Opozycja dynastyczna lub dynastyczny w lewo , to partia polityczna w czasie monarchii lipcowej i Drugiego Cesarstwa , jest umieszczona na środku z lewej strony politycznego spektrum czasu.
Partia tworzy, z centralną lewicą Adolphe Thiers , partią ruchu, główną partią opozycyjną wobec partii oporu, jednak nie przeciwstawiając się reżimowi monarchii lipcowej. Opozycja dynastyczna zawsze opowiadała się za rozszerzeniem ciała wyborczego, to znaczy obniżeniem cens wyborczych, niekoniecznie zdobywając ją w wyborach męskich .
Odilon Barrot jest rzecznikiem dynastycznej opozycji.
Dopiero w wyborach parlamentarnych w 1834 r. Opozycja dynastyczna dała się poznać jako jeden z kluczowych graczy w życiu politycznym monarchii lipcowej. W rzeczywistości w 1834 r. Partia zdobyła 62 mandaty. Podczas wyborów w 1837 r. Partia straciła 6 mandatów i zajęła 56 miejsc w sali obrad. W wyborach w 1839 roku , partia zawarł sojusz z innymi podmiotami konstytucyjnych , jak również z Republikanie obniżyć posługi Mole , mimo sukcesu tej koalicji, Dynastic opozycji był początkowo w większości z rządu Thiers. Następnie pozostał w opozycji do Guizota , nigdy nie mając większości w partii Thiersa i Dupina, aby go obalić.
Wobec nieustępliwości Guizota wobec obniżenia cens wyborczych opozycja dynastyczna i lewicowe centrum Thiers postanawiają organizować bankiety , aby przylgnąć do ich idei drobnej i średniej burżuazji, a tym samym mieć nadzieję na obalić Guizota. Ale Republikanie stopniowo przejmą kontrolę nad tymi bankietami, a Odilon Barrot nie będzie w stanie się im przeciwstawić. W 1848 r. Guizot zakazał urządzania bankietu w Paryżu, następnie republikanie zorganizowali powstanie, które obaliło monarchię lipcową. Król Ludwik Filip, zdając sobie sprawę z powagi powstania, postanawia odwołać Guizota i zaproponować Barrotowi stanowisko szefa rządu, ale ten odmawia, ponieważ tryb jest już dla niego pogrzebany.
Wielu członków partii dołącza do partii porządku, tak jest w przypadku Odilona Barrota. Inni zbierają się do republiki (republikanie następnego dnia) i zasiadają z umiarkowanymi republikanami.
Najpierw w kagańcu przez autorytarny okres Imperium, potem powrócą do ciała ustawodawczego, nie odgrywając tam ważnej roli, ale walcząc z Thiersem o przywrócenie wolności prasy, wolności wypowiedzi itd.