Niemiecki Urząd Patentów i Znaków Towarowych

Niemiecki Urząd Patentów i Znaków Towarowych ( Deutsches Patent- und Markenamt lub DPMA) to niemiecka Federalna instytucja w ramach Federalnego Ministerstwa Sprawiedliwości . Jej siedziba znajduje się w Monachium, a oddziały w Berlinie i Jenie . W 2006 roku zatrudniał ponad 2500 osób, w tym 700 rzeczoznawców patentowych.

Misja

DPMA jest centralną instytucją zajmującą się własnością przemysłową w Niemczech. Odpowiada za udzielanie patentów , rejestrację znaków towarowych , świadectw użytkowych i wzorów oraz informowanie opinii publicznej o istniejących prawach własności przemysłowej.

DPMA współpracuje w landach z centrami informacji patentowej (Patentinformationszentren) zrzeszonymi na szczeblu federalnym w stowarzyszeniu Deutscher Patentinformationszentren eV .

Podstawa prawna, na której opiera się DPMA, znajduje się w sekcji 26 niemieckiej ustawy patentowej (§26 PatG ).

Historia

Plik 25 maja 1877Reichstag uchwalił pierwszą niemiecką ustawę o patentach (Patentgesetz) , tworząc jednocześnie urząd patentowy odpowiedzialny za badanie i wydawanie tych tytułów eksploatacyjnych. W związku z tym w Berlinie zainaugurowano ten instytut, Kaiserliche Patentamt1 st lipca 1877. Następnego dnia udzielił chemikowi Johannesowi Zeltnerowi pierwszego patentu na proces wytwarzania czerwonego barwnika ultramarynowego. Marka Perkeo jest zarejestrowana na16 października 1894 przez berlińskiego producenta sprzętu oświetleniowego.

Instytut zajął najpierw swoją siedzibę w pięknym budynku przy Wilhelmstrasse, a następnie w kwietniu 1879 r. W budynku inwestycyjnym przy rue de Königgratz (obecnie Stresemannstraße ), a trzy lata później w innym budynku przy tym samym bulwarze. W 1891 r. Instytut skorzystał z nowego budynku (powiększonego w 1895 r.) Przy Luisenstraße 34 w dzielnicy Berlin-Mitte . W 1905 roku wprowadził się do budynków zaprojektowanych przez architektów Solfa i Wichardsa na rogu Gitschiner Straße i Lindenstraße w Berlinie-Kreuzbergu , z niezwykłą pod względem długości fasadą: 243  m skierowaną w stronę linii kolejowej .

Instytut został trzeźwo przemianowany na Reichspatentamt po upadku monarchii w 1919 roku.

Plik 1 st październik 1949Niemiecki Urząd Patentowy przeniósł się do Muzeum Niemieckiego w Monachium. W 1951 r. Otwarto aneks w dawnym Urzędzie Patentowym Rzeszy. Ostatecznie w 1959 roku Biuro przeniosło się do własnej siedziby w Monachium.

W 1990 r. Biuro ds. Wynalazków i Patentów byłej NRD z siedzibą w Berlinie ( Amt für Erfindungs- und Patentwesen der DDR ) zostało włączone do jego zachodniego odpowiednika.

W 1998 roku otwarto biura w Ienie i tam przeniesiono większość administracji berlińskiej siedziby. W tym samym roku zmieniono nazwę instytucji na obecną nazwę: z Niemieckiego Urzędu Patentowego ( Deutsches Patentamt ) przenieśliśmy się do Niemieckiego Urzędu Patentów i Znaków Towarowych ( Deutsches Patent- und Markenamt lub DPMA), aby zaznaczyć integrację zarządzania znakami towarowymi do obowiązki instytucji.

Pierwotnie reklamacje były rozpatrywane bezpośrednio w Urzędzie Patentowym. Od 1961 r. Odpowiada za to Federalny Sąd Patentowy .

Od 1977 r., Kiedy weszła w życie Konwencja o patencie europejskim , Europejski Urząd Patentowy , mający również swoją siedzibę w Monachium, może również wydawać tytuły ważne na terytorium Niemiec.

Źródło

• (de) Ten artykuł jest częściowo lub w całości zaczerpnięty z artykułu Wikipedii w języku niemieckim zatytułowanego „  Deutsches Patent- und Markenamt  ” ( patrz lista autorów ) .

Uwagi

1. Zobacz Das Reichspatentamt 1877–1927. Rückblick auf within Werden und Wirken , Berlin, Heymann,1927( czytaj online )
2. Por. Patent DE 01: Verfahren zur Herstellung einer rothen Ultramarinfarbe .
3. Zobacz Eintrag Registernummer 1 , DPMA-Register.
4. 16. Październik 1894: Erste Marke ins Markenregister eingetragen , WDR-Stichtag vom 16. Październik 2014. Abruf 3. Juni 2017.
5. Por. „  Das deutsche Patentamt 1877–1945 (tablica pamiątkowa 90-lecia Deutsches Patentamt  ” , w Zur deutschen Sprache - Die Sprache ist ein Bild der Seele ,1967(dostęp 22.08.2016 ) .
6. Zobacz „  Kaiserliches Patentamt  ” na luise-berlin.de (dostęp 22 sierpnia 2016 ) .
7. Por. Otto Sarrazin i Friedrich Schultze, „  Das neue Dienstgebäude für das Kaiserliche Patentamt in Berlin  ”, Zentralblatt der Bauverwaltung , vol.  XXV,30 września 1905, s.  489–492 ( czytaj online )
8. Por. Otto Sarrazin, Friedrich Schultze, „  Das neue Dienstgebäude für das Kaiserliche Patentamt in Berlin (Schluß)  ”, Zentralblatt der Bauverwaltung , vol.  XXV N O  80,30 października 1905, s.  497–499 ( czytaj online )

Link zewnętrzny

• (od) Oficjalna strona