Imię urodzenia | Maria carta |
---|---|
Narodziny |
24 czerwca 1934 Siligo , Włochy |
Śmierć |
22 września 1994 Rzym , Włochy |
Podstawowa działalność | Piosenkarz |
Gatunek muzyczny | Cantu a chiterra |
aktywne lata | 1970 - 1994 |
Maria Carta , urodzona dnia24 czerwca 1934w Siligo , w prowincji Sassari na Sardynii , i zmarł dnia22 września 1994w Rzymie jest włoską piosenkarką , która w ciągu dwudziestu pięciu lat swojej kariery podróżowała po wielu aspektach tradycyjnej muzyki sardyńskiej (śpiewała właściwie przede wszystkim w języku sardyńskim ), w szczególności cantu a chiterra z popularnego repertuaru z gosos , kołysanki i tradycyjne pieśni religijne ( gregoriańskie ). Udało jej się zaktualizować tradycję, często dodając nowoczesny i osobisty charakter. Marii Carta udaje się z powodzeniem przenosić sardyńską muzykę ludową (szczególnie cantu a chiterra ) na popularne wydarzenia w kraju (np. Canzonissima w 1974 r. ) I na arenie międzynarodowej (zwłaszcza we Francji i Stanach Zjednoczonych ).
„Jej piękna twarz, duma i wdzięk jej portu, więcej niż symbol, jest uosobieniem niematerialnej i dzikiej Sardynii, którą zawsze kochałem. Kiedy jego ciepły i potężny głos unosi się i wypełnia przestrzeń, otwiera nieskończone horyzonty, które przechodzą do historii. Po tym, jak poznałem Marię Cartę, po raz kolejny potwierdzam, że jedynymi wielkimi mężczyznami na Sardynii były kobiety ”
- Prezentacja LP Delirio , Giuseppe Dessì , 1974
„Il suo bel viso, la fierezza e insieme la grazia del suo portamento, più che un simbolo, sono una personificazione di quella Sardegna intangibile e indomita che ho semper amato. Quando la sua voce calda e potente si alza e riempie lo spazio, si aprono infiniti orizzonti che scendono nella storia. Dopo z conosciuto Maria Carta, ancora una volta affermo che i soli grandi uomini della Sardegna sono state daje »
- Prezentacja LP Delirio , Giuseppe Dessì , 1974
Maria Carta w 1957 roku wygrała konkurs piękności Miss Sardinia, a następnie wzięła udział w ogólnopolskim konkursie Miss Italy . Około 1960 roku przeniosła się do Rzymu , gdzie poznał scenarzystę Salvatore Laurani, który później się ożenił. Uczęszczała do Centro Nazionale di Studi di Musica Popolare, kierowanego przez Diego Carpitella , w Akademii Narodowej Sainte-Cécile, a jednocześnie podążała ścieżką muzycznych i etnograficznych badań przy ważnych produkcjach i kolaboracjach. W 1971 roku wydała dwa albumy: Sardegn canta i Paradiso in re , aw międzyczasie uczęszczał do etnomuzykologa Gavino Gabriela . W tym samym roku film dokumentalny „Incontro con Maria Carta” był transmitowany przez RAI (Zdjęcia przez Franco Pinna i tekstami Velia Magno , w którym Maria śpiewa i recytuje z Riccardo Cucciolla . Innym dokumentalny odnotowano również (w reżyserii Gianniego Amico na ten temat i scenariusz: Salvatore Laurani) zatytułowany Maria Carta Sardegna, una voce .
W 1972 roku recytowała w Teatro Argentina w Rzymie w Medei pod dyrekcją Franco Enriqueza. W tym samym roku poznał Amálię Rodrigues , z którą odbyła koncert w Teatro Sistina . W 1973 roku obaj artyści koncertowali na Sardynii, skąd niedawno ukazał się podwójny album.
W 1974 uczestniczyła w Canzonissima , wykonując tłumaczenie Deus ti salvet Maria . Dotarł do finału i zajął drugie miejsce w grupie muzyki ludowej z piosenką Amore disisperadu .
Niezwykle wrażliwa i utalentowana performerka, ma silną prezencję sceniczną, która nie tylko fascynuje reżyserów kalibru Francisa Forda Coppoli czy Franco Zeffirelli, którzy chcą ją w swoich filmach.
Brała udział w filmach i przedstawieniach teatralnych, napisała tomik wierszy Canto rituale (pieśń rytualna) w 1975 roku .
Przebywała w Rzymie od 1975 do 1981 roku , miasto gdzie była radna miejska dla Włoskiej Partii Komunistycznej od 1976 do 1981 roku .
Jest również profesorem czasowym (profesorem kontraktowym) na Uniwersytecie w Bolonii, gdzie prowadzi zajęcia i pomaga studentom w uzyskaniu dyplomu z zakresu muzyki lub Sardynii .
Maria Carta posiada swój ostatni koncert w Tuluzie na30 czerwca 1993i zmarł na chorobę w Rzymie dnia22 września 1994.