NGC 1566

NGC 1566
Zdjęcie poglądowe artykułu NGC 1566
Pośrednia galaktyka spiralna NGC 1566
Dane z obserwacji
( Epoka J2000.0 )
Konstelacja Dorada
Rektascencja (α) 04 godz.  20 m  00.4 s
Deklinacja (δ) −54 ° 56 ′ 16 "
Pozorna wielkość (V) 9.7 
10.3 w paśmie B
Połysk powierzchni 14,02  mag / rano 2 
Pozorne wymiary (V) 8,2 " x 6,5 "
przesunięcie ku czerwieni 0,005017 ± 0,000007
Kąt pozycji 60 °

Lokalizacja w konstelacji: Dorade

(Zobacz sytuację w konstelacji: Dorada) Dorado IAU.svg
Astrometria
Prędkość promieniowa 1504 ± 2  km / s
Dystans 21,0 ± 1,5  Mpc (∼68,5  mln al. )
Charakterystyka fizyczna
Rodzaj obiektu Pośrednia galaktyka spiralna
Typ galaktyki (R'_1) SAB (rs) bc SBbc (R) SAB (s) bc?
Wymiary 163 000 lat
Odkrycie
Odkrywca (y) James Dunlop
Przestarzały 28 maja 1826
Oznaczenie (e) PGC 14897
ESO 157-20
IRAS 04189-5503
Lista pośrednich galaktyk spiralnych

NGC 1566 jest pośrednią galaktyką spiralną w wielkim stylu, znajdującą się w gwiazdozbiorze Dorado, około 69 milionów lat świetlnych od Drogi Mlecznej . Został odkryty przez australijskiego astronoma Jamesa Dunlopa w 1885 roku .

NGC 1566 była używana przez Gérarda de Vaucouleurs jako galaktyka typu morfologicznego (R1') SAB(s) bc w jego atlasie galaktyk.

Klasy jasności NGC 1566 jest II-III i ma szeroki linii HI . NGC 1566 to aktywna galaktyka typu Seyfert 1. Jest to najjaśniejsza galaktyka Seyferta na półkuli południowej.

Przy jasności powierzchniowej równej 14,02 mag / am 2 możemy zakwalifikować NGC 1566 jako galaktykę o niskiej jasności powierzchniowej (LSB w języku angielskim oznacza niską jasność powierzchniową ). Galaktyki LSB są galaktykami rozproszonymi (D) o jasności powierzchniowej mniejszej niż o jedną wielkość mniejszą niż otaczające niebo nocne .

Kilka pomiarów nie opartych na przesunięciu ku czerwieni ( przesunięcie ku czerwieni ) daje odległość 9,509 ± 4,606  Mpc (~31  milionów al ), co jest poza odległościami obliczonymi przy użyciu wartości przesunięcia.

Supernowa

Supernowa SN 2010el została odkryta w NGC 1566 19 czerwca przez południowoafrykańskiego astronoma-amatora Berto Monarda  (it) . Ta supernowa była typu Ia .

Grupa NGC 1566 de la Dorade

Według badań opublikowanych w 2005 roku przez Kilborn et al., NGC 1566 jest najjaśniejszą galaktyką w grupie galaktyk nazwanej jej imieniem. Grupa NGC 1566 obejmuje co najmniej 23 inne galaktyki w tym IC 2049 , NGC 1536 , NGC 1543 , NGC 1533 , IC 2038 , NGC 1546 , IC 2058 , IC 2032 , NGC 1596 , NGC 1602 , NGC 1515 , NGC 1522 , IC 2085 , NGC 1549 , NGC 1553 , NGC 1574 , NGC 1581 , NGC 1617 . Grupa NGC 1566 jest częścią większej grupy, grupy Dorade . Niektórzy podają nazwę grupy NGC 1566 grupie Dorade, ponieważ jest to grupa dominująca tego zbioru.

AM Garcia również umieszcza tę galaktykę w mniejszej grupie 7 galaktyk, której również nadaje nazwę grupy NGC 1566. Wszystkie galaktyki grupy NGC 1566 Garcii są również częścią większej grupy Kilborn et al. Zobacz szczegółowy artykuł grupy Dorade, aby uzyskać więcej informacji.

Uwagi i referencje

  1. (en) "  NASA / IPAC Extragalactic Database  " , Results for NGC 1566 (dostęp 11 listopada 2016 )
  2. "  Dane z" Revised NGC and IC Catalog by Wolfgang Steinicke " na stronie ProfWeb, NGC 1500 do 1599  "
  3. Jasność powierzchniowa (S) jest obliczana z jasności pozornej (m) i powierzchni galaktyki zgodnie z równaniem
  4. uzyskana prędkość recesji galaktyki z równania v = z × c , gdzie z to przesunięcie ku czerwieni ( przesunięcie ku czerwieni ) ic prędkość światła. Względną niepewnością prędkości hemibursztynianu v / v jest równa Z uwagi na wysoką dokładność C .
  5. Otrzymujemy odległość co oddziela od galaktyce użyciu prawa teleskopu  : v = H O d , w których H O jest stała Hubble'a (70 ± 5 (km / s) / MPC). Względną niepewnością Δ d / d przez odległość jest równa sumie względne niepewności prędkości i o H O .
  6. (w) „  Profesor Seligman Site C.  ” (dostęp 11 listopada 2016 )
  7. Średnicę galaktyki otrzymujemy jako iloczyn odległości między nami i kąta jej największego wymiaru , wyrażonego w radianach .
  8. P. Grosbø H. Dottori „  Formacja gwiazd w wielkim projektowania galaktyki spiralne  ” Architektura i budownictwo , tom.  542,czerwiec 2012, s.  22 strony ( DOI  10.1051/0004-6361/201118099 , przeczytaj online )
  9. Atlas galaktyk Vaucouleurs na stanowisku profesora Seligmana, NGC 1566
  10. (w) „  The Galaxy Morphology Website, NGC 1566  ” (dostęp 27 października 2020 )
  11. G. de Vaucouleurs , „  Galaktyki Południowe. VI. Rozkład jasności w galaktyce Seyferta NGC 1566  ”, Astrophysical Journal , tom.  181,Kwiecień 1973, s.  31-50 ( DOI  10.1086/152028 , kod bib  1973ApJ... 181... 31D )
  12. „  Twoje wyniki wyszukiwania NED  ” na ned.ipac.caltech.edu (dostęp 31 grudnia 2018 r. )
  13. (w) „  Berto Monard Gill Awarded 2004 Medal  ” (dostęp 23 czerwca 2020 )
  14. (w) „  Jasne supernowe – 2010  ” (dostęp 23 czerwca 2021 )
  15. Virginia A. Kilborn , Bärbel S. Koribalski , Duncan A. Forbes i David G. Barnes , „  A Wide-Field Hi Study of the NGC 1566 Group  ”, Comiesięczne Zawiadomienia Królewskiego Towarzystwa Astronomicznego , tom.  356 nr 1, styczeń 2005, s.  77-88 ( DOI  10.1111 / j.1365-2966.2004.08450.x , czytaj online )
  16. AM Garcia , „  Ogólne badanie członkostwa w grupie. II – Wyznaczanie grup pobliskich  ”, Seria Suplementów Astronomii i Astrofizyki , tom.  100 nr 1,lipiec 1993, s.  47-90 ( Bibcode  1993A i AS..100... 47G )

Powiązane artykuły

Linki zewnętrzne