Mikronezyjski dookoła

Mikronezyjski dookoła Mikro dookoła
Międzynarodowa federacja	Każdy
Praktycy	Mężczyźni i kobiety (amatorzy)

Micronesian całego lub Micro dookoła to dyscyplina sportowa składająca się z kombinacji kilku wydarzeń, charakterystykę Mikronezji i łącząc szybkość, wytrzymałość i precyzję. Konkurs zazwyczaj składa się z pięciu konkurencji dla mężczyzn i czterech dla kobiet. Są to wspinaczka kokosowa dla mężczyzn, peeling kokosowy dla obu płci, oczyszczanie kokosa dla kobiet, a dla obu płci połączenie biegania i pływania na powierzchni oraz snorkelingu, rzucania włócznią i snorkelingu dla przedmiotów.

Ta dyscyplina sportowa, wymyślona na pierwszą edycję Igrzysk w Mikronezji w 1969 roku , uprawiana jest podczas lokalnych zawodów oraz podczas Igrzysk Mikronezji, gdzie mogą wziąć udział kobiety z trzeciej edycji w 1994 roku .

Historia i recepcja dyscypliny sportu

Micronesian wszystko wokół zostało wynalezione przez Mariannais Kurt Barnes, na marszalski Jack Helkena i American Peace Corps ochotnika i profesjonalny gracz futbolu amerykańskiego Al Snyder dla pierwszej edycji igrzysk Mikronezji w 1969 roku , do umiejętności podświetleniem uważane za niezbędne do przetrwania na południu Pacyfik - wspinaczka po kokosie, obieranie kokosa, rzucanie włócznią kokosową, łowiectwo podwodne, pływanie i nurkowanie - „reprezentowanie więzi tradycyjnych, historycznych i kulturowych, które łączą wszystkie wyspy Zachodniego Pacyfiku” .

Ta dyscyplina sportowa jest ponownie obecna na Igrzyskach Mikronezji od 1990 roku i odradzaniu się rywalizacji. Przyciągnął uwagę mediów i oficjalny entuzjazm podczas edycji 1994 na Guam . W wywiadzie dla Washington Post gubernator Guam Joseph F. Ada ogłosił, że wyraźnie zażądał wprowadzenia tej dyscypliny do igrzysk w celu przywrócenia prawdziwej konkurencyjności kulturowej Mikronezji. Według organizatora tej edycji, mikronezyjczyk dookoła ilustruje fakt, że wiele rdzennych umiejętności uległo erozji. Tak więc Guam, pomimo swoich 140 000 mieszkańców, był w stanie zarejestrować tylko jednego konkurenta, pochodzącego ze środowiska imigranckiego, człowieka tego kraju, który nie chciał wspinać się na drzewa.

Wyjątkowość tego sportu - jedyne zawody we wspinaczce kokosowej istnieją gdzie indziej w Oceanii - sprawiła, że ​​kanał telewizyjny ESPN kilkakrotnie próbował relacjonować wydarzenie podczas igrzysk w Mikronezji, a zwłaszcza tych z 2006 roku w Saipanie w Stanach Zjednoczonych. Mariany Północne gdzie odnieśli wielki popularny sukces. W deklaracji z 2015 roku Kurt Barnes pragnie rozwijać uprawianie tego sportu na Marianach Północnych , których sportowcy do tej pory nigdy nie byli medalistami, proponując stworzenie programu na czas trwania i organizację corocznych zawodów w Saipanie. pod przewodnictwem Stowarzyszenia Sportowego Marianów Północnych, do którego zaproszeni zostaną sportowcy z Mikronezji . Inną możliwością byłoby wsparcie tego sportu przez Urząd Turystyki Marianów, co przyniosłoby korzyści zarówno konkurencyjności sportowców, jak i zwiększyłoby atrakcyjność turystyczną.

Charakter testów

Na Igrzyska Mikronezji w 1969 r. Zdefiniowano pięć wydarzeń : wspinaczka na pięć kolejnych palm kokosowych, obieranie dziesięciu orzechów kokosowych, rzucanie włócznią w pływający obiekt, pływanie 400  m , poszukiwanie obiektów na głębokości 25 stóp (≈ 7,6  m ).

