| Narodziny |
16 listopada 1894 Lebiajie ( Imperium Rosyjskie ) |
|---|---|
| Śmierć |
24 grudnia 1937 Nowosybirsk ( Związek Radziecki ) |
| Narodowość | Rosyjski |
| Obszary |
Literatura etnograficzna |
| Znany z | Kolekcje ludowe wśród mieszkańców Aenisei |
Michaił Iwanowicz Ocharow (po rosyjsku : Михаил Иванович Ошаров ), ur.16 listopada 1894w Lebiajie w obecnym Kraju Krasnojarskim i zmarł dalej24 grudnia 1937w Nowosybirsku , to radziecki rosyjski etnograf i artysta , który rozwijał swoje umiejętności dla dobra nauki między 1919 i 1937 , w szczególności poprzez udział w programach badawczych.
Oczarow, publikując liczne doniesienia i artykuły na temat swoich prac terenowych i wypraw, zyskał uznanie zarówno świata nauki, jak i literatury. Otrzymał różne tytuły i nagrody, niekiedy pośmiertne, zwłaszcza za trylogię bliską powieści etnograficznej Le Grand Arguich ( Большой аргиш ).
Oskarżony głównie o spisek powstańczy i sabotaż, został skazany, a następnie rozstrzelany wraz ze stu sześcioma innymi osobami w Nowosybirsku . Rehabilitowany pośmiertnie po kontr-śledztwie w latach 1955–56.
Brał udział w kilku wyjazdach, w tym w dwóch dużych wyprawach: w 1919 r. Dla programu Kraju Touroukhansk , a następnie do Tajmyr . Większa część jego pracy naukowej była poświęcona orality Północy: the Ewenków ( Tungouses ) przede wszystkim, ale także Ketes , że Nenets The Dolganes , jak również Khakasses z którą wykonywał od młodości jego cechy etnograf.
Zbierał głównie historie, opowieści, zagadki i inne popularne historie, ale wyszedł poza folklor, odnotowując codzienne życie w tajdze, jak w tundrze. Zaproponował kilka artykułów i opublikował w różnych czasopismach.
Z drugiej strony wiedział, jak zdobyć zaufanie mieszkańców odwiedzanych przez siebie regionów. W związku z tym miał niewielkie trudności ze współpracą przy spisach powszechnych ze względu na bliskość miejscowej ludności. Na przykład pracował w spółdzielniach, gdzie doceniano jego poświęcenie i ciężką pracę.
Pochodząc z rodziny artystów, swoją wiedzę etnologiczną rozwijał na potrzeby literatury: jego trylogia Le Grand Arguich jest uważana za kulminację jego twórczości, choć została w pełni opublikowana dopiero po jego śmierci. Jej archiwa znajdują się w Muzeum Literackim w Krasnojarsku .