| Narodziny |
wrzesień 1929 Ottawa |
|---|---|
| Śmierć |
8 września 2011 Montreal |
| Narodowość | kanadyjski |
| Trening | Uniwersytet w Montrealu |
| Zajęcia | Dziennikarz , profesor uniwersytecki |
| Pracował dla | Uniwersytet Laval , Uniwersytet Montrealski |
|---|
John Georges Michel Roy dit Michel Roy ( Ottawa ,23 września 1929- Montreal ,8 września 2011) jest kanadyjskim dziennikarzem ( Quebecois ), następnie kanadyjskim doradcą politycznym, ambasadorem , profesorem , przewodniczącym rady prasowej Quebecu , członkiem Reporters Without Borders Canada.
Syn żołnierza zawodowego, który walczył w I wojnie światowej , urodził się w Ottawie ( Ontario ) w 1929 roku, ale jego rodzina osiedliła się w Montrealu ( Quebec ) na początku lat 30. Studia klasyczne w Stanislas College i Jean-de- Brébeuf College i uzyskał licencjat z filozofii na Uniwersytecie w Montrealu (1952), którego praca magisterska dotyczy „Pojęcia absurdu u Alberta Camusa ”.
Pracował sporadycznie dla gazety studenckiej Le Quartier latin, potem był reporterem dziennika Le Canada (od 1949 do jego zamknięcia w 1953), następnie dla serwisu informacyjnego rozgłośni radiowej CKAC-La Presse , potem pracował przez pięć lat dla agencji La Canadian Press i doskonali swoją praktykę w handlu w Międzynarodowej Służbie Radia-Kanady u René Lévesque'a , który uczy go „sztuki komunikacji i wywiadu”, co podsumowuje „notatki biograficzne” przechowywane w archiwach Le Pożerać . Do dziennika Le Devoir dołączył w 1957 , pracując u boku reżysera Gérarda Filiona i redaktora naczelnego André Laurendeau , zostając dyrektorem ds. informacji (w 1962) i redaktorem naczelnym (w 1975, za Claude'a Ryana ). zastępca dyrektora (od 1978 do 1981). W 1982 roku, po 25 latach pracy w Le Devoir , został redaktorem naczelnym dziennika La Presse, a rok później zastępcą redaktora naczelnego i redaktorem naczelnym. W latach 1988-1991 był niezależnym dziennikarzem dzienników Le Soleil (w Quebecu ) i Le Droit (w Ottawie ), a także magazynu L'Actualité i programów Société Radio-Canada oraz jako gość Pierre'a Nadeau w sieci TVA .
Jego kariera medialna trwała zatem cztery dekady i nawet podczas pracy w „dzienniku bojowym”, takim jak Le Devoir w latach 50. , pozostał serdeczny i pomocny, „przyjazny”. Jego „finezja w opisie informacji”, jego „rozwaga” i jego troska o „równowagę w tworzeniu nagłówka”, wpłynęły na otoczenie, jego rówieśników, czytelnictwo i publiczność, do której dotarł. "Jakość prasy demokratycznej polega na tym, by rzeczywiście poruszała istotne tematy, a po drugie, by traktowała je właściwie, tak aby każdy mógł naprawdę zrozumieć" - głosił i to było jego nieustanną troską. Również jego delikatny „rygor”, jego uczciwość jako „uczciwego widza”, „jasne pomysły, szacunek dla faktów i […] czujne pióro, wszystkie cechy, które pozostaną w jego karierze podczas” , nie opuszczają go, nawet kiedy potem przez jakiś czas pełni inne funkcje, pozornie odległe od dziennikarstwa.
W 1991 roku, po niepowodzeniu porozumienia Meech Lake Accord i na zaproszenie premiera Briana Mulroneya , został doradcą politycznym na szczeblu federalnym ( przy Tajnej Radzie ) w sprawach konstytucyjnych. Następnie w 1992 roku przeszedł do Kancelarii Premiera jako doradca polityczny i konstytucyjny.
W Czerwiec 1993, został mianowany ambasadorem Kanady w Tunezji i Libii i jako taki w latach 1995 i 1996 kierował misjami w Jordanii i Algierii .
Po powrocie do Kanady w 1996 roku został mianowany profesorem wizytującym dziennikarstwa na Uniwersytecie Laval (w Quebecu ) oraz na Uniwersytecie w Montrealu .
W Listopad 1997, Michel Roy zostaje przewodniczącym Rady Prasowej Quebecu , którą to funkcję piastował do 2004 roku.
Był dumny ze swojej żony, krytyk literackiej Monique Bernier, i ich trojga dzieci, w pewnym sensie oddanych światu informacji: dyplomaty Isabelle Roy (ambasador w Mali w latach 2005-2008 ), reporterki, dziennikarki politycznej i prezenter Patrice Roy ( komentarz i prezenter wiadomości dla Téléjournal de Radio-Canada ) oraz dokumentalista Mathieu Roy (absolwent Inis w dziedzinie kina, 2002 ).
On umarł na 8 września 2011, w wieku 81 lat (prawie 82), z powodu długiej choroby wpływającej na pamięć. Został pochowany na cmentarzu Notre-Dame-des-Neiges w Montrealu.