Martin Verstappen
Martin Verstappen
| Narodziny |
7 sierpnia 1773 Antwerpia |
|---|---|
| Śmierć |
7 stycznia 1852 Rzym |
| Narodowość | Belgia |
| Czynność | Malarz krajobrazu |
| Mistrz | Petrus van Regemorter |
| Student | Massimo d'Azeglio |
| Miejsce pracy | Rzym (1805-1853) |
| Nagrody |
Złoty medal na Salonie Malarstwa w Paryżu w 1810 r. Kawaler Orderu Leopolda w 1839 r. |
Martin Verstappen , urodzony dnia7 sierpnia 1773w Antwerpii ( Belgia ) i zmarł dnia7 stycznia 1852w Rzymie ( Włochy ) był belgijskim malarzem pejzażowym z siedzibą w Rzymie .
Biografia
Po nauce sztuki w akademii malarstwa w rodzinnym mieście u Petrusa van Regemortera wyjechał do Włoch i osiadł na stałe w Rzymie w latach 1804-1805. Urodzony kaleką z atrofią prawą ręką, malował lewą ręką i mimo ułomności udało mu się zostać wysoko cenionym artystą swoich czasów.
Wierny inspiracji wyłącznie krajobrazowej, pracuje w oparciu o studia plenerowe. Otoczone włoskim światłem, jego klasycznie wykonane płótna były cenione za dobre wyczucie harmonii i koloru oraz zamiłowanie do perspektywy powietrznej. Swoje prace podpisał w zlatynizowanej formie VerSTapiun .
Przyjęty do prestiżowej Akademii Świętego Łukasza w 1814 roku i członek stowarzyszony Akademii Sztuk Pięknych w Brerze , Verstappen prowadzi życie artystycznego pustelnika w Wiecznym Mieście. Zgadza się jednak wziąć na studenta młodego Massimo d'Azeglio , który poświęca mu we wspomnieniach kilka barwnych akapitów.
Martin Verstapen przyczynił się do kilku ważnych europejskich wydarzeń artystycznych, wysyłając niektóre ze swoich obrazów.
W ten sposób zaprezentował na Salon de peinture de Paris w 1810 roku, nagrodzony złotym medalem, Widok Subiaco z Ponte Nomentano . Następnie wystawił na Salonie w 1812 r. „Dwa niezwykłe krajobrazy, zarówno ze względu na finezję, jak i różnorodność kolorów”, zgodnie z oceną krytyka sztuki Charlesa Paula Landona : jest to widok zewnętrzny klasztoru od St-François do l'Arriccia (który następnie dołączył do kolekcji hrabiego Pourtalès rozproszonej w 1865 r.) i Widok na jezioro Albano . Ponawia swój udział co najmniej po raz trzeci w paryskiej imprezie, prezentując Pejzaż na Salonie w 1845 roku.
Wystawiał także w Salon de peinture de Bruxelles podczas sesji w latach 1836, 1839 i 1842. W ten sposób młoda Belgia wspominała tego rodaka wystarczająco długo w rzymskim słońcu, aby uhonorować go nominacją na rycerza zakonu przez Léopolda w 1839 roku.
Wymienione prace
- Jeden z jego obrazów znajdował się w kolekcji obrazów cesarzowej Józefiny wiszących w Château de Malmaison .
- Moonlight nad jeziorem Albano jest widoczny w Muzeum Sztuki i Archeologii Besançon .
- Poprowadzony w lesie Papigno koło Terni jest w zbiorach Musée Fabre w Montpellier .
- Dom Borgiów (1837) jest własnością Muzeum Miasta Rzymu.
- Kaplica na drodze między Albano i Ariccia jest eksponowana w Muzeum Thorvaldsena w Kopenhadze .
Źródła
- Paul André Roger, General Biography of Belgians Dead or Alive , 1849, s. 248 .
- „Martin Verstappen, flamandzki krajobraz w Rzymie w XIX th century,” Biuletyn Instytutu Historycznego w Rzymie belgijskiego 1967 racie. XXXVIII, str. 739-754 .
Uwagi
- (w) Wspomnienia Massimo d'Azeglio , Londyn, 1868, tom 1, strony 276-280.
- Frédéric Bourgeois de Mercey : Studies on the Fine Arts od ich początków do dnia dzisiejszego , 1855, tom 3, strony 402-403.
- Charles Paul Landon : Annals of the Museum and the Modern School of Fine Arts, Salon z 1812 roku , tom 2 s.60.
- Katalog dzieł sztuki i dzieł sztuki o dużej ciekawości, które tworzą zbiory zmarłego M. le Comte de Pourtalès-Gorgier , 1865, s. 70.
- Victor Joly: Salon 1845: krytyczna analiza wystawy sztuk pięknych , str.115.
- Louis Alvin : Raport z hali wystawowej w Brukseli , 1836, s. 392-394.
- Revue belge , tom 13, s.273.
- Revue belge , tom 20, str.124.
- Chroniczny renesans sztuki i literatury 1839-1840, tomy 1 do 2, s. 52.