Octavia E. Butler

Octavia E. Butler Opis tego obrazu, również skomentowany poniżej Octavia Butler podczas podpisywania książek w 2005 r. Kluczowe dane
Imię i nazwisko Octavia Estelle Butler
Narodziny 22 czerwca 1947
Pasadena , Kalifornia , Stany Zjednoczone United
Śmierć 24 lutego 2006
Park Lake Forest , Stan Waszyngton , Stany Zjednoczone
Podstawowa działalność Powieściopisarz , pisarz opowiadań
Nagrody
Nagroda Hugo Nagroda Nebula
Nagroda Locus
Nagroda Przesilenia
Nagroda Brama-Stokera
Autor
Język pisania amerykański angielski
Gatunki Science fiction

Podstawowe prace

Octavia Estelle Butler , ur.22 czerwca 1947w Pasadenie , w Kalifornii i zmarł24 lutego 2006w Lake Forest Park w stanie Waszyngton , jest afroamerykańskim pisarzem science fiction .

Biografia

Octavia Butler urodził się i wychował w Pasadenie , w Kalifornii (Stany Zjednoczone). Jest córką Laurice James Butler i Octavii Margaret Guy Butler. Jej ojciec, czyściciel obuwia, zmarł w młodości, wychowywana przez matkę i babcię, w niesprzyjających warunkach. Jej matka pracuje jako służąca, aby wyżywić rodzinę. Gospodarstwo domowe jest baptystyczne , dość surowe. Octavia Butler jest rozmarzonym i zamkniętym w sobie dzieckiem, zaczyna pisać około dziesięciu lat i pasjonuje się science fiction w wieku dwunastu lat, po obejrzeniu filmu science fiction Davida MacDonalda w 1954 roku, Diabelski Marsjanin .

Po ukończeniu warsztatów Clarion wraz z McIntyre Vonda , po zdobyciu stopnia Associate (odpowiednik licencjata plus dwa lata studiów uniwersyteckich) w Pasadena City College  (w) w 1968 roku, została przyjęta na uniwersytet z Kalifornii do Los Angeles i studiowała pisząc tam, szczególnie z Harlanem Ellisonem i Samuelem R. Delany .

Opublikowała opowiadania w 1971 roku, m.in. w antologii Dangereuses Visions Ellisona, ale dopiero w 1976 roku ukazała się powieść ( Le Maître du Réseau ). W 1979 roku Kindred , opowieść o młodej kobiecie, która podróżuje w czasie i spotyka swoich niewolniczych przodków, czyni ją sławną. Dwa z jego nowym zdobywając nagrody Hugo w 1984 i 1985. W 1995 roku był pierwszym pisarzem science fiction wygrać cenę Genius z MacArthur Foundation . Jego powieść La Parabole des talents , drugi tom serii Przypowieści , zdobyła nagrodę Mgławicy dla najlepszej powieści w 1999 roku . Zainstalowana w Seattle od 1999 roku, zginęła brutalnie na ulicy, w wyniku upadku lub zawału serca według źródeł.

W 2014 r. jej agentka wydawnicza Merrilee Heifetz miała dwa nieopublikowane historie znalezione w domu pisarki, opublikowane pośmiertnie przez cyfrowe wydania Open Road Integrated Media : A Necessary Being i Childfinder , z pomocą archiwistów z Huntington Library w San Marino w Kalifornii. Childfinder został zamówiony przez Harlana Ellisona do jego nigdy nieopublikowanej antologii The Last Dangerous Visions .

Pogrzeb

Octavia E. Butler spoczywa w Mountain View Cemetery i Mauzoleum w Altadena , California , obok jej matki Octavia Margaret Butler.

Archiwa

Archiwa Octavii E. Butler znajdują się w Bibliotece Huntingtona .

Hołd

Kariera

Seria wzorców  : 1974-1984

W 1974 Butler rozpoczął pracę nad serią powieści tworzących serię Patternist . Opisują one przemianę ludzkości w trzy grupy genetyczne: „Paternistów”, lepszych ludzi, którzy osiągnęli wysokie psychokineiczne zdolności telepatyczne i którzy są spokrewnieni z „Wzorcem”, ich wrogami, „Clayarks”, od nadludzi po wygląd mutanta , zarażone chorobami zwierzęta i „Głupi”, spokrewnieni zwykli ludzie zniewoleni przez Patternists.

Pierwsza powieść, The Master of the Network ( w języku angielskim, Patternmaster , opublikowana w 1976 roku), ostatecznie staje się ostatnią częścią wewnętrznej chronologii serii. Osadzona w odległej przyszłości, jest kroniką dojrzewania Teray, młodego Wzorca, który walczy o swoją pozycję w społeczeństwie Wzorców w celu zostania Mistrzem Wzorców.

Potem przychodzi Reason ( Mind of My Mind w języku angielskim, opublikowanym w 1977 roku), w prologu do Patternmaster , który odbywa się w XX th  century. Historia opowiada o rozwoju Mary, twórcy Łańcucha Psionicznego i pierwszego Wzorca, który związał wszystkich Patternistów. Powieść opisuje również jego nieuniknioną walkę z ojcem Doro, parapsychologicznym wampirem, który stara się zachować kontrolę nad swoimi psionicznymi dziećmi, których spłodził na całym świecie od wieków.