Treść testów, wciąż pięć w przypadku mężczyzn, cztery lub pięć dla kobiet, w zależności od tego, czy sierść różni się od czyszczenia kokosa, czy też nie, nie została zmieniona. Jedynie szczegóły w regulaminie różnią się w zależności od upodobań organizatorów. Zwykle każde wydarzenie daje prawo do określonej liczby punktów - maksymalnie 20 - malejących w zależności od miejsca, a każde miejsce jest oddzielone tylko jednym punktem. Początkowo wyłącznie męska dyscyplina została otwarta dla kobiet na Igrzyskach Mikronezji w 1994 roku .

Podczas edycji konkursu w latach 2006 , 2014 i 2018 będą to:

Wideo zewnętrzne
	Wideo z konkursu na Igrzyskach Mikronezji 2014

• Pierwsza jest praktykowana tylko przez mężczyzn. Odpowiada to kolejnym wznoszeniu się i opadaniu trzech palm kokosowych do dzwonka ustawionego na 20 stóp (≈ 6  m ) wysokości.
• Drugi test polega na wykonaniu dwóch operacji tak szybko, jak to możliwe dla kobiet: obieranie dziesięciu orzechów kokosowych za pomocą tylko spiczastego kołka, bez pozostawiania włókien wokół łupiny, a następnie cięcie pięciu orzechów kokosowych. dziesięć połówek z metalowym ostrzem. Mężczyźni muszą tylko ćwiczyć płaszcz.
• Podczas trzeciego wydarzenia uczestnicy biegają dziesięć metrów, nurkują w wodzie, aby przepłynąć 100 stóp (≈ 30,5  m ), a następnie wracają do pływania, a następnie biegną do punktu wyjścia. W 2014 i 2018 roku, przed zawróceniem, muszą nurkować pod wodą przez 25 stóp (≈ 7,6  m ) i zadzwonić dzwonkiem przymocowanym do boi.
• Rzut włócznią stanowi czwarty test: każdy zawodnik musi sięgnąć po trzy kokosy ustawione w odległości 10, 15 i 20 stóp (≈ 3, 4,5 i 6  m ) dla kobiet, 10, 20 i 30 stóp (≈ 3, 6 i 9  m ) odległość dla mężczyzn. Mają rzut próbny przed wykonaniem trzech rzutów. Włócznia musi pozostać w owocu.
• Piąty test to nurkowanie swobodne: każdy zawodnik musi wyprowadzać jeden na pięć obiektów na głębokości od 10 do 15 stóp (≈ 3 do 4,5  m ) dla mężczyzn, od 8 do 10 stóp (≈ 2,4 do 3  m ) dla kobiet i zająć miejsce je w łodzi. Czas zawodnika liczony jest od chwili zanurkowania z łodzi.

Zawody

Ten sport jest w programie Igrzysk Mikronezji i kilku krajowych zawodów, takich jak Dni Wyzwolenia Pohnpei w Pohnpei , Narodowe Igrzyska Belau w Palau .

Micronesia Games Honours

W 1990 Mikronezji Gry , Pohnpéien Mariano Gilmete dziesięć obrane orzechy kokosowe w 48 sekund, zostanie uznany za niewiarygodny występ Kurt Barnes. Drugim pod względem szybkości jest Pohnpéien Eugene Alfons, w 2014 roku , z 54,91 sekundy. Ten ostatni jest wśród mężczyzn rekordzistą zwycięstw z czterema kolejnymi tytułami w latach 2002–2014. Wśród kobiet paluane Burang Skang zdobyły trzykrotny złoty medal w latach 1994, 1998 i 2006.

