Martin Müller-Reinhart
Martin Müller-Reinhart
Martin Müller-Reinhart, 2003
| Narodziny |
15 listopada 1954 Solura , Szwajcaria |
|---|---|
| Śmierć |
9 marca 2009(w wieku 54 lat) Paryż , Francja |
| Narodowość | szwajcarski |
| Czynność | Artysta wizualny, rzeźbiarz, rytownik |
Martin Müller-Reinhart , urodzony dnia15 listopada 1954w Solothurn i zmarł dalej9 marca 2009w Paryżu jest szwajcarskim grawerem , malarzem i rzeźbiarzem .
Biografia
Po dojrzałości w Bernie (1974) uczył się technik wklęsłodruku i litografii, a także ręcznego wytwarzania papieru, w latach 1975–1977 w Locarno , w warsztacie François Lafranca. W 1977 roku, po pobycie w Genewskim Centrum Współczesnego Grawerowania, przeniósł się do Paryża, gdzie rozpoczął grawerowanie w warsztacie Lacourière-Frélaut , produkując 1100 grawerowanych płyt z 1977 i 1995 roku, „niespokojną geometrię”, która stanowi wymóg rygor i potrzeba uwolnienia się od struktur przymusu przez nowe architektury.
Mieszka i pracuje w Paryżu od 1977 do 2009, posługując się zarówno malarstwem, jak i rytmem lub rzeźbą. Jest wystawiany w galeriach w Szwajcarii, Francji , Belgii i Kanadzie, gdzie jest reprezentowany.
W 1997 roku Martin Müller-Reinhart został pierwszym laureatem Club du Mécénat suisse we Francji za projekt wydawniczy z Galerie Éric Devlin w Montrealu, który łączy 674 miedziane płyty na 50 arkuszach papieru Arches o wymiarach 120 x 80 cm . Jego talenty grawerskie doprowadziły go do pracy dla takich artystów jak Aurélie Nemours , Olivier Debré czy Bernar Venet .
Artysta zalicza do swoich prac in situ kilka wielkoformatowych instalacji; był w szczególności jednym z pierwszych artystów, z Soleurois Reto Emch, który zainwestował w 1989 roku w kaplicę Saint Louis w szpitalu Salpêtrière w Paryżu. W 2002 roku brał udział w Art in the Chapels, Contemporary Art & Heritage , gdzie prowadził „kosmiczne dialogi” w kaplicy Notre-Dame du Moustoir.
Został zaproszony do zainwestowania kościoła Gesù w Montrealu w 2009 roku, gdzie zaprezentował 5M3 , zarówno święte miejsce, jak i „przedpokój Enigmy”. Powiedział o tej pracy: „Poprzez naszą pozycję w przestrzeni tworzymy architekturę, która nas otacza. Naszym spojrzeniem zmieniamy go, zmieniamy jego rozmiar. Wchodząc do przestrzeni 5M3, gość wchodzi w dialog z jej nieoczekiwanymi wymiarami zewnętrznymi w tym świętym miejscu; doświadcza przestrzeni zamkniętej z ukrytymi otworami i przechodząc przez nią, nawiązuje także dialog z własnymi wymiarami wewnętrznymi. Światło i ciemność reagują na siebie nawzajem, czas i przestrzeń mieszają się, ludzie wracają do swojej własnej pozycji na Ziemi. "
Został zaproszony do zrobienia książki artystycznej w Circular Workshop w Montrealu przez grawera Louisa-Pierre'a Bougiego . Został również zaproszony na dwie rezydencje artystyczne w 2006 i 2008 roku na University of Quebec w Chicoutimi przez teoretyka sztuki Michaël La Chance , film wyreżyserowany przez Noémie Payant-Hébert po wywiadach.
Bibliografia
- Lara Blanchy, Wystawy sztuki współczesnej w miejscach kultu , Éditions Complicités, 2004, s. 57.
- Bernard Delhaye, Olivier Delavallade, et al., L'art dans les chapelles, 2002 . Fotografie François Talairach, Le Noheh Imp. 2002 np. (48 pkt)
- Reto Emch, Martin Müller-Reinhart, La Chapelle St Louis de la Salpêtrière , Paryż, 1989, 1989, 28 s.
- Köbi Gantenbein, „Głębokie kolory ciemnego nieba”, w czarnym lustrze Martin Müller-Reinhart , Greiben Verlag, 2002, 40 str.
- Reinhold Hohl, Olivier Delavallade, Martin Müller-Reinhart, Wegstrecke / Trajectoire , Benteli, 2004, 184 str.
- Michaël La Chance , „Theoesthetics of the Obscur”, Revue d'esthétique , 37, „De la lumière”, 2000, s. 75-81.
- Michaël La Chance, „An Antechamber to the Enigma”, Protée, International Review of Semiotic Theories and Practices , vol. 36, nie. 3, zima 2008- wiosna 2009, s. 59-60. ( 5M3 )
- Michaël La Chance, „Spaces in T”, Spirale , 129,Grudzień 1993 - Styczeń 1994, s. 7.
- Michaël La Chance, „Martina Müller-Reinhart's Sanctified Spaces”, Print Quartely , XXXIII, 2016, 1, s. 82-86.
- Alfred Maurer, Martin Müller-Reinhart Raumbilder , Atelierbesuch 3, Galerie Impress, Olten, 1996, np
- Annelise Zwez, Jurg Hugentobler, Rita Baumgartner, Martin Müller-Reinhart, Anita Breiter , Kunstverein Solothurne, 1998, np. (36 pkt.)
Uwagi i odniesienia
- „ Martin Müller-Reinhart ” w słowniku SIKART o sztuce w Szwajcarii .
- Według wypowiedzi Oliviera Delavallade'a, por. Reinhold Hohl, Olivier Delavallade, Martin Müller-Reinhart, Wegstrecke / Trajectoire , Benteli, 2004, s. 65-75.
- Zobacz http://www.galeriericdevlin.com/artistes_galerie/mullerreinhart/francais.htm
- Por. Martin Müller-Reinhart, Espace articulé , Éditions Eric Devlin 2000, 50 arkuszy 120 x 80 cm, 11 kopii.
- Por. „Martin Müller-Reinhart, Trajectoire”, Sortir, magazyn kulturalny Cergy-Pontoise , październik 2004, nr. 146, s. 4-5. http://www.cergypontoise.fr/pdf/mag/sortir146.pdf
- Por. Reto Emch, Martin Müller-Reinhart, La Chapelle St Louis de la Salpêtrière , Paryż, 1989, 28 str.
- Skonsultuj się z http://www.artchapelles.fr/internet/index.php
- Por. Michael Boeglin, „Space dialogues”, w: Bernard Delhaye, Olivier Delavallade i in., L'art dans les chapelles, 2002 . Fotografie François Talairach, Le Noheh Imp. 2002 np. (48 pkt)
- Michaël La Chance, „Martin Müller-Reinhart: 5M3: przedsionek Enigmy”, Protée , tom 36, numer 3, zima 2008, s. 57-65. http://id.erudit.org/iderudit/019634ar
- Martin Müller Reinhart cytowany w komunikacie prasowym kościoła Gesù, „Martin Müller-Reinhart, 5 M 3, Rezydencja twórczości, rzeźbiarstwo - praca na miejscu” http://www.gesu.net/images/ CDP_MartinMuller. pdf
- Noémie Payant-Hébert, „Martin Müller-Reinhart”, DVD, reżyser Noémie Payant-Hébert i Etienne Boulanger, Produkcja kamer, Chicoutimi, 2006.