Motywy

Krytyka obecnych hierarchii

W wielu wywiadach i esejach Octavia Butler wyjaśniła, że ​​jej pogląd na ludzkość jest z natury wadliwy przez wrodzoną tendencję do hierarchicznego myślenia, które prowadzi do nietolerancji, przemocy i, jeśli nie powstrzymania, do ostatecznego zniszczenia naszego gatunku.

„Proste znęcanie się nad porządkiem”, napisała w swoim eseju „Świat bez rasizmu ”, „to dopiero początek hierarchicznego zachowania, które może prowadzić do rasizmu, seksizmu, etnocentryzmu, klasycyzmu i wszystkich innych „izmów”, które powodują tyle cierpienia w społeczeństwie. świat. Jego opowieści często odtwarzają dominację ludzkości nad słabymi przez silnych jako rodzaj pasożytnictwa. Te wyższe istoty, czy to kosmici, wampiry, nadludzie czy łowcy niewolników, są rzucane wyzwanie przez protagonistę, który ucieleśnia różnicę, różnorodność i zmianę.

Objąć różnorodność

W swoim eseju na temat socjobiologicznych poprzedników trylogii Ksenogeneza Octavii Butler J. Adam Johns opisuje, w jaki sposób relacje Octavii Butler przeciwdziałają popędowi śmierci stojącemu za hierarchicznym popędem z wrodzoną miłością do życia (biofilią), zwłaszcza życia dziwnego i innego. W szczególności historie Octavii Butler dotyczą manipulacji genetycznych, krzyżowania, krzyżowania, symbiozy, mutacji, kontaktu z obcymi, seksu bez zgody, skażenia i innych form hybrydyczności jako środków korygowania socjobiologicznych przyczyn hierarchicznej przemocy. Jak zauważają De Witt Douglas Kilgore i Ranu Samantrai: „W relacjach Butlera utrata ludzkiego ciała jest zarówno dosłowna, jak i metaforyczna, ponieważ oznacza głębokie zmiany potrzebne do ukształtowania świata niezorganizowanego przez hierarchiczną przemoc. Ewolucyjna dojrzałość osiągnięta przez bohaterów na końcu opowieści sygnalizuje możliwą ewolucję dominującej społeczności w zakresie tolerancji, akceptacji różnorodności i chęci odpowiedzialnego sprawowania władzy.

Ocalały jako bohater

Bohaterami Butlera są osoby pozbawione praw obywatelskich, które wytrzymują, godzą się na kompromis i przyjmują radykalne zmiany, aby przetrwać. Jak zauważają De Witt Douglas Kilgore i Ranu Samantrai, jego historie skupiają się na postaciach mniejszościowych, które historyczna przeszłość już łączy z brutalnym gwałtem i wyzyskiem, a zatem potrzebą kompromisu w celu przetrwania. Nawet z dodatkowymi zdolnościami, postacie te są zmuszone doświadczać bezprecedensowego fizycznego, psychicznego i emocjonalnego cierpienia i wykluczenia, aby zapewnić minimalną interwencję i zapobiec samozniszczeniu ludzkości. W wielu opowieściach ich akty odwagi zamieniają się w akty zrozumienia, a w niektórych przypadkach w miłość, gdy dochodzą do decydującego kompromisu z tymi, którzy są u władzy. Ostatecznie koncentracja Butlera na postaciach pozbawionych praw obywatelskich służy zilustrowaniu zarówno historycznego wyzysku mniejszości, jak i tego, jak determinacja wyzyskiwanej jednostki może prowadzić do krytycznej zmiany.

Tworzenie alternatywnych społeczności

Historie Octavii Butler przedstawiają mieszane społeczności założone przez afrykańskich bohaterów. Członkami mogą być ludzie pochodzenia afrykańskiego, europejskiego lub azjatyckiego, istoty pozaziemskie (takie jak N'Tlic w Bloodchild ), inny gatunek (tak jak wampirzyca Ina z Nowicjusza) i wynikające z tego gatunki krzyżówki (takie jak te między ludźmi a Oankali Akin i Jodahs w Xenogenesis trylogii ). W niektórych historiach hybrydowość społeczności daje elastyczny obraz seksualności i płci (np. poliamoryczne rodziny rozszerzone Nowicjuszy ). W ten sposób Octavia Butler tworzy więzi między grupami, które są ogólnie postrzegane jako oddzielne i niepowiązane, i sugeruje hybrydyczność jako „potencjalny korzeń dobrej rodziny i błogosławionego życia wspólnotowego”.

Związek z afrofuturyzmem

Praca Octavia Butler został powiązany z takim Afrofuturisme , termin ukuty przez Marka Dery do opisania „spekulacyjnych fikcji, że zajmuje się afroamerykańskich tematów i adresów afroamerykańscy obawy w kontekście technoculture XX th  Century”. Niektórzy krytycy zauważyli jednak, że chociaż bohaterowie Octavii Butler są pochodzenia afrykańskiego, tworzone przez nich społeczności są wieloetniczne, a czasami wielogatunkowe.

