Mathieu Kerékou | ||
Mathieu Kérékou, w 2006 r. | ||
Funkcje | ||
---|---|---|
Prezydent Republiki Beninu | ||
4 kwietnia 1996 r. - 6 kwietnia 2006 r. ( 10 lat i 2 dni ) |
||
Wybór | 18 marca 1996 r. | |
Ponowny wybór | 18 marca 2001 | |
Premier | Adrien Houngbedji | |
Poprzednik | Nicefor Soglo | |
Następca | Thomas Boni Yayi | |
26 października 1972 - 04 kwietnia 1991 r. ( 18 lat, 5 miesięcy i 9 dni ) |
||
Premier | Nicefor Soglo | |
Poprzednik | Justin ahomadegbé | |
Następca | Nicefor Soglo | |
Biografia | ||
Imię i nazwisko | Mathieu Kerékou | |
Data urodzenia | 2 września 1933 | |
Miejsce urodzenia | Kouarfa ( Benin , dawna kolonia Dahomeju ) | |
Data śmierci | 14 października 2015 r. | |
Miejsce śmierci | Kotonu ( Benin ) | |
Narodowość | beniński | |
Partia polityczna |
Ludowa Partia Rewolucji Beninu , Front Akcji Odnowy i Rozwoju |
|
Religia | Ewangelizacja | |
Rezydencja | Pałac Marina | |
Prezydenci Ludowej Republiki Beninu Prezydenci Republiki Beninu |
||
Mathieu Kérékou , urodzony dnia2 września 1933w Kouarfa, niedaleko Natitingou (była kolonia Dahomeju ) i zmarł dnia14 października 2015 r.w Kotonu ( Benin ) jest benińskim mężem stanu . Ogłoszona po zamachu prezydenta w Republice Dahomej , potem przez Ludowa Republika Beninu z26 października 1972 w 1 st August 1.990i wreszcie Prezydent Republiki Beninu 1 st August 1.990 w 04 kwietnia 1991 r. i 4 kwietnia 1996 r. w 5 kwietnia 2006 r., data, w której demokratycznie sceduje władzę.
Po studiach w szkołach wojskowych w Mali i Senegalu Mathieu Kérékou służył najpierw w armii francuskiej , potem w armii Dahomeju , gdzie uzyskał stopień majora. Przechodzi również przez Szkołę Szkolenia Oficerów Reżimów Tymczasowych Fréjus Marine Troops (1958-1960). Wziął władzę w wyniku zamachu na26 października 1972, po czym wsadził trzech poprzednich prezydentów do więzienia. W 1975 roku zmienił nazwę kraju na Benin i utworzył rząd marksistowsko-leninowski , nadzorowany przez Narodową Radę Rewolucyjną (CNR). Prowadzi politykę represji wobec wszystkich przeciwników reżimu, a zwłaszcza wobec intelektualistów , z których wielu musiało schronić się za granicą. W tym samym czasie podjął fali nacjonalizacji z banków i przemysłu naftowego .
Mathieu Kérékou jest po raz pierwszy szef Beninese stanu z26 października 1972 w 04 kwietnia 1991 r.. 26 października 1972przejął władzę w wyniku zamachu stanu , kiedy armia rozwiązała Radę Prezydencką i Zgromadzenie Narodowe. Przewrót nie pociąga za sobą żadnych ofiar. W 1974 przyjął marksizm-leninizm jako oficjalną ideologię rządu i założył Partię Rewolucji Ludowej Beninu , która miała rządzić jako jedna partia . Twierdzony przez rząd „marksizm-leninizm” nie zna jednak w praktyce żadnego przekładu, gospodarka jest zasadniczo powierzona sektorowi prywatnemu i firmom zagranicznym. Rok później kraj zrezygnował z oficjalnej nazwy Republiki Dahomeju na rzecz Ludowej Republiki Beninu .
W latach 80. sytuacja gospodarcza Beninu stała się krytyczna i kraj musiał negocjować wiążące umowy, zwłaszcza z MFW .
W kontekście przemian demokratycznych w Europie Wschodniej Mathieu Kérékou stopniowo rozumie, że nadszedł czas na ewolucję polityczną w jego kraju. Pod koniec 1989 roku zgodził się zwołać „Konferencję Narodową” mającą na celu powołanie nowych instytucji. Aby to zrobić, musi uwolnić się od ograniczeń nałożonych na niego przez kadry jego partii. Kérékou jest zatem pierwszym prezydentem kontynentu, który utorował drogę do systemu wielopartyjnego pod presją wydarzeń, po tym, jak przez 18 lat kierował krajem w sposób autorytarny. Wstyczeń 1990Konferencja Krajowa decyduje o drastycznych zmianach (roczny okres przejściowy, po którym następują wolne wybory, mianowanie premiera itp.). Mathieu Kérékou w dniu zamknięcia Konferencji akceptuje wszystkie wnioski. Opuszcza kraj w kiepskiej kondycji ekonomicznej, ale właśnie zademonstrował, że był w stanie umiejętnie zainicjować proces demokratyczny, pierwszy w Afryce. Wielu było Benińczyków by zachęcać i wyobrażać sobie polityczne warunki tej ewolucji, która, gdyby była źle przygotowana, mogłaby doprowadzić do chaosu. W związku z tym należy podkreślić wyjątkową rolę arcybiskupa Kotonu Isidore de Souza . A kilka miesięcy później, podczas przemówienia w La Baule , francuski prezydent François Mitterrand posłuży się przykładem Beninu, aby zachęcić kontynent afrykański do zainicjowania pożądanych zmian politycznych.
W 1991 roku został pokonany przez Nicéphore Soglo w wyborach prezydenckich . W swojej wędrówce przez polityczną pustynię wyrzeka się ateizmu i zostaje pastorem ewangelickim. Następnie powrócił do władzy po demokratycznych wyborach w dniu4 kwietnia 1996 r. ; został ponownie wybrany w marcu 2001 roku . Nie mógł ubiegać się o reelekcję pod koniec swojej kadencji w 2006 roku .
W Kwiecień 1996, skupia w Konwencie na rzecz Beninu Przyszłości różnobarwną koalicję rządową składającą się z Partii Demokratycznej Odnowy (PRD) bardzo liberalnego Adriena Houngbédji (premiera i rzecznika rządu) oraz Front de Lutte pour une Alternative Démocratique pl Afryka (Adema) przez socjaldemokratę Bruno Amoussou (przewodniczącego Zgromadzenia Narodowego).
Podczas swoich dwóch kadencji w latach 1996-2006 prezydent Kérékou ściśle przestrzegał podziału władzy. Tak więc wolność prasy pod dowództwem generała Kerekou włączona Benin wzrosnąć do czołówki na poziomie afrykańskim i 25 th globalnie. W przeciwieństwie do innych afrykańskich głów państw, pod naciskiem mediów, intelektualistów i opinii publicznej Kérékou nie był w stanie zmodyfikować konstytucji, która ogranicza wiek, w którym możliwe jest objęcie prezydentury, ani kandydować na więcej niż dwie kadencje. Nicéphore Soglo podlega tym samym ograniczeniom wiekowym.
Tuż przed sondażem i po wynikach pierwszej tury Kérékou pozostawił wątpliwość co do swojej prawidłowości, niepotwierdzoną przez międzynarodowych obserwatorów, co może sugerować pewną niechęć Kérékou do oddania władzy. Niemniej jednak wyboryMarzec 2006postępować normalnie, a wybór Thomasa Boni Yayi położy kres dwudziestu ośmiu latom władzy Mathieu Kérékou.