Mil Mi-10
| Mi-10 / Mi-10K | ||
 Widok z helikoptera. | ||
| Rola | Latający dźwig | |
|---|---|---|
| Budowniczy | Tysiąc | |
| Pierwszy lot | June +1.960 / +1.965 | |
| Numer budowy | 63 | |
| Załoga | ||
| 3 | ||
| Motoryzacja | ||
| Silnik | Sołowiew D-25V | |
| Numer | 2 | |
| Rodzaj | Turbina | |
| Moc jednostkowa | 5500 KM | |
| Liczba ostrzy | 5 | |
| Wymiary | ||
 | ||
| Średnica wirnika | 35 m | |
| Długość | 32,86 m / 35 m | |
| Wysokość | 9,90 m / 7,80 m | |
| Szerokie rzesze | ||
| Pusty | 27 300 kg | |
| Ładowność | 15 000 kg | |
| Maksymalny | 43,700 kg | |
| Występ | ||
| Prędkość przelotowa | 170 km / h | |
| Maksymalna prędkość | 200 km / h / 260 km / h | |
| Odległość do przejścia | 430 km | |
Mi-10 ( kod NATO : Harke-A ) był rosyjski śmigłowiec produkowany przez biuro projektowe ( OKB ) Mil specjalnie zaprojektowane do transportu ładunków zewnętrznych. Nie posiadał kabiny pasażerskiej w zdrowym tego słowa znaczeniu, ale bardzo wysoką kabinę osadzoną na podwoziu utworzonym z czterech nóg, między którymi można było umieścić kontener.
Projekt
Jego badanie rozpoczęto w lutym 1958 roku . Konstrukcja Mi-10 została oparta na Mil Mi-6 . Pierwszy samolot odbył swój pierwszy lot w 1960 roku i został zaprezentowany publiczności w 1961 roku na pokazie w Tushino. MIL ponownego wykorzystania obu silników Soloviev D-25V (w), do 5500 ° C i przekładni R-7 i wirnikiem. Z drugiej strony kadłub był całkowicie nowy. Mógł przewozić duże ładunki, takie jak kontenery, autobusy i samoloty, na platformie zamontowanej między jego nogami. Prześwit pojazdu wynosił 3,75 m, a rozstaw 6 m .
Specjalny kontener mógł pomieścić do 120 osób. Kadłub miał również składane siedzenia dla 28 pasażerów jako pracowników odpowiedzialnych za towarzyszenie ładunku w celu zapewnienia jego obsługi.
Maksymalne obciążenie określono za pomocą eksperymentalnej wersji oznaczonej Mi-10R. Został wyposażony w trójnożne podwozie Mi-6. Pozwoliło to zwiększyć ładowność i rozszerzenie23 września 1961pilot testowy G.Alferov pobił następujące rekordy:
- Wysokość z 15 tonami ładunku: 2326 m .
- Maksymalna ładowność na 2000 m : 15103 kg .
Inna wersja ze skróconym pociągiem nosiła nazwę Mi-10K ( korotkonogui = "short on legs", kod NATO Harke-B ). Pozwoliło to zwiększyć normalną ładowność z 8 do 11 ton . Szef ładowni został zainstalowany w specjalnej kabinie pod przednią końcówką kadłuba, co zapewniło wyjątkową precyzję obsługi. Ta wersja została pokazana publicznie po raz pierwszy w Moskwie w sprawie26 marca 1966. Późniejsze wersje Mi-10K były wyposażone w mocniejsze silniki D-25VF (6500 KM / 4800 kW ), co zwiększyło ładowność startową do 14 ton .
Wersja broni elektronicznej oznaczona Mi-10PP została opracowana dla Armii Czerwonej . Niosła zewnętrzny moduł zawierający jammery . Najwyraźniej zostały one wdrożone tylko w terenie.
W latach 1964-1969 fabryka w Rostowie nad Donem wyprodukowała łącznie 63 Mi-10, które były używane głównie na dużych placach budowy w odległych rejonach Związku Radzieckiego . Od czasu do czasu helikoptery te były używane za granicą, w szczególności w Niemczech Wschodnich . Trzy egzemplarze zostały wywiezione do Iraku .