Muselaar (flamandzki słowo) jest wariantem dziewicze , instrument muzyczny z klawiatury i szarpanych strun od klawesynu rodziny .
Podobnie do dziewiczego , do ottavino, do włoskiego świerka , dzięki ułożeniu klawiatury w stosunku do płaszczyzny strun, instrument ten jest szarpnięciem . Podstrunnica tworzy lekki kąt z tą płaszczyzną chromatycznych strun. Na każdą nutę przypada jeden ciąg. Kolejne struny są łączone w pary. W przęśle znajduje się lina po lewej i jedna po prawej, na której znajdują się naprzemiennie dwa skoczki. To jest podwójna rozpiętość. Na przykład E flat po lewej i E po prawej.
Główna osobliwość polega na tym, że wraz z dziewiczym, ottavino i świerkiem włoskim są jedynymi instrumentami z rodziny klawesynów, które bardzo często mają dwa wibrujące mosty .
Muselaar ma kształt prostokątnej skrzyni, klawiatura mieści się w niszy zwanej skrzynką na klawiaturę. Świerk włoski kieruje się tą samą zasadą, ale tylne kąty są odchylone w przekroju, a klawiatura odchodzi w konsoli: tak jest również w przypadku niektórych dziewiczych w Europie Północnej .
Muselaar ma klawiaturę po prawej stronie, w przeciwieństwie do dziewicy, której klawiatura znajduje się po lewej stronie.
Specyfika muselaar to punkt szczypania struny: powyżej 50%, tenor i bas do 27%. Do struny są zerwane hojnie o jedną trzecią. To wyjaśnia klawiaturę po prawej stronie.
Kolejna ważna cecha: klawiatura, jak w dziewiczym i świerku włoskim, ma klawisze o różnej długości. Klawisze na górze są dwa razy dłuższe niż w basie, dzięki czemu występuje znaczna różnica w dotyku. Klawisz basowy może być tak krótki, że palec mógłby spocząć na kołyszącej się końcówce klawisza; z bardzo miękką liną powtarzanie jest delikatne.
Ta trudność umożliwiła krytykom opisanie brzmienia muselaar jako przypominającego „warczenie młodych świń ” (Blankenburg Elementa Musica 1739).
To uznanie zawdzięczamy również grze Arpichordum, w którą wyposażony jest muselaar. Ta gra modyfikująca dźwięk struny składa się z paska biegnącego wzdłuż prawej sztalugi (po stronie sprężyny), który jest uruchamiany do woli. Ta listwa posiada metalowe haczyki, które stykając się ze sznurkami, dają efekt buczenia.
W przeciwnym razie uzyskany dźwięk jest okrągły, jednocześnie wyraźny, bardziej miękki, zbliżony do dźwięku harfy lub lutni .