Organizacja | NASA |
---|---|
Uruchomić | 20 listopada 2010 |
Deorbitowanie | 17 września 2011 |
Teren | Oficjalna strona w witrynie NASA |
Msza przy starcie | 4 kg |
---|
Orbita | Niska |
---|---|
Wysokość | 638 km |
NanoSail-D2 to mały satelita zbudowany przez NASA , Marshall Space Flight Center i Ames Research Center w celu przetestowania rozmieszczenia i wykorzystania żagla słonecznego w kosmosie. Uruchomiono19 listopada 2010na pokładzie satelity FastSat jego misja dopiero się rozpoczęła17 stycznia 2011 i zakończyło się 17 września 2011 kiedy satelita wypalił się, wchodząc w grubsze warstwy ziemskiej atmosfery po 243 dniach służby.
Satelita NanoSail-D2 jest początkowo zapasową kopią eksperymentalnego mikrosatelitarnego NanoSail-D (w) opracowanego przez NASA . Miało to na celu przetestowanie użycia małego żagla słonecznego. Po niepowodzeniu wystrzelenia NanoSail-D przez rakietę Falcon 1 , NanoSail-D2 był ulepszany przez dwa lata, zanim został włączony do misji FastSat (poprzez) zebranie 6 eksperymentów technologicznych. FastSat (en) i Nanosail-D2 są uruchamiane19 listopada 2010rakietą Minotaur IV z bazy Kodiak . NanoSail-D2 miał odłączyć się od FastSat6 grudnianastępnie żagiel słoneczny miał zostać rozstawiony trzy dni później, ale chociaż drzwi wyrzutowe otworzyły się, pierwszy stopień NanoSail-D2 nie został wyrzucony. Podczas gdy NASA myślała, że misja straciła, satelita został wyrzucony19 stycznia 2011a żagiel słoneczny rozłożył się prawidłowo bez interwencji. Żagiel słoneczny zareagował zgodnie z oczekiwaniami. Po 243-dniowej misji NanoSail-D2 został pochłonięty w ziemskiej atmosferze17 września 2011.
Satelita NanoSail-D2 po złożeniu ma wymiary 30 × 10 × 10 centymetrów i waży około 4 kg . Satelita ma format potrójnego CubeSata (3U). Jego żagiel słoneczny ma kwadratowy kształt, mierzy 10 m 2 i rozkłada się w 5 sekund. Wykonany jest z CP1, materiału odblaskowego o grubości 7,5 mikrona. Satelita ma elektronikę, która kontroluje rozmieszczenie i komunikację. Kiedy żagiel jest rozwinięty, 4 maszty o długości 2 metrów rozkładają się, aby żagiel był wysunięty. Energię satelity dostarcza 8 baterii litowo-jonowych.
Cele misji były następujące:
W pozycji złożonej satelita przechodzi testy wibracyjne
Rozpoczyna się rozkładanie żagla: boki satelity są częściowo otwarte
Rozpoczęto rozkładanie żagla (część aluminiowa). Białe płótno służy jako podpora do testu.
Żagiel słoneczny jest rozłożony