Norgot | ||||||||
Biografia | ||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Zakon religijny | Order św. Benedykta | |||||||
Śmierć | 1026 | |||||||
Biskup Kościoła katolickiego | ||||||||
Ostatni tytuł lub funkcja | Biskup z Avranches | |||||||
Biskup Avranches | ||||||||
ok. 990 - ok. 1017 | ||||||||
| ||||||||
Inne funkcje | ||||||||
Funkcja religijna | ||||||||
Mnich z Mont-Saint-Michel | ||||||||
Norgot ( Norgotus , Norgodus , Norgaudus ) jest biskup Avranches pod koniec X th wieku i początku XI th wieku .
Biskup Avranches, przywrócił władzę biskupią po wakacie stolicy po najazdach Wikingów.
W 1017 r. Podpisał się pod tytułem Guillaume de Volpiano , opata Saint-Bénigne w Dijon , podczas zgromadzenia biskupów w obecności księcia Ryszarda i jego syna. Około 1017 roku zrezygnował z urzędu, aby zostać mnichem w Mont-Saint-Michel po nekrologu opactwa. To wycofanie się jest następstwem wizji Mont-Saint-Michel w ogniu, którą miałby w noc święta Saint-Michel. Według Richarda Allena ucieczka z obowiązku wynika z jego zniechęcenia w obliczu wielu zniszczeń.
Mówi się, że Norgot zmarł na Mont w 1026 roku .
Antroponim Norgot jest prawdopodobnie pochodzenia nordyckiego. Opiera się na elemencie norðr „północ”, który wchodzi do kompozycji jako pierwszy element w wielu nazwiskach skandynawskich, na przykład: Norbjørg, Norðbjørt (odpowiednik Norberta ), Norðmaðr ( Normand ), Norfrid, Norgrim itp. Drugim elementem jest staronordycki Gautr „Goth, pochodzący z Gautaland ”, który znajdujemy w normańskich antroponimach Angot , Turgot i Vigot , dokładnych odpowiedników staronordyckiego Ásgautr, Þórgautr i Vígautr ( staroduński Wigot ).