Stomatologii zachowawczej jest częścią stomatologii , która zajmuje się leczenia zębów , eliminując najmniej zdrowego zęba substancji ( szkliwa i zębiny ).
Zasadniczo polega to na usunięciu zepsutej tkanki i zastąpieniu brakującej tkanki wypełnieniem wieńcowym.
Stomatolog zwykle używa narzędzi obrotowych , aby usunąć zmiękczoną tkankę z próchnicy. W tym celu używa wierteł dentystycznych , albo wierteł kulkowych obracających się z małą prędkością, zamontowanych na kątnicy , albo wierteł diamentowych zamontowanych na turbinie (potocznie zwanej „kołem”), obracających się z dużą prędkością, ale przy niskim ciśnieniu, z ciągłym chłodzeniem. , to tradycyjna technika osłabiająca ząb. Stomatolog może również skorzystać z lasera stomatologicznego (sono-abrazja ultradźwiękami) lub narzędzi do piaskowania powietrzem (technika stosowana w szczególności w leczeniu zmian położonych między dwoma zębami), jeśli szkliwo leczonych zębów nie jest zbyt grube, jeśli rozpad jest początkujący, a także urządzenia ozonowe w tym samym przypadku. Procedura laserowa jest generalnie droższa niż procedura zadziorów.
Następnie musisz odbudować ząb. W tym celu mamy do wyboru dwie techniki: bezpośrednią lub pośrednią.
Metoda bezpośrednia oznacza, że wnęka zawierająca amalgamat jest retencyjna, w przeciwieństwie do wnęki skórnej (powiększona wnęka podstawowa), która jest niezbędna dla wkładu.
AmalgamatTo najstarszy materiał. Powszechnie nazywany wypełnieniem , nie zawiera ołowiu. Amalgamat stomatologiczny zawiera rtęć, srebro, miedź, cyna, cynk ... ilości tych metali określa typ amalgamatu. Amalgamaty najnowszej generacji zwane „HCSC” (dla pojedynczego składu o wysokiej zawartości miedzi) mają wysoką zawartość miedzi.
Zalety: Niedrogi i łatwy w użyciu; jest bardzo odporny. Ma właściwości kariostatyczne, ponieważ działa bakteriobójczo.
Wady: twardszy od zęba (stąd ryzyko złamania zęba w przypadku odbudowy o dużej objętości). Nie estetyczne. Jego potencjalna toksyczność, głównie ze względu na obecność rtęci, jest przedmiotem wielu kontrowersji. Jego instalacja nie jest zalecana dla dzieci, kobiet w ciąży i osób z chorobami nerek.
Alternatywa: wiązanie amalgamatów może wydawać się dość niezwykłe. Jednak biorąc pod uwagę kontekst kliniczny pewnych sytuacji, technika ta może stanowić kompromisowe rozwiązanie w perspektywie średnio- i długoterminowej. Rzeczywiście, w przypadku okaleczania ubytków w strukturach zębowych bez retencji, zwłaszcza gdy nie ma natychmiastowego wskazania protez, wiązanie amalgamatów może być interesującą alternatywą.
KompozytyTe materiały są znacznie nowsze. Początkowo kompozyty dentystyczne były stosowane głównie ze względów estetycznych na zęby przednie. Jednak znaczący postęp pozwala teraz na znacznie szersze zastosowanie, komplementarne do amalgamatu. Składają się z wypełniaczy mineralnych o większej lub mniejszej średnicy osadzonych w matrycy organicznej w większej lub mniejszej proporcji. Ta proporcja, jak również wielkość cząstek mineralnych, decydują o rodzaju kompozytu. Są one mocowane do zęba poprzez chemiczne przygotowanie powierzchni zębów.
Zalety: Bardziej miękki niż amalgamat (twardość bardzo zbliżona do zębiny). Bardzo estetyczny.
Wady: Podczas montażu musi być idealnie wysuszony (w przeciwnym razie nie można wykonać klejenia). Wymaga lepszej higieny ze strony pacjenta (w przeciwnym razie ryzyko nawrotu próchnicy jest większe). Ryzyko nietolerancji, alergii, uwolnienia toksycznych pozostałości w przypadku niewłaściwego użycia.
