Notacja Siegbahn

Oznaczenie Siegbahn stosuje się do oznaczania linii o charakterystycznym widmem elementów. Stworzył ją Karl Manne Georg Siegbahn ( 1886 - 1978 , Nagroda Nobla w dziedzinie fizyki w 1924 r .).

Charakterystyczne linie odpowiadają przejść elektronowych (na elektrony z atomów „Skocz” z jednego poziomu na drugi). W przypadku linii absorpcyjnej elektron przeskakuje z niskiego poziomu energii na wysoki poziom energii; w przypadku linii emisyjnej elektron przeskakuje z wysokiego poziomu energii na niski poziom energii.

Poniższa tabela przedstawia zgodność między prefiksem niektórych wierszy a danymi warstwami (oznaczonymi literą i główną liczbą kwantową n ).

Notacja Siegbahn - notacja ogólna
Warstwa niskoenergetyczna Warstwa wysokoenergetyczna Prefiks linii
K ( n = 1) L ( n = 2)
M ( n = 3) Kβ 1
N ( n = 4) Kβ 2
L ( n = 2) M ( n = 3)
N ( n = 4)
O ( n = 5)
M ( n = 3) N ( n = 4)
O ( n = 5)

Poniższa tabela przedstawia związek między nazwami niektórych linii a omawianymi poziomami.

Notacja Siegbahn
Niski poziom energii Wysoki poziom energii Nazwa linii
K ( 1 S 0 ) L 3 (²P 3/2 ) Kα 1
L 2 (²P 1/2 ) Kα 2
M 3 (³P 3/2 ) Kβ 1
L 3 (²P 3/2 ) M 5 (³D 5/2 ) Lα 1
L 2 (²P 1/2 ) M 4 (³D 3/2 ) Lβ 1
M 5 (³D 5/2 ) N 7 ( 5 P 3/2 ) Mα 1

Korespondencja z innymi zapisami

Ta notacja jest szeroko stosowana w spektroskopii, ale IUPAC ( Międzynarodowa Unia chemii czystej i stosowanej ) zaleca inną notację (patrz notacja linii widmowych IUPAC , sekcja 4, tabela 2 ).

Korespondencja między ratingami IUPAC i Siegbahn
Notacja Siegbahn Klasyfikacja IUPAC
Seria K.
Kα 1 KL 3
Kα 2 KL 2
Kβ 1 KM 3
Kβ 2 I KN 3
Kβ 2 II KN 2
Kβ 3 KM 2
Kβ 4 I KN 5
Kβ 4 II KN 4
Kβ 4 x KN 4
Kβ 5 I KM 5
Kβ 5 II KM 4
Seria L.
Lα 1 L 3- M 5
Lα 2 L 3 -M 4
Lβ 1 L 2- M 4
Lβ 2 L 3 -N 5
Lβ 3 L 1 -M 3
Lβ 4 L 1 -M 2
Lβ 5 L 3- O 4, 5
Lβ 6 L 3 -N 1
Lβ 7 L 3- O 1
Lβ 7 ' L 3 N 6, 7
Lβ 9 L 1 -M 5
Lβ 10 L 1 -M 4
Lβ 15 L 3 -N 4
Lβ 17 L 2 -M 3
Lγ 1 L 2 -N 4
Lγ 2 L 1 -N 2
Lγ 3 L 1 -N 3
Lγ 4 L 1- O 3
Lγ 4 ' L 1- O 2
Lγ 5 L 2 -N 1
Lγ 6 L 2- O 4
Lγ 8 L 2- O 1
Lγ 8 ' L 2 -N 6 (7)
L 2 -M 1
L l L 3 -M 1
L s L 3 -M 3
L t L 3 -M 2
L u L 3 N 6, 7
L v L 2 -N 6 (7)
Seria M.
Mα 1 M 5 -N 7
Mα 2 M 5 -N 6
M 4 -N 6
M 3 -N 5
M 4, 5 -N 2, 3

Uwagi i odniesienia

  1. Dokument IUPAC: Część VIII. System nomenklatury do spektroskopii rentgenowskiej (zalecenia 1991), Pure & Appl. Chem., Vol. 63, Nr 5, str. 735-746, 1991 ( http://pac.iupac.org/publications/pac/pdf/1991/pdf/6305x0735.pdf )

Zobacz też