Nikolai Kulbin

Nikolai Kulbin Obraz w Infobox. Nikolai Ivanovich Kulbin (1909)
Narodziny 2 maja 1868
Helsinki
Śmierć 6 marca 1917(w 48)
Sankt-Petersburgu
Narodowość Rosyjski
Zajęcia Pisarz , profesor uniwersytetu , malarz , kompozytor , ilustrator , fotograf , grafik , scenograf , teoretyk muzyki , lekarz
Miejsce pracy Święty PETERSBURG

Nikołaj Iwanowicz Kulbin (po rosyjsku  : Николай Иванович Кульбин ), urodzony 20 kwietnia 1868 r. (2 maja 1868w kalendarzu gregoriańskim ) w Petersburgu i zmarł6 marca 1917w Petersburgu), rosyjski malarz i muzyk, rosyjski teoretyk awangardy , mecenas sztuki, teoretyk teatru i filozof; jeden z pierwszych organizatorów spotkań artystów, wystaw nowych dzieł sztuki w Rosji, inicjator debat, wydań zbiorowych, encyklopedii. Doktor medycyny (1895) i lekarz wojskowy , wykładowca akademii wojskowej armii SM Kirow (od 1907), doktor Sztabu Generalnego (1903−1917), urzędnik IV stopnia: radny stanu .  Ten link odsyła do strony ujednoznaczniającej

Biografia

Koulbine przez całe życie interesował się sztuką, ale okoliczności sprawiły, że nie miał możliwości zrealizowania wszystkich swoich ambicji na tym polu. Gdy jego sytuacja materialna i społeczna w końcu się poprawiła, aktywnie zaangażował się w działalność artystyczną i dał się poznać przede wszystkim jako organizator wystaw i teoretyk rosyjskiej awangardy malarskiej. WStyczeń 1908tworzy i finansuje stowarzyszenie „trójkącie - grupa artystyczna i psychologiczny” (z dwóch założycieli Związku Młodzieży , Michaiła Matiouchine i jego żona Elena Gouro , IS Chkolnika, E. К. Spandikova a jeszcze inni artyści).

Organizuje i uczestniczy w licznych wystawach: „Aktualne trendy” (1908), „Lien” (1908), „Impresjoniści” (1909), „Trójkąt - Couronne” (1910), Salon d'Automne (Paryż, 1913); „Międzynarodowa Wystawa Futuryzmu” (Rzym 1914), Salon des Indépendants (Paryż, 1914) i inne. Wystawa „Impresjoniści” jest ważna ze względu na obecne tam osobistości, które w następnym roku 1910 utworzą zalążek „  Unii Młodzieży  ”: Mikhaïl Matiouchine , Alexeï Kroutchenykh , Elena Gouro. Kulbin wykazywały również swoje własne rysunki i tych poety Wasilij Kamenský . Vladimir Baranov-Rossiné , który w następnym roku wyjedzie do Paryża, gdzie będzie znany pod pseudonimem Rossiné, wystawia swój obraz „Łzy jesieni”.

Jest autorem eseju z 1909 r. Pt. „Muzyka wolna” (1909) oraz licznych artykułów o tematyce związanej ze sztuką. Zauroczony wszystkim, co w sztuce nowością, zdał sobie sprawę z ideologicznej niedoskonałości proklamacji takich artystów jak „  Aveniristes  ”. Brał udział w debatach publicznych, wygłaszał wykłady, próbował rozwiązywać nieporozumienia między „futurystami”, „futurystami”, „futurystami”, „kubo-futurystami”. Z naukowego wykształcenia próbował nawet wydedukować prawa z urządzeń służących do pomiaru pierwszych nieświadomych wrażeń, którym nadał nazwę „jednostka kulbina”. Jednostka ta odpowiada wrażeniu ukłucia igłą na skórze na głębokość 0,01 milimetra. Według niego doznania te są utrwalane przez znaki w ludzkim mózgu i odróżniane od siebie rytmem osoby wykonującej ugryzienie. Wraz z Wsiewołodem Meyerholdem stworzył w 1910 r. „Teatr intymny” („Teatr intymny” został założony jesienią 1909 r. Przez NS Krouglikova, A. А. Mgebrova, B. К. Pronina i Nicolasa Evreïnoffa ). W 1912 roku stworzył spółdzielczy teatr Teriok, aw 1913 brał udział w próbach i przygotowaniu futurystycznej opery „ Zwycięstwo nad słońcem ”. (libretto: Alexeï Kroutchenykh , muzyka Mikhaïla Matiouchine , ustawia Kasimir Malevich , reżyseria Union de la jeunesse .)

