Mulgrew Miller

Mulgrew Miller Opis tego obrazu, również skomentowany poniżej Mulgrew Miller w 2004 roku

Kluczowe dane
Narodziny 13 sierpnia 1955
Greenwood (Mississippi) Stany Zjednoczone
Śmierć 29 maja 2013
Allentown, Pensylwania, Stany Zjednoczone
Podstawowa działalność Pianista
Dodatkowe zajęcia Pianista

Mulgrew Miller , urodzony dnia13 sierpnia 1955w Greenwood, Mississippi i zmarł z dwóch powiększonych drutach uderzeń na29 maja 2013w Allentown w Pensylwanii jest amerykańskim pianistą jazzowym.

Biografia

Urodzony w środowisku rodzinnym, bardzo przesiąkniętym praktyką muzyczną, a zwłaszcza jego starszy brat, basista i pianista, który wprowadził go do jazzu, uczył się gry na fortepianie w wieku sześciu lat. Swoją dawną działalność muzyczną dzieli między lokalne zespoły rhythm'n blues i gospel z kościołów baptystów i metodystów, ale już teraz słucha uważnie Errola Garnera , Oscara Petersona i Ahmada Jamala . Stypendium uchwyt na University of Memphis , otrzymał porady od pianistów Donald Brown i James Williams . Następnie w Bostonie poznał perkusistę Alana Dawsona , saksofonistę Ricky'ego Forda oraz muzyków Raya Charlesa w Los Angeles . W 1976 roku zajął miejsce Duke'a Ellingtona w orkiestrze swojego syna Mercera Ellingtona, z którym w następnym roku przyjechał do Europy . W 1980 roku towarzyszył wokalistce Betty Carter .

Oprócz regularnego udziału w formacjach trębacza Woody'ego Shawa (1981-1983), następnie w słynnych jazzowych messengersach perkusisty Arta Blakeya (1983-1986) oraz w kwintecie perkusisty Tony'ego Williamsa (1986-1994), Mulgrew Miller akompaniuje wielu muzyków: saksofoniści Jackie McLean , George Coleman i Branford Marsalis , trębacze Freddie Hubbard , Terence Blanchard i Wallace Roney oraz piosenkarka Cassandra Wilson .

Jako lider najpierw założył tria z basistą Irą Colemanem i perkusistą Marvinem S. Smithem (1985), następnie basistą Charnettem Moffettem i perkusistą Terri Lyne Carringtonem (1986), po czym poprowadził kwintet z Kennym Garrettem na saksofonie i Stevem Nelsonem na wibrafonie z którą gra w Village Vanguard .

W pierwszej dekadzie XXI wieku kontynuował pracę w trio z basistą Derrickiem Hodge i perkusistą Kariem Rigginsem ( Live at Yoshin w 2004 i Live at Kennedy center w 2006), wreszcie z basistą Ivanem Taylorem i perkusistą Rodneyem Greenem . Następnie osiadł w Easton (Pensylwania) i został dyrektorem Jazz Studies na William Paterson University. W latach 2007-2008 był artystą rezydentem w Lafayette College . Nadal nagrywa z saksofonistą Joe Lovano i kontrabasistą Ronem Carterem (2003), z którym gra w New Morning latem 2010 roku oraz z francuskim saksofonistą Pierrickiem Pédronem w 2007 roku.

Francuska publiczność mogła go po raz ostatni usłyszeć i podziwiać w Jazz à Vienne latem 2012 roku, gdzie uczestniczył w warsztatach z trzema innymi pianistami, w tym Kennym Barronem . Po ponownym triumfie w listopadzie tego samego roku w Mannheim ( Niemcy ) w "All Stars", gdzie grał u boku saksofonistów Archie Shepp i Yusef Lateef oraz basisty Reggie Workman , Mulgrew Miller zmarł na podwójne uderzenie na29 maja 2013.

Jako muzyk

Mulgrew Miller brał udział w ponad 500 nagraniach podczas swojej kariery. Jego lekka i płynna gra, podobnie jak jego mentor i przyjaciel Hank Jones , którą często rozwija długimi zdaniami lub wirtuozerią, odziedziczył po modelach Errola Garnera , Oscara Petersona i Buda Powella ( „nigdy mnie nie opuszcza” , stwierdził ), ale także jego „orkiestrowa” koncepcja instrumentu i mistrzostwo struktur modalnych inspirowane przez Ahmada Jamala i McCoya Tynera czynią go jednym z najbardziej cenionych i poszukiwanych akompaniatorów swojego pokolenia.

Jego praca jako lidera, najczęściej w kontekście tria fortepian / bas / perkusja, stawia go bardziej jako spadkobiercę wielkich postaci, które były dla niego równie wzorem, jak innowatorem. Jego jedyny solowy album, wydany dopiero w 2010 roku, bardzo dobrze świadczy o tym, że wierność tradycji nie przesłaniała mu zdolności do wyrażenia oryginalnej osobowości.

Źródła

Uwagi i odniesienia

  1. „  Mulgrew Miller, śmierć skromnego mistrza jazzu  ”

Linki zewnętrzne