Marcel Ophüls
Marcel Ophüls
Marcel Ophus , urodzony dnia1 st listopad 1.927w Frankfurcie nad Menem ( Niemcy ), jest dokumentalista z Franco - narodowość amerykański , ale działa głównie we Francji.
Jest synem niemieckiego reżysera żydowskiego Maxa Ophülsa i niemieckiej aktorki Hildegard Wall.
Zdobył Oskara Dokumentalnego w 1989 roku za Hotel Terminus: Klaus Barbie, jego życie i jego czas .
Biografia
Młody uciekł z nazistowskich Niemiec do Francji , a następnie do Stanów Zjednoczonych, gdzie zobaczy swojego ojca Maxa Ophülsa upokarzanego przez francuskie i amerykańskie studia i producentów, co wyjaśni jego ciągłe konflikty ze światem kina (a także jego trudności). w znalezieniu współpracowników w dziedzinie produkcji).
W okresie amerykańskim ojca był żołnierzem wojskowym i wysłany do Japonii . Po wspiera wielkie nazwiska w kierowaniu ( Julien Duvivier i jego ojca, między innymi), wyreżyserował w 1969 roku Le Chagrin et la pitié , to dokument śledcze na niemieckiej okupacji w Clermont-Ferrand i reżimu Vichy między 1940 a 1944 r . Film został ocenzurowany przez ORTF i był emitowany w telewizji dopiero po dojściu lewicy do władzy w 1981 roku. Film był nominowany do Oscara w kategorii najlepszy film dokumentalny.
Marcel Ophüls został wybrany członkiem Berlińskiej Akademii Sztuk w 1984 roku.
W styczeń 2012został mianowany Komendantem Orderu Sztuki i Literatury . W tym samym roku poświęcona jest mu retrospektywa we francuskim Cinémathèque .
Filmografia
jako reżyser
W kinie
-
1960 : Matisse czyli talent szczęścia , 20-minutowy film dokumentalny
-
1962 : Miłość w wieku 20 lat ( szkic monachijski )
-
1963 : Skórka od banana , 105 min
-
1965 : Strzelaj do woli / Obstawiaj zakłady , panie , 86 min
-
1969 : Smutek i litość. Kronika francuskiego miasta pod okupacją , dokument 270 min
-
1972 : Poczucie straty , dokument 135 min
-
1976 : Pamięć sprawiedliwości , dokument 278 min
-
1988 : Hotel Terminus. Klaus Barbie, jego życie i jego czas , dokument 267 min
-
1994 : Czuwania broni: historia dziennikarstwa wojennego , 224 min filmu dokumentalnego
-
2009 : Max reż. Marcel , 81 min dokument
-
2013 : Podróżnik , autobiograficzny dokument 106 min
W telewizji
-
1957 : Der Punkt auf dem i ( Kropki na „i” ), wyprodukowany pod pseudonimem Marcel Wall, 43 min
- 1957: Die Ballade vom Groschen ( Ballada pięciu centymów ), wyprodukowana pod pseudonimem Marcel Wall, 20 min
-
1958 : Standpunkte ( Punkty widzenia ), wyprodukowany pod pseudonimem Marcel Wall, 8 min
- 1958: Das Pflichtmacht , wyprodukowany pod pseudonimem Marcel Wall, 50 min
-
1967 : Monachium lub pokój na sto lat , 172-minutowy film dokumentalny
- 1970: Auf des Suche nach meinem Amerika ( W poszukiwaniu mojej Ameryki ), 147 min
-
1970 : Clavigo , film telewizyjny wyprodukowany we współpracy z Fritzem Kortnerem
- 1970: The Harvest of My Lai , 42-minutowy film telewizyjny
- 1970: Zwei ganze Tage , 74 min film telewizyjny
-
1980 : Kortnergeschichten , dokument dla telewizji
- 1982: Yorktown, znaczenie zwycięstwa , dokument do Antenne 2, 86 min
-
1982 : Festspiele ( Festiwal ), film telewizyjny, 86 min
-
1990 : November Days , dokument telewizyjny, który wszedł do kin w 1991 roku, 129 min
jako asystent reżysera
Publikacje
-
Jean-Luc Godard i Marcel Ophuls , Dialogi o kinie , Lormont, Editions Le Bord de l'eau , coll. „Kino-polityka”,2012, 100 pkt. ( ISBN 978-2-35687-132-9 ).
-
Marcel Ophuls , Wspomnienia syna tatusia , Paris, Calmann-Lévy ,2014, 312 pkt. ( ISBN 978-2-7021-4273-8 ).
Bibliografia
-
Marcel Ophuls , Wspomnienia syna tatusia , Paris, Calmann-Lévy ,2014, 312 pkt. ( ISBN 978-2-7021-4273-8 , OCLC 873616588 ).
-
Vincent Lowy , Marcel Ophuls , Lormont, Le bord de l'eau edition,2008, 265 pkt. ( ISBN 978-2-35687-004-9 ).
-
Regards sur Marcel Ophuls (red. Fernande Bartfeld i Stéphane Kerber), Jerozolima, Revue Perspectives, Éditions Magnès, 2017, s. 279.
Dokument o Marcelu Ophulsul
Uwagi i referencje
-
(w) „ Marcel Ophüls ” na www.filmmuseum.at (dostęp 7 lipca 2016 r . ) .
-
„ Marcel Ophuls:„ Dokument to wąski gatunek ”, Les Inrocks ,11 luty 2014( przeczytaj online , skonsultowano 7 listopada 2018 r. )
-
François Ekchajzer , „ Marcel Ophuls :„ Nie lubię używać aparatu jako broni ”, Télérama ,10 lipca 2012( przeczytaj online )
-
(De) Marcel Ophüls - Od 1984 do 1989 Mitglied der Akademie der Künste, Berlin (Zachód), Sektion Film- und Medienkunst. Seit 1998 Mitglied der Akademie der Künste, Berlin, Sektion Film- und Medienkunst na stronie internetowej Akademie der Künste
-
(en) ' Poczucie straty , 135 min w internetowej bazie filmów
-
(w) ' Monachium czy pokój na 100 lat 172 min w internetowej bazie filmów
Linki zewnętrzne