Narodziny |
31 stycznia 1901 Karlsruhe |
---|---|
Śmierć |
10 października 1974(na 73) Rzym |
Pogrzeb | Bollschweil |
Narodowość | Niemiecki |
Zajęcia | Pisarz , poeta |
Rodzeństwo | Peter Holzing-Berstett ( d ) |
Pole | Poezja |
---|---|
Członkiem |
Niemiecka Akademia Języka i Literatury Bawarska Akademia Sztuk Pięknych |
Gatunki artystyczne | Powieść , poezja , opowiadanie |
Stronie internetowej | www.kaschnitz.de/sites/biofr.html |
Nagrody |
Nagroda im. Georga-Büchnera (1955) |
Archiwa prowadzone przez | Niemieckie archiwa literackie w Marbach (A: Kaschnitz, Marie Luise) |
Q2428587 , Q21040550 |
Marie Luise Kaschnitz , z domu Baroness von Holzing-Berstett the31 stycznia 1901w Karlsruhe i zmarł dalej10 października 1974w Rzymie jest niemieckim poetą , powieściopisarzem i opowiadaniem .
Marie Luise von Holzing-Berstett urodziła się w Karlsruhe w 1901 roku jako syn generała brygady ( Generalmajor ). Dorastała w Poczdamie i Berlinie . Po maturze studiowała w latach 1922–1924, aby zostać księgarzem. Pracowała dla wydawcy w Monachium , a następnie dla rzymskiego antykwariusza.
W 1925 roku wyszła za mąż za wiedeńskiego archeologa , barona Guido Kaschnitza von Weinberga , którego śledziła na stanowiskach wykopalisk archeologicznych (Francja, Włochy, Grecja itd.) Oraz na różnych stanowiskach uniwersyteckich: w Królewcu w 1932 roku, w Marburgu w 1937 roku, We Frankfurcie nad Menem w 1941 roku iw Rzymie w 1955 roku. Jej mąż zmarł w Rzymie w 1958 roku.
Jej pierwsza powieść Liebe beginnt ukazała się w 1933 r., A Elisa w 1937 r. Marie Luise Kaschnitz odniosła skromny sukces.
Wkrótce po klęsce Niemiec w 1945 roku opublikowała zbiór dwunastu esejów: Menschen und Dinge 1945. Zwölf Essays (1946), następnie dwa zbiory poezji, Gedichte (1947) i Totentanz und Gedichte zur Zeit (1948), które zapewniły jej sławę w Niemczech.
W kolejnych latach zwielokrotniła następnie style narracji: powieści, opowiadania, autobiografie. Swoją koncepcję literatury i styl opisuje w Warum ich nicht wie Georg Trakl schreibe w 1967 roku.
W 1955 r. Otrzymała nagrodę im. Georga-Büchnera , nagrodę Immermanna w 1957 r. I nagrodę Roswitha (przyznawaną tylko kobietom) w 1972 r. Jest gościnnym wykładowcą w Katedrze Poetyki na Uniwersytecie Johanna Wolfganga Goethego we Frankfurcie nad Menem. le-Main w 1960 roku jest członkiem klubu PEN w Republice Federalnej Niemiec , w niemieckiej Akademii języka i Literatury oraz bawarskiej Akademii Sztuk Pięknych .
Nagroda literacka nosi jego imię.