Nadzorca Finansów | |
---|---|
1649-1651 | |
Charles de La Porte René de Longueil | |
Nadzorca Finansów | |
1647-1648 | |
Nicolas de Bailleul i Claude de Mesmes Charles de La Porte |
Narodziny |
6 czerwca 1596 Lyon |
---|---|
Śmierć |
25 maja 1650(w wieku 53 lat) Paryż |
Czynność | Dyplomata |
Dziecko | Marie Particelli ( d ) |
Michel Particelli d'Émery lub Particelle d'Hémery (6 czerwca 1596w Lyonie -25 maja 1650w Paryżu ), syn bankiera z Lyonu z rodziny Lucca we Włoszech , był doradcą Richelieu za Ludwika XIII .
W Lipiec 1632jest komisarzem króla Ludwika XIII w Langwedocji. Został aresztowany w Pézenas na rozkaz księcia Henryka II de Montmorency , gubernatora Langwedocji. Jego aresztowanie jest wyzwaniem dla władzy królewskiej, która kilka tygodni później zostanie powstrzymana przez aresztowanie Henryka II de Montmorency, a następnie przez ścięcie jego głowy.
W 1640 r. Particelli d'Émery był ambasadorem Francji w Turynie .
Został mianowany generalnym kontrolerem finansów w 1643 r. Przez Mazarina, a następnie superintendenta finansów w 1648 r. Wykazał się pewnymi umiejętnościami iw 1646 r. Wpadł na pierwszy pomysł dotacji . Wymyślił to prawo na każdym towarze przeznaczonym do konsumpcji przez miasto Paryż, za który należało zapłacić przy wjeździe do stolicy zarówno drogą lądową, jak i wodną, bez rozróżniania osób, zgodnie z taryfą - rodzaj dotacji lub opłata celna. To był edykt taryfy . Jego egzekucje przyciągały do niego nienawiść ludzi, a próby reformy czyniły go odrażającym dla szlachty. Aby poradzić sobie z finansami postulatów francusko-hiszpański wojnie powstał w 1644 roku podatku na pręcie pomiarowym oraz podatku od zamożnych i w 1646 w tempie co zwiększyło praw dotacji. Te podatki były jednym z początków Frondy . Został złożony w ofierze,9 lipca 1648(zastąpiony przez marszałka de la Meilleraye ), ale odwołany w następnym roku. Zmarł w 1650 roku .
Voltaire opowiada następującą historię w Historii Parlamentu Paryża (błędnie określając go jako Włocha, odkąd urodził się w Lyonie): „Najbiedniejsi mieszkańcy Paryża budowali z miasta mizerne domy lub chaty poza dawnymi granicami. Włoch o nazwisku Particelli d'Émery, ulubieniec kardynała i kontrolera generalnego, podjął się zaproponowania dość wysokiego podatku na te biedne rodziny. Zebrali się, szli w tłumie, aby wnosić skargi do Wielkiej Izby, nie bez ekscytacji tam przez kilku członków śledczych, którzy zażądali zgromadzenia izb, aby osądzić sprawę ubogich przeciwko ministerstwu. Ta niezdarność rządu zdenerwowała cały Paryż; nauczyła ludzi szemrać, gromadzić się. "
Później „jeszcze głośniej zaczęto krzyczeć przeciwko włoskiemu Particelli d'Émery, który został superintendentem, wcześniej skazany na powieszenie w Lyonie i wyniesiony przez wstrząsy na szczyt jego fortuny. Publiczne wrzaski były tak silne, a frakcje tak uparte, że sąd czuł się zobowiązany do ukłonu. Wygnała superintendenta na swoje ziemie i obiecała stłumienie intendentów z prowincji. "
W Le Siècle de Louis XIV napisał także : „Nadzorca był wówczas sieneńskim chłopem o nazwisku Particelli d'Émery, którego dusza była niższa od urodzenia, a którego przepych i rozpusta oburzały naród. Ten człowiek wymyślał drogie i absurdalne środki. On stworzył mnóstwo wiązki inspektorów , siano sprzedających jurorów, doradców królewskich, winna criers; sprzedawał listy szlacheckie. Czynsze w paryskim ratuszu wyniosły wówczas tylko prawie jedenaście milionów. Niektóre kwatery były odcięte od rentierów; podwyższono opłaty za wstęp; utworzono kilka stanowisk Masters of Requests; Urzędnikom wstrzymano około osiemdziesiąt tysięcy koron poboru. Łatwo jest ocenić, jak bardzo wzbudzono duchy przeciwko dwóm Włochom, obaj przybyli do Francji bez fortuny, wzbogaceni kosztem narodu i którzy tak bardzo nad nimi zapanowali. Parlament Paryża, mistrzowie wniosków, inne sądy, rentierzy zbuntowali się. Na próżno Mazarin odebrał nadzór swojemu powiernikowi Emery'emu i sprowadził go do jednej ze swoich posiadłości: ludzie wciąż byli oburzeni, że ten człowiek miał ziemię we Francji ... "
Château de Tanlay w Burgundii , który pozostał niedokończony po pierwszej kampanii pracy (1555-1568), został zakończony przez architekta Pierre Le Muet Michel Particelli d' Emery między 1643 i 1649 (pozostaje prawie nienaruszony).
Jego córka Marie poślubiła Ludwika I st Phélypeaux de La Vrillière .