Nie, to pozostało che piangere
| Produkcja |
Roberto Benigni Massimo Troisi |
|---|---|
| Scenariusz |
Roberto Benigni Giuseppe Bertolucci Massimo Troisi |
| Główni aktorzy | |
| Ojczyźnie | Włochy |
| Uprzejmy | Komedia |
| Trwanie | 113 minut |
| Wyjście | 1984 |
Aby uzyskać więcej informacji, zobacz Arkusz techniczny i dystrybucja
Non ci resta che piangere (Po prostu musimy płakać) to włoski film napisany, wyreżyserowany i wykonany przezRoberto BenigniegoiMassimo Troisiw 1984 roku.
Toskania , rok 1984. Mario i Saverio utknęli na przejeździe kolejowym, dwoje przyjaciół zwierza się swojemu życiu. Saverio niepokoi się między innymi swoją siostrą Gabriellą, która popadła w depresję z powodu jej związku z Amerykaninem. Oczekiwanie się wydłuża, dwaj mężczyźni decydują się na boczną drogę i utknęli na środku wsi. Schronili się w gospodzie, aby spędzić tam noc, a następnego ranka budzą się w toskańskiej wiosce Frittole, między 1400 a 1500 rokiem.
Wierząc na początku, że to tylko wielki żart, dwaj mężczyźni muszą zmierzyć się z rzeczywistością tamtych czasów. Znajdują schronienie u Vitellozza, brata klienta hostelu, w którym się zatrzymali i który zmarł dzień wcześniej. Zaczynają pracę w gospodzie matki Vitellozza, Parisiny, i podczas gdy Saverio od razu dostosowuje się do nowego stylu życia, Mario nie chce się dostosowywać. Mario szybko poznaje Pię, córkę bogatej rodziny, z którą zaczyna związek. Tymczasem Vitellozzo zostaje aresztowany, a Saverio próbuje napisać list do Girolamo Savonaroli, aby uzyskać jego uwolnienie.
Saverio nie ukrywa zazdrości o spotkania Mario z Pią i przekonuje przyjaciela, aby wyruszył do Hiszpanii i dołączył do Krzysztofa Kolumba . Podczas podróży do Hiszpanii napotykają piękną Amazonkę, Astriaha, która przeraża ich, strzelając strzałą w ich wóz.
Historia jest następnie podzielona na dwie części, w zależności od wersji telewizyjnej lub filmowej.
We Francji Mario e Saverio stanął twarzą w twarz z Leonardo da Vinci i kierując się ich entuzjazmem, próbował zaoferować mu wynalazki oparte na ich wiedzy i wiedzy, w szczególności pociągu. Zmęczeni dwaj mężczyźni muszą pogodzić się z wyjaśnieniem mu gry Scopa. W tawernie dwaj mężczyźni zostają skonfrontowani z Astriaha, który wyjaśnia im, że jego zadaniem było powstrzymanie ich przed dotarciem na czas do statków Krzysztofa Kolumba. Dwaj mężczyźni biegną po plaży, gdzie odkrywają, że karawele rzeczywiście już odleciały. Saverio wyznaje Mario, że celem jego podróży było przeszkodzenie siostrze w spotkaniu z jej amerykańskim chłopakiem.
Dwaj mężczyźni decydują się na powrót do Włoch i zobaczenie jadącej lokomotywy. Przekonani, że wrócili do swoich czasów, pędzą do pociągu, w którym Leonardo da Vinci pojawia się jako mechanik.
Astriaha mówi, że to z ich powodu nie spała ani nie jadła od 3 dni i prosi ich, aby poszli zobaczyć się z szefem. Kobieta traci przytomność, ratuje ją Saverio, a on od razu się w niej zakochuje. Opamiętując się, zmusza ich do pójścia za nią do domu jej ojca. Saverio nadal ją zabiega, ale nie reaguje na jego zaloty i pewnego wieczoru sypia z Mario. Saverio widzi ich i tego samego ranka zdesperowany postanawia zemścić się i zwierza się Astriaha, że Mario jest jednym z ludzi Alonso.
Amazonka następnie ucieka, a dwaj mężczyźni kłócą się, biją się i biegają do siebie, aż docierają do plaży. Następnie odkrywają, że karawele już wyjechały, a Mario wyznaje Saverio prawdziwy powód ich przyjazdu do Hiszpanii.
David di Donatello 1985: Paolo Bonacelli był nominowany do nagrody dla najlepszego aktora niebędącego głównym bohaterem.