Departament Konserwacji Departament Konserwacji (en) Te Papa Atawhai (mi) | |||
kreacja | 1 st April 1.987 | ||
---|---|---|---|
Przynależność | rząd Nowej Zelandii | ||
Siedzenie | Conservation House 18-32 Manners Street Wellington 6011 ( Nowa Zelandia ) |
||
Informacje kontaktowe | 41 ° 17 ′ 24 ″ S, 174 ° 46 ′ 31 ″ E | ||
Roczny budżet | 600 588 000 dolarów nowozelandzkich (2019-2020) | ||
Odpowiedzialny minister | Kiri Allan (Minister Ochrony) | ||
Kierunek | Lou Sanson (dyrektor generalny) | ||
Stronie internetowej | www.doc.govt.nz | ||
Geolokalizacja siedziby | |||
Geolokalizacja na mapie: Nowa Zelandia
| |||
Departament Konserwacji (w języku angielskim : Departament Konserwacji w Maorysów z Nowej Zelandii : Te Papa Atawhai ), powszechnie znany pod skrótem DOC , jest dział rządu Nowej Zelandii , która zajmuje się ochroną dziedzictwa przyrodniczego i historycznego kraju. Obecnym ministrem jest Kiri Allan , który pełni tę funkcję od6 listopada 2020 r..
Ruch w kierunku jednego organu „ochrony” rozpoczął się w listopadzie 1984 r. i zyskał na sile po krajowej konferencji w 1985 r. W tym czasie służba leśna Nowej Zelandii była zarówno opiekunem, jak i operatorem leśnictwa, podczas gdy Departament Badań i Informacji o Terenach został złapany między ochroną ziemi a wypalaniem gruntów sprzyjających jej rozwojowi oraz zarządzaniem parkami narodowymi i rezerwatami. Forest and Bird , Native Forest Action Council , Friends of the Earth , Maruia Society i inne organizacje pozarządowe prowadziły kampanie na rzecz ochrony nizinnych lasów podkarpakowatych w całym kraju. Dla ówczesnej władzy wykonawczej służba publiczna była obarczona mieszanymi celami i brakowało spójnego podejścia do ochrony różnorodności biologicznej. Dlatego sensowne było połączenie wszystkich tych struktur w całym kraju w jedną agencję. Departament Konserwacji Nowej Zelandii został założony w Antrim House ( Wellington ), przez premiera Davida Lange on1 st April 1.987. Jej premierem był Russell Marshall , a następnie przez pierwsze trzy lata Helen Clark i Philip Woollaston . Personel pochodził z kilku agencji rządowych, głównych zarządców gruntów w kraju: Departamentu Ziem i Badań , Służby Leśnej Nowej Zelandii oraz Służby Ochrony Przyrody . Ustawa konserwatorska została przyjęta w tym samym roku. Następnie staje się częścią kilku organizacji:. Ustawa określa również większość obowiązków i ról departamentu.
DOC zarządza większością ziemi, która obejmuje prawie jedną trzecią powierzchni kraju, czyli 80 000 km 2 , wszystkie parki, rezerwaty lądowe i morskie, brzegi i rzeki, część wybrzeża, kilkaset bagien itp., łączny. Większość z tych terenów jest chroniona ze względów krajobrazowych, naukowych, historycznych lub kulturowych; można je również zarezerwować do celów rekreacyjnych.
DOC jest w dużej mierze odpowiedzialny za utrzymywanie i tworzenie obiektów rekreacyjnych, w tym szlaków, campingowych obszarach , miejsca piknikowe i domków dla tych wędrówek w odosobnionym terenie.
Zarządza również Funduszem Dziedzictwa Przyrodniczego i odpowiada za zwalczanie pożarów lasów.
Chroni dziedzictwo naturalne poprzez ochronę i monitorowanie różnych gatunków biologicznych, zarówno zwierzęcych, jak i roślinnych. Pomaga właścicielom ziemskim chronić naturalny wygląd ich gruntów.
W Marzec 2006, wybuch wulkanu w Green Lake na Île Raoul , administrowany przez Departament Ochrony, prawdopodobnie zabił pracownika DOC Marka Kearneya. W czasie erupcji ofiara prawdopodobnie dokonywała pomiarów temperatury jeziora w ramach programu monitorowania aktywności wulkanicznej. Pięciu innych pracowników DOC, którzy również mieszkali na wyspie, zostało przymusowo repatriowanych na stały ląd po erupcji. Badania Marka Kearneya, które były utrudnione w szczególności przez odległy charakter wyspy i ryzyko innej aktywności wulkanicznej, nie znalazły żadnych oznak życia.