Michał Wielhorski (1755–1805)
Artykuł ten jest zarysem dotyczącym polskiej osobowości .
Możesz dzielić się swoją wiedzą doskonaląc ją ( jak? ) Zgodnie z zaleceniami odpowiednich projektów .
Michał Wielhorski| Narodziny |
1755 Horochów |
|---|---|
| Śmierć |
1805 Wiedeń |
| Narodowość | Republika Obojga Narodów |
| Działalność | Inżynier budownictwa |
| Rodzina | Wielhorski , Q4110813 |
| Ojciec | Michał Wielhorski |
| Matka | Elżbieta Ogińska ( d ) |
| Rodzeństwo |
Jerzy Wielhorski ( d ) Józef Wielhorski |
| Stopień wojskowy | Generał porucznik |
|---|---|
| Konflikty |
Wojna rosyjsko-polska 1792 Powstanie Kościuszkowskie |
| Nagrody |
Wojskowy Order Virtuti Militari Kawaler Orderu Wojskowego Virtuti Militari |
Michał Wielhorski herbu Kierdeja, ur. 1755, zm. 1805, polski oficer, generał podczas wojny rosyjsko-polskiej 1792 i podczas powstania kościuszkowskiego w 1794.
Biografia
Jest synem Michała Wielhorskiego (1730–1794) ze szlacheckiego rodu Wielkiego Księstwa Litewskiego , wchodzącego w skład Królestwa Polskiego Rzeczypospolitej Obojga Narodów .
Karierę wojskową rozpoczął w Austrii , u boku Józefa Antoniego Poniatowskiego . W 1788 został ranny w bitwie z Turkami, rana, od której cierpiał do końca życia.
Obaj oddali się na służbę Polski w 1789 roku, w czasie Sejmu Wielkiego . Wielhorski został mianowany pułkownikiem 2 Brygady Ukraińskiej (1789), aw 1792 roku awansowany na generała porucznika, na czele 2 Dywizji Ukraińskiej.
W czasie wojny rosyjsko-polskiej 1792 walczył na Wołyniu . Po rajdzie króla do konfederacji targowickiej , sojusznika Rosjan, zrezygnował i wyemigrował.
Wrócił do Polski w maju 1794, by służyć Tadeuszowi Kościuszce , naczelnemu wodzowi powstania rozpoczętego 24 marca. 4 czerwca Wielhorski stanął na czele wojsk litewskich w miejsce inicjatora powstania w Wilnie Jakuba Jasińskiego (23 kwietnia). Chory został zastąpiony w sierpniu przez Stanisława Mokronowskiego. Kościuszko próbuje wprowadzić go do Rady Wojennej, ale jego nominację blokuje tendencja „jakobinowska”, podczas gdy Wielhorski należy do tendencji konserwatywnych wraz z Poniatowskim i Mokronowskim („dworianami”).
Rysy Michała Wielhorskiego są nam znane dzięki portretowi wyrytemu przez Jeana-Césara Macreta według Aleksandra Kucharskiego .
Nagrody
W 1792 roku był trzecim odbiorcą Virtuti Militari kolejności , po Poniatowskiego i Kościuszki.