NGC 3931

NGC 3931
Przykładowe zdjęcie artykułu NGC 3931
Galaktyka soczewkowa NGC 3931
Dane obserwacyjne
( Epoka J2000.0 )
Konstelacja Duży niedźwiedź
Rektascensja (α) 11 godz.  51 m  13,4 s
Deklinacja (δ) 52 ° 00 ′ 03 ″
Pozorna wielkość (V) 13,4
14,4 w paśmie B
Połysk powierzchni 13,39  mag / am 2
Pozorne wymiary (V) 1,1 ′ × 0,9 ′
przesunięcie ku czerwieni 0,002792 ± 0,000037
Kąt położenia 160 °

Lokalizacja w konstelacji: Ursa Major

(Zobacz sytuację w konstelacji: Wielki Wóz) Ursa Major IAU.svg
Astrometria
Prędkość radialna 837 ± 11  km / s
Dystans 11,7 ± 1,0  Mpc (∼38,2  mln al. )
Charakterystyka fizyczna
Rodzaj obiektu Galaktyka soczewkowa
Typ galaktyki SA0-? E-S0
Wymiary 12 000 al
Odkrycie
Odkrywcy William Herschel
Przestarzały 12 kwietnia 1789
Oznaczenie (a) NGC 3917A
PGC 37073
UGC 6925
MGC 9-20-11
CGCG 269-9
CGCG 268-96
NPM1G +52,0151
Lista galaktyk soczewkowych

NGC 3931 to mała galaktyka soczewkowata znajdująca się w gwiazdozbiorze Wielkiej Niedźwiedzicy, oddalonej o około 38 milionów lat świetlnych . NGC 3931 została odkryta przez niemiecko - brytyjskiego astronoma Williama Herschela w 1789 roku . W kilku miejscach NGC 3931 jest również nazywana NGC 3917A.

NGC 3931 była używana przez Gérarda de Vaucouleurs jako galaktyka typu morfologicznego SA0 0 w jego atlasie galaktyk.

NGC 3931 ma szeroką linię HI .

Grupa M109 i M101

NGC 3931 jest częścią dużej grupy galaktyk z co najmniej 41 członkami, grupy M109 (NGC 3992). Wśród jego członków są galaktyki NGC 3726 , NGC 3782 , NGC 3870 , NGC 3877 , NGC 3893 , NGC 3896 , NGC 3917 , NGC 3922 , PGC 37217 (fałszywie zidentyfikowane jako NGC 3924), NGC 3928 , NGC 3949 , NGC 3953 , NGC 3985 , M109 (NGC 3992), NGC 4010 , NGC 4026 , NGC 4085 , NGC 4088 , NGC 4100 , NGC 4102 , NGC 4142 , NGC 4157 , NGC 4217 i NGC 4220 .

Z drugiej strony, w artykule opublikowanym w 1998 roku, Abraham Mahtessian wskazuje, że NGC 3931 jest częścią większej grupy, która ma ponad 80 galaktyk grupę M101 Kilka galaktyk listy Mahtessian występują również w d „” inna grupy opisane przez AM Garcia, a mianowicie grupa NGC 3631 , grupa NGC 3898 , grupa NGC M109 (NGC3992), grupa NGC 4051 , grupa M106 (NGC 4258) i grupa NGC 5457 .

Kilka galaktyk z sześciu grup Garcii nie pojawia się na liście grup Mahtessian M101. Na listach dwóch autorów znajduje się ponad 120 różnych galaktyk. Ponieważ granica między gromadą galaktyk a grupą galaktyk nie jest jasno określona (mówimy o 100 galaktykach i mniej w przypadku grupy), możemy zakwalifikować grupę M101 jako gromadę galaktyczną zawierającą kilka grup galaktyk.

Grupy M109 i M101 są częścią masy Wielkiego Wozu , jednym z galaktycznych klastrów o supergromadzie Virgo .

Uwagi i odniesienia

  1. (i) "  NASA / IPAC pozagalaktyczne Baza danych  " , Wyniki NGC 3931 (dostęp 02 kwietnia 2020 ),
  2. "  danych z" Revised NGC i IC katalogowy Wolfgang Steinicke "na miejscu ProfWeb NGC 3900 do 3999  "
  3. Jasność powierzchni (S) jest obliczana z pozornej wielkości (m) i powierzchni galaktyki zgodnie z równaniem
  4. uzyskaną prędkość recesji galaktyki za pomocą równania v = z × c , gdzie z jest przesunięciem ku czerwieni ( przesunięciem ku czerwieni ), a c prędkością światła. Względną niepewnością prędkości hemibursztynianu v / v jest równa Z uwagi na wysoką dokładność C .
  5. Odległość, która dzieli nas od galaktyki, otrzymujemy za pomocą prawa Hubble'a  : v = H o d , gdzie H o jest stałą Hubble'a (70 ± 5 (km / s) / Mpc). Względną niepewnością Δ d / d przez odległość jest równa sumie względne niepewności prędkości i o H O .
  6. (in) „  Professor Seligman Site C.  ” (dostęp 2 kwietnia 2020 r. )
  7. (w) „  NGC 3931 on HyperLeda  ” (dostęp 2 kwietnia 2020 r. )
  8. Średnicę galaktyki otrzymujemy jako iloczyn odległości między nami i kąta, wyrażonego w radianach , jej największego wymiaru.
  9. Atlas galaktyk Vaucouleurs na miejscu profesora Seligmana, NGC 3931
  10. (w) „  The Galaxy Morphology Website, NGC 3931  ” (dostęp 15 października 2020 )
  11. A.M. Garcia , „  Ogólne badanie członkostwa w grupie. II - Określanie pobliskich grup  ”, Astronomy and Astrophysics Supplement Series , vol.  100 # 1,Lipiec 1993, s.  47-90 ( Bibcode  1993A i AS..100 ... 47G )
  12. Abraham Mahtessian , „  Grupy galaktyk. III. Niektóre cechy empiryczne  ”, Astrophysics , t.  41 # 3,Lipiec 1998, s.  308-321 ( DOI  10.1007 / BF03036100 , czytaj online , dostęp 21 września 2018 )

Zobacz też

Powiązane artykuły

Linki zewnętrzne