| Nauczyciel |
|---|
| Narodziny |
17 kwietnia 1929 Dakar , Senegal |
|---|---|
| Śmierć |
17 sierpnia 1981(52 lata) Dakar , Senegal |
| Narodowość | Senegalski |
| Trening | Rufisque Normal School |
| Czynność | Powieściopisarz |
| Tata | Amadou Bâ |
| Małżonka | Obèye Diop |
| Religia | islam |
|---|---|
| Nagrody |
Nagroda za publikację Nomy w Afryce (1980) Wielka Nagroda Literacka Czarnej Afryki (1982) |
|
Mariama Bâ , urodzona dnia17 kwietnia 1929w Dakarze i zmarł w tym samym mieście dnia17 sierpnia 1981, to senegalska pisarka . Pochodzi z muzułmańskiej rodziny Lebou . W swojej twórczości krytykuje nierówności między kobietami i mężczyznami wynikające z tradycji afrykańskiej. Feministka, prowadzi kampanię na rzecz lepszego uwzględnienia problemów kobiet. Jest w szczególności założycielką i prezesem Cercle Fémina. Jest członkiem Federacji Stowarzyszeń Kobiet Senegalu (FAFS). Ale także Amicale Germaine Legoff, skupiająca wszystkich dawnych normalności.
Urodziła się w Dakarze w Senegalu w 1929 roku w zamożnej rodzinie. Jej ojciec był urzędnikiem państwowym.
Po przedwczesnej śmierci matki była wychowywana przez dziadków w tradycyjnym środowisku muzułmańskim . Jego ojciec, Amadou Ba , został ministrem zdrowia w pierwszym rządzie Senegalu w 1957 roku .
Wstąpiła do francuskiej szkoły, w której wyróżniała się doskonałymi wynikami. Po uzyskaniu świadectwa szkoły podstawowej w wieku 14 lat wstąpiła do Szkoły Podstawowej Rufisque w 1943 r. , Którą opuściła z dyplomem nauczyciela w 1947 r . Uczyła przez 12 lat, a następnie ze względów zdrowotnych poprosiła o przeniesienie do Wojewódzkiego Inspektoratu Oświaty.
Od pierwszego małżeństwa, z Bassirou Ndiaye, ma trzy córki, a od drugiego małżeństwa z Ablaye Ndiaye córkę Seynabou M.Ndiaye; uzyskuje rozwód ze swoim trzecim mężem, zastępcą i ministrem Obèye Diop , z którym miała pięcioro dzieci. Po doświadczeniu małżeńskim Mariama Bâ pracuje dla wielu stowarzyszeń kobiecych, opowiadając się za edukacją i prawami kobiet. W tym celu wygłasza przemówienia i publikuje artykuły w prasie.
W 1979 roku opublikowała swoją pierwszą powieść Une si longue lettre w New African Editions , w której narrator Ramatoulaye użył epistolarnego stylu, aby podsumować swoje przeszłe życie po śmierci męża. Ta książka ukazuje wyłaniające się ambicje afrykańskich feministek w obliczu tradycji społecznych i religijnych. Po wydaniu powieść odniosła wielki sukces krytyczny i publiczny; zdobyła nagrodę Nomy za publikację w Afryce na Targach Książki we Frankfurcie w 1980 roku . Oprócz Taki długi list , ona promuje prawa kobiet, zwłaszcza kobiet zamężnych. Wygłasza przemówienia i pisała artykuły na temat życia kobiet, zwłaszcza tych, których życie było upośledzone.
Zmarła wkrótce po chorobie na raka , przed opublikowaniem drugiej powieści Un chant écarlate , która opowiada o niepowodzeniu mieszanego małżeństwa Senegalki i Francuzki z powodu samolubstwa męża i różnic kulturowych.
Liceum w Gorée (Dom Edukacji Mariama Bâ) nosi jego imię.
Jego prace odzwierciedlają głównie warunki społeczne jego najbliższego otoczenia i ogólnie Afryki , a także wynikające z nich problemy: poligamia , kasty , wyzysk kobiet w pierwszej powieści; sprzeciw rodziny, brak zdolności przystosowania się do nowego środowiska kulturowego w obliczu małżeństw międzyrasowych po drugie.
Pisarka Mariama Bâ jest jedną z pionierów literatury senegalskiej. Zasłynęła dziełem Une si longue lettre, która jest jej pierwszą powieścią opublikowaną w 1979 roku. W swojej powieści opisuje nierówności między mężczyznami i kobietami, problemy kastowe, niesprawiedliwość wobec kobiet, przekonania religijne, zwyczaje i obrzędy pogrzebowe. . Opisuje również problem poligamii, który nęka społeczeństwo, w którym kobiety przeważnie są posiniaczone i zrozpaczone, gdy mają współżony, które czasami są w wieku ich dzieci. Jego praca Une si longue lettre odniosła taki sukces, że stan Senegal kilka lat temu zdecydował się włączyć ją do prac w programach dla szkół średnich. Ze swojej twórczości uczyniła powieść zaangażowaną w imię zasady odpowiedzialności i obowiązku solidarności, dzięki czemu znalazła się w gronie najsłynniejszych pisarzy Senegalu. Szkoła dla młodych dziewcząt z Ile-de-Gorée nosi jego imię, aby złożyć mu hołd.