Melodii jest kolejność dźwięków uporządkowane zgodnie z rytmem i modulacji współczynnika, w przeciwieństwie do harmonii polegający na dostrojenie wielu dźwięków wykonywane jednocześnie.
Określenie „melodia” pochodzi od łacińskiego Melodia od starożytnego greckiego μελῳδία, melôidía ( „pieśń”) składa się z μέλος, Melos ( „układ muzyczny”) i ᾠδή , OIDE ( „piosenka”).
W muzyce zachodniej każda nuta melodii jest określona interwałem melodycznym, który oddziela ją od nuty prymy - lub nuty odniesienia - zwanej „ toniką ” w muzyce tonalnej . W ten sposób słowo melodia przeciwstawia się polifonii - lub harmonii, te dwa terminy rozumiane w ich najszerszym znaczeniu jako „proces muzyczny wykorzystujący celową symultaniczność” - ta technika pisania stanowi jedną z osobliwości zachodniej muzyki od połowy średniowiecza .
XIII th do XVI -tego wieku, zachodnia muzyka jest bardziej dokładnie nazywa polifoniczny i modalne , a jego skład proces nazywany jest kontrapunkt . Utwór muzyczny z tego okresu można uznać za „superpozycję melodii” , z których każda wykonywana jest przez różne części zespołu.
Po renesansie muzyka jest harmoniczna, a jej sposobem komponowania jest system tonalny . Dzięki tej nowej technice jedna część odrywa się od innych, aby wykonać główną linię melodyczną (lub po prostu melodię) - zwykle znajdującą się na szczycie budynku. W tym nowym sensie melodia przeciwstawia się zatem basso continuo, a także różnym częściom pośrednim, które stanowią akompaniament linii głównej - akompaniament, który można zsyntetyzować w serię akordów . Nazywa się to wtedy „melodią towarzyszącą” .