Redagowanie	Kobiety			Mężczyźni
	Złoto	Srebro	Brązowy	Złoto	Srebro	Brązowy
1969 .	/	/	/	Katsushi Skang ( Palau )	Paulus Kumingai lub Kumangai ( Palau )	Peter Tuwun ( Yap )
1990	/	/	/	Mariano Gilmete Pohnpei	Rosendo Skang Palau	Becheisseichad Rekemesik Palau
1994	Burang Skang Palau	Lulita Belbei Palau	Leonida Hatles Pohnpei	Ngiratatatang Ldesel Palau	Rosendo Skang Palau	Mariano Gilmete Pohnpei
1998	Burang Skang Palau	Melinda Olpet Pohnpei	Masumi A Pohnpei	Rembi Osomai lub Osomi Chuuk	Jonah Henley Pohnpei Gerald Teblak Palau	Todley Kilikun Kosrae
2002	Paloma Martin Pohnpei	Senrina Hadley Pohnpei	Mary Rose Sekool Palau	Eugene Alfons Moses Pohnpei	Ioanis Araisang Pohnpei	Baldazar A. Paulino Kosrae
2006	Burang Skang Palau	Nie przypisywane Jessice Blailes ani Blaiksowi Palau	-	Eugene Alfons Moses Pohnpei	Ati Ati Libokemto Wyspy Marshalla	Stalin Stanley Palau
2010	Jessica Blailes lub Blaiks Palau Julita Belibei Palau	-	-	Eugene Alfons Moses Pohnpei Ati Ati Libokemto Wyspy Marshalla	Dougwin Franz Palau	Joseph Roman Palau
2014	Hadleen Ardos Pohnpei	RayJean Gilmete Pohnpei	Joy Ngirngesis Palau	Eugene Alfons Moses Pohnpei	Joseph Roman lub Ramon Palau	William Route Pohnpei
2018	Roiolynn Jim Pohnpei	Serleen Agrippa Pohnpei	Julita Belibei Palau	Jasper Ponapart Pohnpei	Joseph Roman Palau	Talley Hairens Pohnpei

Uwaga

1. K. Barnes błędnie przypisuje tytuł Burang Skang Palau kiedy nie brał udziału w tej edycji ( Barnes 2013 , str.  86)
   
2. Ponieważ w zawodach bierze udział tylko dwóch uczestników, regulamin przewiduje jedynie przyznanie złotego medalu.
3. Uczestnicy są przywiązane do złotego medalu wskazanych przez oficjalnych wyników i wbrew temu, co pisze Mark Rabago.

Bibliografia

• (en) Kurt Barnes , Sports Legends of Micronesia: 1966-2012 , Hong Kong, Elite Printing,2013, 220  s. ( ISBN  978-0-615-76843-4 ).

1. Barnes 2013 , s.  86.
2. Barnes, 2013 , s.  111.
3. Barnes 2013 , s.  86 i 101.
4. Barnes 2013 , s.  86 i 125.
5. Barnes 2013 , s.  86 i 111.
6. Barnes 2013 , s.  86, 111 i 146.

• Inne książki i artykuły w czasopismach online

1. Mark Rabago, „  Rodzimy sport Mikronezji: Mikronezja dookoła  ”, Taga sports ,Kwiecień-czerwiec 2015, s.  16-19 ( czytaj online )
2. (en) Daniel Bell , Encyklopedia gier międzynarodowych , t.  1, Londyn, McFarland & Company ,2003, 591,  str. ( ISBN  978-0-7864-6414-2 , czytaj online ) , str.  220-222.
3. (en) Bill Sakovich, „  Micronesian Games Return to Saipan  ” na www.saipantribune.com , Saipan Tribune10 listopada 2005(dostęp 12 stycznia 2017 ) .
4. (en) William Branigin, „  Micro all around  ” , na stronie www.washingtonpost.com , The Washington Post,4 kwietnia 1994(dostęp 14 stycznia 2017 ) .

