Francuska misja wojskowa w Grecji nazywany jest przez rząd Eleftherios Venizelos do reorganizacji armii Greckiej , równolegle z brytyjskiej marynarki wojennej misji zwanej również do reorganizacji Królewski greckiej marynarki wojennej . Przybywa misja francuskaStyczeń 1911, pod dowództwem generała Josepha-Paula Eydoux , zastąpiony wKwiecień 1914przez generała Étienne de Villaret (który również wcześniej służył na misji w Japonii ). W Grecji przebywała do wybuchu I wojny światowej w rSierpień 1914, kiedy jest repatriowany.
Klęska Grecji w wojnie grecko-tureckiej (1897) uwydatnia wiele niedociągnięć greckiej armii. Kolejne wysiłki na rzecz modernizacji i reorganizacji armii greckiej były podejmowane przez gabinet Geórgiosa Theotókisa w XX wieku, ale wzmożone napięcia na Bałkanach po kryzysie bośniackim sprawiły, że konieczna była głęboka reorganizacja. Od czasu powstania podczas greckiej wojny o niepodległość , armia grecka podążała za modelem francuskim, który wysłał już misję wojskową w latach 1884–1887. Wybór ten jest jednak przedmiotem dyskusji między Francuzami a Niemcami, przy czym ten ostatni jest uprzywilejowany przez Generalnego Inspektora. armii, ówczesnego następcy tronu Grecji Konstantyna I, ale także oficerów Sztabu Generalnego, w większości przeszkolonych przez Niemców. Francuzi są faworytami większości oficerów, którzy brali udział w zamachu stanu w Goudi w 1909 r., Ale także samego premiera Elefthériosa Venizelosa, a to z powodów politycznych.
Misja francuska została wyposażona w nadzwyczajne uprawnienia, na czele której stanęli francuscy oficerowie odpowiedzialni za greckie formacje wojskowe, a sam Eydoux, generał dywizji armii francuskiej, otrzymał stopień generała porucznika armii greckiej. W tym czasie była to ranga jedynego księcia koronnego. Misja dokonuje przeglądu tworzenia i organizacji struktur, prowadząc do bardzo udanych manewrówMaj 1912. Pomimo niedokończonej misji zmiany, jakie przyniosła misja, mają wymierny wpływ na wyniki Greków w wojnach bałkańskich , które rozpoczynają się wPaździernik 1912. Konkretnie, siła zmobilizowanej armii przechodzi z 60 000 do około 100 000 ludzi, przy 135 000 w rezerwie i po przyjęciu nowego reżimu trójstronnej dywizji , na długo przed wielkimi armiami Europy Zachodniej.