Mokha

Mokha , Mocha (pisownia angielska), Mokka lub Moka (z arabskiego المخا, al-Mukha ) to portowe miasto Jemenu nad Morzem Czerwonym .

Kilka nazw kawy, zarówno w świecie arabskim, jak iw Europie, bierze swoją nazwę od tego miasta (patrz Moka (kawa) ).

Historia

Mokha znany jest z XVI TH do XVIII th  stulecia jako pierwszego portu wywozu kawy , rodzimej kulturze Etiopii i opracowany w Jemenie tureckiej następnie w Imamate Zaidi niezależny. Pierwsza kawiarnia została otwarta w 1554 roku w Konstantynopolu . Zamiłowanie do mokki zdobyło Wenecję w 1615 roku, a pierwsza kawiarnia w Wiedniu (Austria) została otwarta dopiero w 1640 roku . Mokha to ostatnia twierdza utrzymywana przez Osmanów, kiedy zostali wypędzeni z Jemenu przez rewoltę Zaidi w 1635 roku.

Jest to apogeum Mokhy, która ma monopol na handel kawą, a wkrótce potem na dostawy do Europy. Spadek portu zaczyna się, gdy w XVIII -tego  wieku Ceylon staje środek przemycone kawy przed stając się głównym licznik.

Francuska Kompania Wschodnioindyjska zorganizował pierwszą wyprawę Moka który opuścił Brest na6 stycznia 1708. Korsarze z Saint-Malo Philippe Walsh , kapitan Le Curieux, i Julien Lebrun na Le Diligent wypłynęli do Moki, dwa statki wróciły (bez Philippe Walsha, który zginął w Massali ) do Saint-Malo dnia8 maja 1710 rz 1300 tysiącami kaw. Po drodze okupują dwa angielskie statki u wybrzeży Lizbony , zabierają z Wniebowstąpienia Holendra z 36 działami , Grand-Vainqueur-de-Middelbourg , a w drodze powrotnej innego 40-działowego Holendra, Esquivic , w sąsiedztwo Malediwów .

Na początku XIX -go  wieku , aktywność Mokha odmawia: handlu kawą porusza Bajt al-Fakih , następnie do Aden . Mokha jest kilkakrotnie oblegana i okupowana podczas wojen między Mehemet Ali , Paszy Egiptu , Emira Asiru i Szarifem z Mekki . Interwencja mocarstw europejskich zmusiła Mehemeta Alego do zwrotu Mokhy zajadickiemu imamowi w 1840 roku.

Turystyka

Załączniki

Bibliografia

Powiązane artykuły

Linki zewnętrzne

Uwagi i odniesienia

  1. André Raymond, „Kawa z Jemenu i Egiptu (XVII - XVIII wiek)”, Kroniki jemeńskie, 3 | 1995
  2. Michel Tuchscherer, „Chronologia Jemenu (1506-1635)”, Kroniki jemeńskie, 8 | 2000
  3. Conrad Malte-Brun i Eugène Cortambert, Universal Geography of Malte-Brun, recenzja, ukończona… , tom 2, Paryż, 1856, str.  476 -478.
  4. Robert Lambert Playfair, A History of Arabia Felix or Jemen, from the Begen of the Christian Era to the Present Time , Bombay, 1859, s.  140 -148.