Pracuje

Seria wzorników

  1. Mistrz Sieci  (en) , Presses de la Cité , coll.  "  Futurama  " n O  12, 1977 ( (w)  Patternmaster , 1976 )
  2. Le Motif , OPTA , kol.  "  Klub książki antycypacyjnej  ", 1980 ( (en)  Mind of my Mind , 1976 )
  3. Ocalały , OPTA , kol.  "  Klub przewidywanie książka  " 1980 ( (w)  Survivor , 1977 )
  4. (pl)  Dzikie Ziarno , 1980
  5. Ludzie bardziej niż ludzie , Presses de la Cité , coll.  "  Superlights  " 1985 ( ( w )  Arka Claya , 1984 )

Seria potomstwa Lilith (Ksenogeneza)

  1. (pl)  Świt , 1987
  2. (pl)  Rytuały Dorosłości , 1988
  3. (pl)  Imago , 1989

Seria paraboliczna

  1. Przypowieść o siewcy , czytam , coll.  "Science-fiction", 2003 ( (en)  Przypowieść o siewcy , 1993 )Reedycja, Au diable vauvert , 2001  ; wznowienie Au diable Vauvert , coll.  "Kieszenie diabła", 2020
  2. La Parable des talents , Au diable vauvert , 2003 ( (en)  Przypowieść o talentach , 1998 )Reedycja Au diable Vauvert , coll.  „The Devil's Pockets”, 2021 - Nagroda Mgławicy za najlepszą powieść 1999

Niezależne powieści

Zbiór opowiadań

Bibliografia

  1. (w) "  Octavia E. Butler | Amerykański autor  ” , na Encyclopedia Britannica (dostęp 4 lipca 2019 r. )
  2. (en-US) „  O Octavii E. Butler  ” , z Clockshop (dostęp 7 lutego 2020 r .).
  3. (en-US) „  Octavia E. Butler | Encyclopedia.com  ” , na www.encyclopedia.com (dostęp 4 lipca 2019 r. )
  4. (en-US) Ashley Jones , "  Octavia E." Junie " Butler (1947-2006) •  " , o Czarnej przeszłości ,26 marca 2008(dostęp 7 lutego 2020 r. )
  5. (w) „  Vonda N. McIntyre  ” (dostęp 4 września 2014 )
  6. (En-US) "  Dawn by Octavia Butler - One Book, One College - Pasadena City College  " , na pasadena.edu (dostęp 7 lutego 2020 r .).
  7. (en-US) "  Octavia Estelle Butler  " , na Find a Grave
  8. (en-US) „  Mining the Archive of Octavia E. Butler  ” , z The Huntington (dostęp 7 lutego 2020 r .).
  9. (en-US) Gerry Canavan, The Octavia E. Butler Papers , Marquette University,1 st listopad 2015( przeczytaj online )
  10. Le Monde z AFP, „  Pierwsze obroty kołem na Marsie dla łazika Perseverance  ”, Le Monde ,6 marca 2021( przeczytaj online , skonsultowano 6 marca 2021 r. )
  11. (en-US) „  2021 Induction  ” , z National Women's Hall of Fame (dostęp 10 marca 2021 )
  12. (en) Wywiad z Marilyn Mehaffy i Aną Louise Keating. MELUS 26,1 (2001): 45–76, „  Butler, Octavia E”. „Radio Imagination”: Octavia Butler o polityce narracyjnego ucieleśnienia”.  » , Oxford University Press w imieniu Society for the Study of the Multi-Ethnic Literature of the United States (MELUS) ,2001( przeczytaj online )
  13. (w) Holden, Rebecca J i Nisi Shawl. ”  Dziwne powiązania: Science Fiction, feminizm, African American Voices i Octavia E. Butler.  " , Waszyngton: Akwedukt Prasa ,2013
  14. (w) Pfeiffer, John R, '  "Butler Oktawia Estelle (b. 1947)." Pisarze science fiction: krytyczne studia głównych autorów od początku XIX wieku do współczesności.  » , red. Richard Bleiler. 2. wyd. Nowy Jork: Synowie Charlesa Scribnera, 1999.147-158 ,1999
  15. „  NPR: Octavia Butler  ”, na stronie www.npr.org (dostęp 17 lutego 2018 r. )
  16. Johns, J. Adam. „Stając się Meduzą: Potomstwo Lilith Octavii Butler i socjobiologia”. Badania Science Fiction 37,3 (2010): 382-400.
  17. Kilgore, De Witt Douglas i Ranu Samantrai. „Memoriał Octavii E. Butler”. Science Fiction Studies 37,3 (listopad 2010): 353-361. JSTOR 25746438 .
  18. Sinker, Mark. „Kochanie Obcego”. The Wire 96 (luty 1992): 30–32.
  19. Bould, Mark. „Statki wylądowały dawno temu: afrofuturyzm i czarne SF”. Studia science fiction 34,2 (lipiec 2007): 177–186. JSTOR 4241520

Linki zewnętrzne