje się do sztabu radzieckiego generała Iwana Czerniachowskiego, który obiecuje mu pomoc i wyposażenie dla swoich ludzi.

Plik 16 lipcaKrzyżanowski wraz z majorem Teodorem Cetysem i przedstawicielami polskiego rządu w Londynie zostają zatrzymani w drodze do siedziby Czerniachowskiego.

Źródła