Nieważność
Z prawnego punktu widzenia nieważny czyn może podlegać sankcjom za nieważność .
Niepełnosprawność może wynikać z:
- ze względu na brak formalny akt powinien zostać sporządzony w określonej formie (np. dziedziczenie następuje przed notariuszem).
- o istnieniu nieprawidłowości czyn nie jest zgodny z przepisem obligatoryjnym (np. zakaz sprzedaży organu).
Stwierdzenie nieważności aktu (fakt podjęcia czynności prawnej w celu stwierdzenia jego nieważności) jest unicestwieniem tego aktu z mocą wsteczną , to znaczy, że nie będzie on już obowiązywał w przeszłości, jak iw przyszłości. Dlatego nie należy go mylić z podobnymi pojęciami, takimi jak wygaśnięcie lub cofnięcie.
Nieważność może być:
-
bezwzględny lub względny : bezwzględny, gdy czyn jest sprzeczny z nadrzędnym przepisem dotyczącym porządku publicznego lub dobrych obyczajów (np. wynajmowanie lokalu w celu otwarcia burdelu), względny, gdy czyn narusza bezwzględny przepis dotyczący po prostu interesu jednej ze stron np. wada zgody), chyba że prawo określa obowiązujący reżim nieważności. W przypadku względnej nieważności tylko strony umowy zainteresowane jej odstąpieniem mogą w ciągu 5 lat wytoczyć powództwo, chyba że ustała przyczyna nieważności. W przypadku bezwzględnej nieważności każda osoba zainteresowana unieważnieniem może działać w ciągu 30 lat.
-
całkowity lub częściowy : całkowity, gdy nie można usunąć nieważnego elementu z czynu, który następnie zostaje w całości unieważniony, częściowy, gdy element ten można oddzielić od czynności i nie przesądził o zgodzie stron. W takim przypadku tylko „punkty” (klauzule w przypadku umowy), które mogą spowodować unieważnienie umowy, są anulowane, uważa się je za niepisane, to znaczy uważa się, że nigdy nie istniały.
-
ekspresowe lub wirtualne : wyraźne, jeśli nieważność jest przewidziana w konkretnym tekście (np. art. 1599 stanowi o nieważności sprzedaży majątku innych osób), wirtualne, gdy żaden przepis nie przewiduje sankcji, wówczas orzecznictwo wyda z prawa sankcja przez nieważność.
Zobacz też