GlasjonomerySą to szkła, czyli cząsteczki mineralne osadzone w matrycy krzemionkowej. Są naładowane jonami fluoru i zachowują się jak bateria fluoru: substancje zawierające fluor (sól, woda pitna, pasta do zębów itp. ) Gromadzą się w materiale i są uwalniane w ciągu dnia. Nie są jednak bardzo odporne i powinny być stosowane jedynie jako trwałe wypełnienie ubytków o niewielkiej objętości, które nie znajdują się po „aktywnej” stronie zębów (które gryzą). Często są używane jako tymczasowe wypełnienie lub u dzieci. W naturalny sposób przylegają do zęba.
Zalety: mają takie same właściwości fizyczne jak zębina (kurczą się i rozszerzają w ten sam sposób pod wpływem ciepła), są akceptowalne pod względem estetycznym (ale mniej niż kompozyty) i są kariostatyczne (ze względu na ich zdolność do uwalniania fluoru)
Wady: są delikatne, słabo się polerują i nie nadają się do stosowania w poprzednich sektorach.
Pośrednie metody inkrustacji („inkrustacja”) lub onlay („regeneracja”) odróżnia się od technik amalgamatowych (wymagających retencji podcięcia wnęki) przez podcięcie wnęki (wnęka umożliwiająca wprowadzenie pojedynczego i litego kawałka, w związku z czym ma otwarcie szersze niż jego podstawa), który jest im potrzebny. W rezultacie inlay lub onlay wymaga klejenia, podobnie jak kompozyty. W przypadku usunięcia wypełnienia i zastąpienia go wkładem konieczne jest przeskalowanie ubytku zęba, w którym znajdowała się próchnica, za pomocą wiertła . Ta operacja jest wykonywana w uprzednim znieczuleniu miejscowym . Inlay nadal przylega do szkliwa zęba.
Metale (do techniki pośredniej)Można stosować metale szlachetne (złoto, złoto palladowe, złoto platynowe) lub nieszlachetne (głównie nikiel-chrom, chrom-kobalt). Ich główną zaletą jest to, że są bardzo solidne i precyzyjne. Rzeczywiście, połączenie pośredniego wypełnienia metalowego jest bardzo cienkie, co sprawia, że są to najtrwalsze uzupełnienia, w szczególności te wykonane ze złota. Są przymocowane do zęba.
CeramikaSą bardzo twarde, bardzo estetyczne i bardzo wytrzymałe. Wykonanie ceramicznej wkładki / nakładki od lat 90.XX wieku może być wykonywane w gabinecie stomatologicznym w ciągu kilku minut przez samego dentystę dzięki odpowiedniej maszynie, która automatycznie wycina blok ceramiczny za pomocą cyfrowego wycisku zęba i uprzedniej obróbki obrazu przez dentystę. Jeśli dentysta nie ma takiego zaplecza, musi pobrać wycisk zęba i wysłać go do laboratorium, które dostarczy mu wkład , wtedy trwa to dwie sesje. Następnie zostanie przyklejony do zęba (lepiej niż uszczelnienie) za pomocą żywicy cementowej. Może to być światłoczułe, a następnie nabiera ostatecznej konsystencji za pomocą specjalnej lampy wprowadzanej do ust. Przed tą operacją dentysta odparowuje wodorotlenek wapnia w jamie ustnej w celu skorygowania potencjału wodoru (pH). Następnie wkładka jest uszlachetniana poprzez szlifowanie poprzez badanie jej odbicia za pomocą ruchu szczęki na specjalnym papierze.
Pieczona żywicaJest to bardzo mocno obciążony kompozyt, który utwardza się pod ciśnieniem iw wysokiej temperaturze. Rezultatem jest bardzo solidny i estetyczny element. Uzyskanie kompozytu inlay / onlay nie jest trudne. Kompozytu wkładka jest korzystnie sklejone. W chwili obecnej chyba najlepsze właściwości ma technika opieki zachowawczej.