Józef Wielhorski | ||
Narodziny |
1759 Horochów ( Polska ) |
|
---|---|---|
Śmierć |
24 czerwca 1817(w wieku 58 lat) Rusinów ( Polska ) |
|
Pochodzenie | Polska | |
Wierność | Francja | |
Uzbrojony | Kawaleria | |
Stopień | dywizja generalna | |
Lata służby | - 1814 | |
Nagrody |
Order Wojskowy Virtuti Militari Orderu Orła Białego Legii Honorowej |
|
Inne funkcje | senator | |
Józef Wielhorski , ur1759w Horochowie i zmarł dalej24 czerwca 1817na Rusinowie , polski arystokrata i polityk, generał armii napoleońskiej i Wielkiego Księstwa Warszawskiego .
Syn Michała Welhorskiego i Elżbiety Ogińskiej , karierę rozpoczynał w armii austriackiej. Od 1789 r. Służył w wojsku polskim i brał udział jako kapitan w wojnie rosyjsko-polskiej w 1792 r . Po kapitulacji przeniósł się do Wiednia .
Do wojska polskiego powrócił w 1794 r. W stopniu pułkownika w czasie powstania kościuszkowskiego . Został wysłany do Paryża w celu uzyskania pomocy dla Polski. Po klęsce powstania pozostał we Francji, gdzie próbował przekonać Komitet Bezpieczeństwa Publicznego do utworzenia polskiej jednostki obok francuskiej armii rewolucyjnej.
Następnie poznał generała Dąbrowskiego i dołączył do tworzenia legionów polskich we Włoszech . Został mianowany generał brygady w 1797 roku przez Francuzów i stał dowódca 1 st Legionu Polskiego. Brał udział w kampanii włoskiej , podczas bitwy pod Mantuą został wzięty do niewoli przez Austriaków w czerwcu 1799 roku . Po podpisaniu pokoju z Austrią Wielhorski na znak protestu składa rezygnację i wraca do Polski.
W 1809 r. Zorganizował siły zbrojne w Galicji w celu odparcia najazdu austriackiego. Plik8 sierpniaW tym samym roku został szefem wojny Needs Section (Wydział Potrzeb Wojennych). W 1810 r. Objął stanowisko dyrektora administracji żywnościowej Księstwa Warszawskiego . W następnym roku powstał wiceminister wojny (był Józef Poniatowskiego zastępca ) i awansował do głównego ogólnym ON21 grudnia 1811, następnie został kawalerem Legii Honorowej w 1812 roku . Chory podczas kampanii rosyjskiej , pozostał z nielicznymi siłami w Warszawie.
Senator w 1814 i w 1815 roku został ministrem administracji wojennej Królestwa Polskiego pod Alexander I st9 grudnia 1815. Zrezygnował w czerwcu 1816 r. Z powodów zdrowotnych.
On umarł na 24 czerwca 1817, w Rusinowie .