| Narodziny |
1613 Hrabstwo Essex |
|---|---|
| Śmierć |
15 czerwca 1648 Boston |
| Czynność | Położna |
Margaret Jones urodziła się w 1613 r. I została powieszona 15 czerwca 1648 r. Jako pierwsza kobieta stracona za czary w kolonii Massachusetts Bay .
Massachusetts Bay jest świadkiem polowania na czarownice od 1648 do 1693 roku w tym okresie około osiemdziesiąt osób w całej Nowej Anglii zostali oskarżeni o praktykowanie czarów trzynaście kobiet i dwóch mężczyzn zostało straconych.
Za czary Margaret Jones odpowiada głównie jej praktyka położnej i wiedza medyczna. Los Margaret Jones jest zapisany w Dzienniku gubernatora Johna Winthropa oraz w Obserwacjach ministra Johna Hale'a . John Winthrop i kilku innych założycieli kolonii Massachusetts Bay Colony jest częścią Sądu Generalnego, który osądza i skazuje Margaret Jones za czary.
Sprawa przeciwko Margaret Jones jest oparta na dowodach zebranych przy użyciu metod angielskiego generała Matthew Hopkinsa, który sam ogłosił się „głównym łowcą czarownic”. Podręcznik Hopkinsa o polowaniu na czarownice został opublikowany rok przed skazaniem Margaret Jones. Jedną z zastosowanych metod jest „obserwacja”. Oskarżona jest następnie obserwowana przez 24 godziny, podczas których musi pozostawać w określonej pozycji, na ogół ze skrzyżowanymi nogami przez okres 24 godzin. Jeśli oskarżona jest wiedźmą, to przyjdzie goblin i ją nakarmi. Obserwacja Margaret Jones miała miejsce 18 maja 1648 r., A John Winthrop odnotował, że krasnoludek był widziany w świetle dnia.
John Winthrop pisze w swoim dzienniku z 15 czerwca 1648 r. Sześć dowodów użytych w oskarżeniu i wyroku śmierci przez powieszenie Margaret Jones.
Margaret Jones „ma tak sprytny dotyk, że wiele osób, mężczyzn, kobiet i dzieci, których pieści lub dotyka ze współczuciem lub irytacją, ogarnia głuchota, wymioty lub inny silny ból”. Drugi dowód przedstawiony przez sąd odnosi się do stosowania przez Margaret Jones „narkotyków, które określa jako nieszkodliwe, takich jak nasiona anyżu, ale które mogą wywoływać przerażające skutki”. Trzeci wspomniany dowód wyjaśnia, że Margaret Jones „zwykła mówić tym, którzy nie używają jej narkotyków, że nigdy nie zostaną wyleczeni”. I tak się zaobserwowano, w rzeczywistości chorzy lub ranni nie wyzdrowiali, a lekarze nie potrafili wyjaśnić przyczyn ich nie wyzdrowienia ”. Czwarty dowód dotyczy zdolności Margaret Jones do „przewidywania rzeczy, które faktycznie się wydarzyły, bez ich wiedzy o tych faktach”. Piąty dowód został ujawniony podczas przymusowego przeszukania Margaret Jones. Ten ostatni „ma pozornie świeży sutek, jakby był ssany; i po przeanalizowaniu podczas poszukiwań uschło ”. John Winthrop zanotował również w swoim dzienniku: „Funkcjonariusz mógł zobaczyć, kiedy Margaret Jones była w więzieniu, dziecko biegające między nią a innym pokojem, a następnie zniknęło. To samo dziecko było widziane w dwóch innych miejscach, które były znane Margaret Jones; i służąca, która go widziała, zachorowała i została uzdrowiona przez Marguerite Jones ”. Ponadto John Winthrop zauważa, że podczas procesu Marguerite Jones „wykazała się przedwczesnym zachowaniem, ta ostatnia niewątpliwie kłamie i że nęka ławę przysięgłych i świadków. I tego samego dnia iw czasie jego egzekucji w Connecticut miała miejsce bardzo duża burza, która spowodowała upadek wielu drzew ”.
John Hale , lat 12, kiedy odwiedził Margaret Jones, w dniu jej skazania napisał w swoim tekście Modest Inquiry , że ta ostatnia została potępiona w szczególności za to, że pokłóciła się z sąsiadami, których bydło doznało „pewnych przewinień”. Dorosły John Hale ma wiodącą rolę w procesach czarownic w Salem .