Michèle Gendreau-Massaloux

Michèle Gendreau-Massaloux w 2012 roku. Funkcje

Rektor Agence universitaire de la Francophonie
1999-2007
Michel Guillou Bernard Cerquiglini
Rzecznik Prezydenta Republiki Francuskiej
1986-1988
Michel Vauzelle Hubert Védrine
Zastępca Sekretarza Generalnego Prezydencji Republiki Francuskiej ( d )
1985-1988

Biografia

Narodziny	28 lipca 1944 Limoges
Imię urodzenia	Michèle Marie-Françoise Massaloux
Narodowość	Francuski
Trening	Wyższa Szkoła Normalna dla Młodych Dziewcząt Instytut Studiów Politycznych w Paryżu
Zajęcia	Starszy urzędnik , Latynos

Inne informacje

Kierownik	Michel Darbord ( d )
Nagrody

Michèle Gendreau-Massaloux , urodzona Massaloux the28 lipca 1944w Limoges jest latynoską i wyższym urzędnikiem francuskim .

Była zastępcą sekretarza generalnego Prezydencji Republiki Francuskiej w latach 1985–1988 i rzecznikiem Prezydium w latach 1986–1988.

Biografia

Dzieciństwo i studia

Michèle Massaloux, córka François Massaloux, głównego farmaceuty szpitala w Limoges i Marie-Adrienne Delalais, urodziła się w Limoges .

Ukończyła studia średnie w liceum dla młodych dziewcząt w Limoges. Po zdaniu matury naukowej i filozofii z wyróżnieniem, odpowiednio w 1960 i 1961 roku, studiowała wyższe litery (hypokhâgne) w liceum Gay-Lussac w Limoges oraz w Première Superieure (khâgne) w Lycée de Versailles. Ona zajęła drugie miejsce w egzaminie wstępnym do École Normale Supérieure dla młodych dziewcząt w 1963 roku, a głównym w hiszpańskiej agregacji w 1966. Ukończyła Instytut Nauk Politycznych w Paryżu w roku 1968. Wspiera w 1970 doktorat 3 e cyklu a następnie w 1975 r. pracę magisterską na studiach iberyjskich Francisco de Quevedo .

Kariera latynoska

Została mianowana asystentką w Instytucie Studiów Latynoskich i Latynoamerykańskich na Uniwersytecie Paris-Sorbonne w 1967 r., Adiunktem na Uniwersytecie Paris 13 w 1970 r., Następnie dyrektorem Wydziału Hiszpańskiego na Uniwersytecie w Limoges i profesorem tego wydziału w 1972 r. Pełniła różne funkcje administracyjne na tej uczelni, której została wybrana wiceprezesem w 1977 roku.

Następnie, w 1981 r., Została mianowana rektorem Académie d'Orléans-Tours przez Alaina Savary'ego , ministra edukacji narodowej. Pozostała nim do 1984 r., Kiedy François Mitterrand wezwał ją na swoją stronę jako doradca techniczny ds. Edukacji, zanim mianował jej zastępcę sekretarza generalnego Prezydium Republiki w 1985 r. (Pierwsza kobieta objęła to stanowisko), a następnie rzecznik prezydenta w 1986 r. dwie funkcje, które pełniła do 1988 r. Była członkiem CNIL , zastępując Catherine Tasca w 1988 r., członkinią Najwyższej Rady Języka Francuskiego we Francji w 1989 r. i rektorem Académie de Paris , rektorem uniwersytetów Paryża w latach 1989-1998. Była wiceprzewodniczącą Najwyższej Rady Edukacji (Francja) w latach 1989-1998, przewodniczącą Association de préfiguration de the City of Music w latach 1990-1993.

Do Rady Stanu została powołana w 1998 r. Pełniła funkcję przewodniczącej Komisji Nadzoru i Kontroli Publikacji dla Dzieci i Młodzieży w latach 1998-2000, członek Komisji Wyborczej w latach 1999-2000.

W latach 1999-2009 była profesorem nadzwyczajnym na Uniwersytecie Paris-VIII .

Wybrana w 1999 r. Na rektora Agence universitaire de la Francophonie (AUF), ograniczyła czas trwania tej funkcji do dwóch czteroletnich kadencji i opuściła ją w 2007 r.

Jest członkiem Misji Unii na rzecz Regionu Morza Śródziemnego w latach 2008–2012, w Międzyresortowej Delegacji ds. Morza Śródziemnego w latach 2013–2014, gdzie odpowiada za edukację, szkolenie zawodowe, szkolnictwo wyższe i badania . Następnie była doradcą Stałego Sekretarza Académie des sciences (Francja) , wiceprzewodniczącej Rady Naukowej ds. Stosunków instytucjonalnych Międzyakademickiej Grupy ds. Rozwoju (GID).

Przewodniczyła Radzie Naukowej Paris-Lumières w latach 2013-2015.

Od 2005 roku zasiada w Radzie Orderu Legii Honorowej .