Wiele artystycznych prób i prób połączyło Koulbine'a z Nicolasem Evreïnoffem, który przez całe życie był w kręgu towarzyszy i bliskich przyjaciół Koulbine'a. W kolekcji „Nagość na scenie” (1911) Evreïnoffa Nikolaï Koulbine umieszcza swoje rozważania zatytułowane: „Czas nagości w sztuce”. Dzięki wzajemnej przyjaźni z Nikołajem Kałmakowem wspólnie biorą udział w końcowym opracowaniu spektakli Evreïnoffa.

Łącząc doświadczenia dwóch wystaw „Impresjoniści”, Koulbine opublikował w 1910 r. „Studium impresjonistów”, w którym znajdują się: obrazy Davida Bourliouka i wiersze jego brata Nicolasa Bourliouka, wersety Velimira Khlebnikowa (z jego prawdziwe imię Viktor) „Opus 2”; drugą część kolekcji „monodramów” Nicolasa Evreïnoffa  : „Przedstawienie miłości” zilustrowali Koulbine, LF Chmit-Rijov i EP Vachenko.

Koulbine namalował kilka portretów Evreïnoffa. Ilustruje swoje książki „Teatr dla siebie” i „Teatr, jeśli taki istnieje”. Wraz z BK Proninem stworzył kabaret „  Au chien errant  ” (1911).

W przeglądzie „Strzelca”, możemy znaleźć jego nazwę poniżej tych z Alexandre Blok , David Bourliouk , Vassili Kamenský , Aleksiej Kroutchenykh , Władimir Majakowski i innych z tym z Evreïnoff.

Organizuje liczne imprezy popularyzujące sztukę współczesną. W ten sposób zajął się towarzyszeniem wyjazdom wybitnych przedstawicieli awangardy, takich jak Arnold Schönberg (1912) i Filippo Tommaso Marinetti (1914)) do Sankt Petersburga .

Bierze udział w wielu zbiorowych pokazach rosyjskich futurystów . Współreżyseruje petersburski kabaret artystyczny „  Au chien errant  ” (1911). Koulbine był starszy od otaczających go artystów, oprócz materialnej swobody zajmował znaczącą pozycję społeczną. Otaczający go artyści znaleźli w nim przyjaciela gotowego do pomocy i ideologa, który zachęcał ich do artystycznych poszukiwań.

Bibliografia

  1. Valentine Marcadé , The Renewal of Russian Pictorial Art 1863-1914, Édition l'Âge d'homme, Lausanne 1971, s.  242
  2. Valentine Marcadé, op. cit. p.  248
  3. Valentine Marcadé, op. cit. p.  247
  4. Альманах „Аполлон”. Том I, книга I. Б. М. Калаушин. Николай Кульбин: Поиск. Из истории русского авангарда. - Санкт-Петербург: ИГ "Аполлон". 1994 ( ISBN  5-88670-002-1 ) (Т. 1, кн. 1) ( ISBN  5-88670-001-3 ) (А.)

Źródła

(Koulbine: Société du théâtre intime. 1912. Dziesięć reprodukcji dzieł Koulbine'a)

Znajomości