Ogoniok | |
Kraj | Rosja |
---|---|
Język | Rosyjski |
Okresowość | Tygodniowo |
Uprzejmy | - |
Dyfuzja | 80 000 ex. ( 2014 ) |
Data założenia | 9 grudnia 1899 |
Miasto wydawnicze | Moskwa |
Redaktor naczelny | Siergiej Agafonow |
Stronie internetowej | Oficjalna strona firmy Ogoniok |
Ogoniok ( rosyjski : Огонёк ; dosłownie „mały płomień”) jest jednym z najstarszych rosyjskich ilustrowanych tygodników, a jego pierwsza publikacja pochodzi z21 grudnia 1899.
Został przywrócony w Związku Radzieckim w 1923 roku przez Michaiła Kolcowa . Otrzymał Order Lenina . Centrala znajduje się w Moskwie.
Od 2004 roku ukazuje się nakładem rosyjskiego wydawnictwa OVA-PRESS (ОВА-ПРЕСС).
Plik 11 marca 2009gazetę kupuje wydawnictwo Kommersant (Коммерсант). Od 2012 roku jej redaktorem naczelnym jest Siergiej Agafonow .
Ogoniok zaczyna swoje istnienie jako dodatek do Gazety Birzhevye novosti („Биржевые ведомости”). Staje się szczególnie popularny wśród czytelników z klasy średniej. Przetrwał rewolucję październikową , ale zaprzestał publikacji między 1918 a 1923 rokiem.
W 1925 roku ukazał się dodatek literacki do czasopisma Biblioteka („Библиотека”) , który ukazał się do 1991 roku.
Ogoniok jako jeden z pierwszych publikuje fragmenty ostatniej i największej powieści Jurija Kovala Suer-Vyera (1995-1998), opowiadającej o fantastycznej podróży fregaty Lavr Georgievich pod dowództwem kapitana Suer-Vyera na Wyspę Prawdy. Michaił Lioubimov zasłynął po opublikowaniu w 1990 roku powieści Życie i przygody Alexa Wilkiego, szpiega na stronach Ogonioka .