Bardzo zimnego karzeł jest gwiazdowy (gwiazdka) i substellar (brązowy karłowa) obiekt z rzeczywistej temperatury poniżej 2700 Kelvina . TRAPPIST-1 to ultra-zimny karzeł.
W r. Wprowadzono pojęcie ultra-zimnego karła 1997przez J. Davy Kirkpatrick , Todd J. Henry (en) i Michaela J. Irwin opisać późno karły M (M7-M9.5), na granicy karłów L . Obecnie obejmuje zarówno późno karły M i karły L oraz T karły i karły Y . Tak zdefiniowane ultra-zimne karły tworzą niejednorodną grupę obejmującą gwiazdy o bardzo małej masie i brązowe karły . Razem stanowiłyby około 15 % (głównych) obiektów astronomicznych w naszej galaktyce ; są wykrywane w tej proporcji w sąsiedztwie słonecznym . Model akrecji jądra przewiduje, że biorąc pod uwagę małą masę ultra-zimnych karłów i mały rozmiar ich dysków protoplanetarnych w porównaniu z dyskami o większej masie, przeważnie są one gospodarzem stosunkowo dużej populacji planet ziemskich , od wielkości Merkurego do wielkości Ziemia, w przeciwieństwie do bardziej masywnych gwiazd, które miałyby tendencję do przyjmowania większej liczby planet olbrzymów, takich jak w przypadku naszego Słońca
zewnętrznego Układu Słonecznego.
Po wykryciu rozbłysków emisji radioelektrycznej pochodzących z ultra-zimnego karła M9 LP 944-20 w 2001 r., W radioteleskopie Arecibo i na Very Large Array uruchomiono programy obserwacyjne w celu poszukiwania innych obiektów emitujących fale radiowe. Zaobserwowano setki ultra-zimnych karłów, w tym kilkanaście emitujących fale radiowe. Wydaje się, że 5-10% ultrazimnych karłów emituje fale radiowe. Wśród nich, J10475385 + 2124234 , o temperaturze 800 - 900 K , wynosi najzimniejszy znane promieniowania radiowego brązowy karłem. Jest to brązowy karzeł typu T6,5 z polem magnetycznym większym niż 1,7 kg , około 3000 razy większym niż pole magnetyczne Ziemi .
W strefowe wiatry (równoleżnikowe) dominować ogólny przepływ atmosfer planetarnych . W przypadku gazowych olbrzymów, takich jak Jowisz , ruch chmur można przetestować pod kątem emisji radiowych z magnetosfery , która jest związana z planetą, w celu określenia prędkości wiatru. Technikę tę można zastosować bezpośrednio do brązowych karłów i zobrazowanych egzoplanet, jeśli można określić okresy emisji promieniowania podczerwonego i radiowego. W ten sposób możliwe było zmierzenie prędkości wiatru na 2MASS J10475385 + 2124234 , brązowym karle o masie od 16 do 68 razy większej od Jowisza i temperaturze 880 ± 76 K , znajdującym się w odległości 10,6 pc (34,6 al ). . Różnica między okresem radiowym wynoszącym od 1,751 do 1,765 godzin a okresem podczerwieni wynoszącym 1,741 ± 0,007 godziny wskazuje na silny wiatr ( 650 ± 310 m / s , 2340 ± 1116 km / h ) skierowany na wschód, prawdopodobnie z powodu strumieni strumieniowych. w górnej atmosferze i / lub niskie tarcie u podstawy atmosfery.