Maronnage odnosi się do aktu rezygnacji kogoś w niezamieszkałej miejscu, jak bezludnej wyspie lub mieliźnie . Termin pojawił się około 1709 roku i jest pochodną słowa bordowy, oznaczającego zbiegłego niewolnika.
Zwyczaj był taki, że osoba ta była porzucana, przez większość czasu bez wody i jedzenia, a jej pistolet, proch i kule pozwalały skazanemu na popełnienie samobójstwa, jeśli chciał. Ta praktyka często była śmiertelna dla zainteresowanych, mimo że niektórzy przeżyli, jak na przykład kapitan Edward England czy William Greenaway porzucony w 1718 roku na Green Key na Bahamach z 7 towarzyszami.
Praktyka maronnage było szczególnie popularne w XVII th i XVIII -tego wieku, tak bardzo, że niektóre artykuły hakerów kodu lub Chasse Partii , opisał ją jako karę za nieposłuszeństwo.
Najbardziej znanym przykładem jest marynarz Alexandre Selkirk, który poprosił o porzucenie na wyspie po nieporozumieniu ze swoim kapitanem Thomasem Stradlingiem (który był partnerem Williama Dampiera ). Zanim został uratowany przez statek, był tam przetrzymywany przez ponad cztery lata, podczas których nauczyłby tańczyć dzikie koty i kozy. Jego historia później zainspirowała powieść Robinson Crusoe przez Daniela Defoe .