• Innych źródeł:

1. (en) „  Historia z Mikronezji gier  ” , na www.foxsportspulse.com , Narodowego Komitetu Olimpijskiego Palau,sierpień 2010(dostęp 12 stycznia 2017 ) .
2. (in) „  FSM Prepares For Micronesian Games  ” na stronie www.fsmgov.org , Rząd Federalnych Stanów Mikronezji,11 czerwca 2002(dostęp 12 stycznia 2017 ) .
3. [PDF] (w) "  Mikronezyjski wszechstronny  " na sportstg.com , Komitet Organizacyjny Igrzysk Mikronezyjskich w Pohnpei,lipiec 2014(dostęp 12 stycznia 2017 ) .
4. (w) „  2018 Micronesian Games - Micro All Round - 2018  ” na sportstg.com , Generalny Komitet Organizacyjny Igrzysk Yap,lipiec 2018(dostęp 29 lipca 2018 ) .
5. [PDF] (en) Wyniki igrzysk wyzwolenia, 2012 , Pohnpei, biuro rozwoju sportu stanu Pohnpei,2012, 35  str. ( czytaj online ).
6. (in) „  Pohnpei Liberation day games in 2015  ” na www.fisuoceania.com , Oceania University Sports Association,lipiec 2015(dostęp 12 stycznia 2017 ) .
7. (en) Bill Jaynes, „  Pohnpei świętuje 37-te Igrzyska Wyzwolenia  ” na www.kpress.info , The Kaselehlie Press,12 września 2016 r(dostęp 12 stycznia 2017 ) .
8. [PDF] (w) "  Podręcznik sportowy 10. Micronesian ALL-AROUND Game Palau, Koror, Palau Tournament Manual  " na sportstg.com , Narodowy Komitet Olimpijski Palau,czerwiec 2015(dostęp 12 stycznia 2017 ) .
9. [PDF] (w) „  Podręcznik zawodów mikro wszechstronnych Belau National Games 2016  ” , na sportstg.com , Narodowy Komitet Olimpijski Palau,czerwiec 2016(dostęp 12 stycznia 2017 ) .
10. [PDF] (en) "  Mikronezjański dookoła, 8. Mikronezyjskie mecze, Wyniki końcowe  " , na sportstg.com , Komitet Organizacyjny Igrzysk Mikronezji w Pohnpei,26 lipca 2014(dostęp 15 stycznia 2017 ) .
11. (in) „5th Micronesian Games 2002 Micronesian All Around, Men” (publikacja z dnia 4 lutego 2003 r. W archiwum internetowym ) , Komitet Organizacyjny Igrzysk Mikronezyjskich w Pohnpei na sportstg.com ,30 lipca 2002.
12. (in) „5th Micronesian Games 2002 Micronesian All Around, Women” (publikacja z dnia 4 lutego 2003 r. W archiwum internetowym ) , Komitet Organizacyjny Igrzysk Mikronezyjskich w Pohnpei na sportstg.com ,30 lipca 2002.
13. (in) "5th Micronesian Games 2002 Delegations" (publikacja z 4 lutego 2003 r. W Internet Archive ) , Komitet Organizacyjny Igrzysk Mikronezyjskich w Pohnpei na sportstg.com ,21 lipca 2002.
14. [PDF] (w) „  Igrzyska Mikronezji 2006 - Micro All Around, wyniki  ” , na sportstg.com , Komitet Organizacyjny Igrzysk Olimpijskich Wysp Północnych w Mikronezji,27 czerwca 2006(dostęp 15 stycznia 2017 ) .
15. [PDF] (w) „  Igrzyska Mikronezji 2006 - Micro All Around  ” na sportstg.com , Komitet Organizacyjny Igrzysk Olimpijskich Wysp Północnych w Mikronezji,27 czerwca 2006(dostęp 15 stycznia 2017 ) .
16. [PDF] (w) "  Komitet Organizacyjny 7. Igrzysk Mikronezji, Micro All Around, Women's Division  " na sportstg.com , Komitet Organizacyjny Igrzysk Mikronezji Palau,4 sierpnia 2010(dostęp 15 stycznia 2017 ) .
17. [PDF] (w) "  Komitet Organizacyjny 7. Igrzysk Mikronezji, Micro All Around, Men's Division  " na sportstg.com , Komitet Organizacyjny Igrzysk Mikronezji Palau,4 sierpnia 2010(dostęp 15 stycznia 2017 ) .
18. (w) „  2018 Micronesian Games - Micro All Round - Medal Tally  ” na sportstg.com , Generalny Komitet Organizacyjny Igrzysk Yap,26 lipca 2018 r(dostęp 29 lipca 2018 )