Mikroskopem polaryzacyjnym , zwany także analizator mikroskopem polaryzacyjnym lub mikroskop polaryzacyjny , jest mikroskop optyczny wyposażony w dwa polaryzacyjnych filtrów , zwany polaryzator i analizator .
Znajduje zastosowanie w petrografii do obserwacji i identyfikacji minerałów w skałach . Zasada działania opiera się na wykorzystaniu spolaryzowanej wiązki światła (przez polaryzator). Obserwowana próbka skały jest przygotowywana w celu uzyskania cienkiego ostrza , tj. Kamień jest cięty na cienki blok przyklejony do szklanego szkiełka, a całość rozrzedza się przez polerowanie do grubości dokładnie 30 mikrometrów.
Zwykłe światło (naturalne lub sztuczne) to fala elektromagnetyczna, która wibruje we wszystkich kierunkach w płaszczyźnie prostopadłej do ścieżki propagacji. Kiedy światło to przechodzi przez określony filtr - filtr polaryzacyjny - wibruje tylko w jednym kierunku, światło to nazywane jest światłem spolaryzowanym .
Do wizualizacji tylnej płaszczyzny ogniskowej obiektywu używamy soczewki Bertranda umieszczonej między okularem a analizatorem.
W większości minerałów, w zależności od kierunku polaryzacji, światło nie będzie miało takiej samej prędkości. Kiedy promień światła wpada do kryształu , rozszczepia się na dwa promienie o różnej polaryzacji, które rozchodzą się z różną prędkością, to jest dwójłomność . Możemy również opisać to zjawisko jako rotację polaryzacji. Filtr analizatora umieszczony za próbką ponownie dobiera promienie świetlne zgodnie z ich polaryzacją, dzięki czemu w zależności od wielkości, o jaką zmieniła się polaryzacja (a więc zgodnie z naturą kryształów), wydają się one mniej lub bardziej świecące, nawet o różnej kolory. Niektóre kryształy są prawie izotropowe i nie powodują dwójłomności (zwłaszcza kryształów sześciennych) i można je łatwo odróżnić od kryształów anizotropowych.
Za pomocą licznika punktów, który przesuwa cienki odcinek w stałym kroku po powierzchni stolika mikroskopu, możemy poznać proporcje każdego minerału w skale, a tym samym jego ilościowy skład mineralogiczny .
Mikroskop polaryzacyjny umożliwia również analizę rozmieszczenia minerałów między nimi, określenie kolejności ich krystalizacji, obserwację ich ułożenia w płaszczyznach lub zestrojeniach, uwydatnienie struktury skały.
Sprzęt ten umożliwia obserwację preparatów mikroskopowych w normalnym świetle (światło naturalne, zwane także LPNA, nieanalizowanym światłem spolaryzowanym), w świetle odbitym (dla minerałów, które pozostają nieprzezroczyste w cienkich przekrojach, zwłaszcza minerały analizowane pod mikroskopem. Metalogeniczne : światło wpada do mikroskopu po odbiciu od wypolerowanej powierzchni rudy) lub w świetle spolaryzowanym (LPA, światło spolaryzowane i analizowane).