Narodziny |
9 listopada 1901 Chicago |
---|---|
Śmierć |
12 lutego 1967(65 lat) Sausalito |
Narodowość | amerykański |
Zajęcia | Muzyk jazzowy , trębacz |
Okres aktywności | Od 1921 |
Instrument | Trąbka |
---|---|
Etykieta | Zapisy rtęci |
Gatunek artystyczny | Jazz |
Muggsy Spanier , którego prawdziwe nazwisko brzmiało Franciszek Józef Julian Spanier , jest kornet z jazzowym Amerykanin , urodzony9 listopada 1901lub 1906 , według źródeł, w Chicago i zmarł dnia12 lutego 1967w Sausalito ( Kalifornia ).
Muggsy Spanier to reprezentatywny muzyk „ Chicago Jazz ” lat 20. , ale także jedna z czołowych postaci „ dixieland revival”. Głównie kornet specjalista , Muggsy Spanier nagrała również na trąbce .
Muggsy Spanier zaczął uczyć się kornetu w wieku 13 lat. Karierę zawodową rozpoczął w orkiestrze Elmera Schoebela, z którą wziął udział w swojej pierwszej sesji nagraniowej w 1924 roku. Na początku lat dwudziestych był jednym z najbardziej reprezentatywnych kornecistów „Stylu Chicago” i brał w tym udział. Tytuł ma wiele nagrań jako sideman w różnych formacjach. W 1929 roku dołączył do orkiestry klarnecisty Teda Lewisa . Pozostał 7 lat w tej formacji, dziś raczej krytykowanej, ale wówczas bardzo popularnej. Od 1936 do 1938 roku w orkiestrze Bena Pollacka spotykamy Spaniera . Poważne problemy zdrowotne zmusiły go do trzymiesięcznej hospitalizacji.
Ponownie założył własną formację złożoną z 8 muzyków, „ Muggsy Spanier and his Ragtime Band ”, który wbrew nazwie nie gra ragtime, ale dixieland ). Nagrywa z tą orkiestrą dla wytwórni „ Bluebird ”. Zarejestrowane twarze, nawiązujące do jazzowej estetyki lat 1910-1920, o dwa lata antycypują, co będzie istotą ruchu „ dixieland revival”.
Spanier gra następnie przez jakiś czas w orkiestrze Boba Crosby'ego , kieruje efemerycznym big bandem , ale przede wszystkim uczestniczy jako „sideman” lub lider na wielu płytach Dixieland w Nowym Jorku , a potem w Kalifornii . Od 1957 do 1959 współkierował w San Francisco formację z pianistą Earlem Hinesem . Kontynuował karierę jako muzyk „wolny strzelec” aż do przejścia na emeryturę w 1964 roku.